เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
1930roomredbunnyx14
let me
  • let me - https://youtu.be/J-dv_DcDD_A




    ยงจุนฮยองยังเป็นแค่มือใหม่


    ธุรกิจผิดกฏหมายที่เขาเพิ่งย่างกายเข้ามา แต่ถึงแม้เขาจะยังใหม่ประสบการณ์ก็ต้องยอมรับในความฉลาดของจุนฮยองเองที่ทำให้ธุรกิจขยายอย่างรวดเร็วจนมือเก่าในวงการเริ่มอยากรู้จักมากขึ้น


    ร่วมไปถึงคิมคังวู เจ้าพ่อบ่อนที่ใหญ่ที่สุดของแถวนี้


    2 ใน 5ของพื้นที่ใจกลางเมืองเป็นของชายคนนี้ เขาไม่ได้ยอมพันธมิตรกับใครง่ายๆ เหมือนกับจุนฮยองแล้วเขาคงเห็นทางที่จะเติบโตกว่าเดิม


    บ้านดีไซน์ทันสมัยมองด้านนอกคง บ้านที่ออกมาเพื่อเข้ากับคนรุ่นใหม่ ที่ดูจะใส่ใจสิ่งแวดล้อม งดงาม ร่วมสมัย


    “มาหาคุณคังวูครับ” จุนฮยองเผลอกลืนน้ำลายเล็กน้อยกับการ์ดที่ดูมากเกินความจำเป็นไปหน่อย


    “คุณจุนฮยองเชิญทางนี้ครับ” เขาพยักหน้าก่อนจะเดินตามเข้าไปในห้องที่การ์ดเดินนำไป


    “เดี๋ยวนั่งรอซักครู่นะครับ” จุนฮยองพยักหน้าให้ แหงล่ะ เขามีทางให้ไม่รอด้วยหรอ


    เสียงฝีเท้ากำลังเดินเข้ามาทำให้เขาเผลอจัดสูทโดยไม่รู้ตัว แต่กลับไม่ใช่คนที่เขากำลังรอ


    ชายหนุ่มสูงน้อยกว่าเขาเล็กน้อยแต่เพราะเสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวที่ปกคลุมร่างกายยิ่งทำให้เจ้าตัวดูตัวเล็กกว่าเดิม กระดุมที่ติดเม็ดต่ำกว่าปกติเผยให้เห็นไหปลาร้าที่มีร่องรอยการแสดงการเป็นเจ้าของ


    ตาที่เปรยมามองเขาเล็กน้อยก่อนจะเลิกคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะเดินผ่านไปทางครัวด้านหลัง


    “มาหาคุณคังวูหรอครับ” ไม่รู้ว่าเผลอเหม่อไปตอนไหน เมื่ออีกคนมานั่งลงตรงข้ามเขา เสียงแหบหวานทำให้เขาเผลอสะดุ้งเรียกสติกลับมา


    “เออครับ”


    “น่าจะแต่งตัวอยู่ รอก่อนนะครับอย่าเพิ่งเบื่อนะครับ” พูดติดน้ำเสียงขี้เล่นนิดๆทำให้จุนฮยองผ่อนคลายขึ้นโดยไม่รู้ตัว ปากอิ่มคลี่ยิ้มหวานมาให้


    หวานกว่าขนมหวานไหนๆที่เขาเคยกินมาซะอีก


    “คุยอะไรกันละเนี่ย” เสียงทุ้มดูมีอำนาจทำให้เขาต้องยืดตัวตรงขึ้นเล็กน้อย เมื่อเขาเผลอมอง มากไป


    “ก็เห็นคุณเขาอยู่คนเดียวนี่ครับ” แขนแกร่งโอบรอบเอวบางแต่แข็งแรงก่อนจะหอมลงเป็นลำคอขาวของอีกคน ก่อนคนตัวเล็กจะขอตัวออกไปให้ได้คุยธุระกัน


    “น่ามองใช่มั้ยละ”


    “ครับ?”


    “กีกวังไง” จุนฮยองคิดเล็กน้อย ให้เดาว่าคนตัวเล็กเมื่อกี้คงจะชื่อกีกวังแน่ๆ


    “ครับ”


    “ใครก็ชอบทั้งนั้น”


    “ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ชอบนี่ครับ”


    อีกีกวัง เหมือนจะไม่ใช่คนธรรมดาที่พ่อแม่ส่งมาขายไถ่หนี้อย่างที่คังวูบอกเท่าไหร่ จากการที่เจอกันมาหลายๆครั้ง พูดคุยกันบ่อยๆ


    มันทำให้เขาเผลอชอบมองอีกคนโดยไม่รู้ตัว


    เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคังวูถึงได้ถูกใจคนนี้นักหนา


    ไม่รู้ว่าคังวูถูกชะตากับจุนฮยองที่ตรงไหน มักจะชวนเขามาที่บ้านบ่อยๆ ทานข้าว ไม่ก็ไว้ใจเขาที่จะพาไปพบหุ้นส่วนของคังวูเอง




    “ฝากกีกวังทีจุนฮยอง” เพราะคังวูต้องไปต่างประเทศเกือบอาทิตย์ อยู่ๆก็ส่งเนื้อชิ้นโตเข้าปากเขาซะงั้น


    ถามจริงว่ามันคือบททดสอบหรือไง


    “ทำไมจุนฮยองถึงมาทำงานแบบนี้ละ” จุนฮยองหันมามองคนที่กำลังคนมิลค์เชคของตัวเองไปมา คงเพราะปกติเขาเห็นแต่กีกวังใส่เสื้อเชิ้ตตัวหลวมไม่ก็ชุดทางการไปเลย พอเห็นอีกคนใส่ฮู้ดสีแดงแบบนี้มันกลับเหมือนเด็กน้อยมากกว่าซะอีก


    ดูไร้เดียงสา


    ดูน่าปกป้อง


    “คงเพราะเงินละมั้ง” คนฟังพยักหน้าหงึกๆให้แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ จนเป็นเขาที่ลองถามบ้าง


    “แล้วกีกวังละ”


    “??”


    “เล่าเรื่องกีกวังให้ฟังหน่อยสิ” ปากอิ่มยิ้มราวกับรู้ว่าเขาจะพูดอะไรออกมา เจ้าตัวไม่ตอบแต่ลุกขึ้นก่อนจะฉุดแขนเขากลับบ้านทันที


    ตลอดทางเจ้าตัวไม่พูดอะไรทั้งนั้น



    !!?


    ปากอิ่มจูบเขาก่อนลิ้นเล็กหยอกล้อเล็กน้อยก่อนที่เขาจะตั้งสติได้แล้วจูบกลับอีกคน


    “คนของคุณคังวูอยู่ทุกที่นะ” เสียงแหบหวานกระซิบบอกเขา ก่อนเราจะเริ่มบทรักหรือป่าวเขาไม่แน่ใจ แต่เขายอมรับว่ามันค่อนข้างใช้ได้เลยทีเดียว



    ลูกคนเล็กของอีคอปเปอร์เรชั่นที่เกือบล้มละลายจนต้องมาขอกู้เงินกับคิมคังวู คงเพราะหลักเงินที่มากจนคังวูแทบไม่แน่ใจว่าทางนั้นจะใช้ให้ได้ตามที่ให้คำสัญญาหรือไม่ แม้จะเป็นเพื่อนพ่ออะไรก็ตามแต่ อีกีกวังยอมเสนอตัวมาเป็นอีกหนึ่งหลักประกัน หากอีคอปไม่จ่ายตามกำหนดเวลา หมายถึงชีวิตของลูกชายคนนี้ด้วย


    แต่กีกวังเอาตัวรอดเก่งกว่าที่คิด เขาเปลี่ยนจากการมาเป็นตัวประกันมาเสนอตัวช่วยงานของคังวูอีกทาง ดีกรีนักเรียนนอกสายบริหารอย่างเขายอมทำให้ธุรกิจมันดีขึ้นได้


    คังวูถูกใจ ยอมให้กีกวังทำงานใช้หนี้แทนครอบครัวครึ่งหนึ่ง


    ทำงานทั้งในที่ทำงานและนอกที่ทำงานอย่างที่เห็น


    “เหลืออีกเท่าไหร่ละ” กีกวังเผลอหัวเราะออกมาก่อนจะถามอีกคนเป็นเชิงเย้า


    “ทำไมจะใช้คืนให้หรอ”


    “เปล่า”


    “..”


    “จะซื้อมาเป็นของตัวเองบ้าง”


    “บ้าหรือไง”


    “คอยดูก็แล้วกัน”




    กีกวังไม่คิดจริงๆว่าจุนฮยองจะทำจริงๆ หลังจากวันนั้นมาเกือบเดือนที่พวกเขาแทบไม่ได้เจอกันเลยอยู่ๆจุนฮยองก็ติดต่อมาหาคังวูบอกว่ามีข้อเสนอมาให้


    จุนฮยองสามารถหาหุ้นส่วนในพื้นที่ที่คังวูอยากได้มาก แต่ไม่คุยเจรจาได้สำเร็จมาในครอบครอง เหลือเพียงแค่ของที่จุนฮยองอยากได้มาแลกเปลี่ยน


    “กีกวังครับ” คังวูเลิกคิ้วกับคำขอของจุนฮยองก่อนจะหัวเราะออกมา


    “เอาสิ คนคนเดียวแลกกับที่ทองขนาดนั้น” คังวูกระดิกนิ้วเรียกให้การ์ดพาตัวกีกวังไป จุนฮยองโค้งขอบคุณเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับคนตัวเล็ก



    “บ้ามาก”


    “ผมบ้ากว่าที่คุณคิดแล้วกัน”  เขาไม่ได้ขายแค่ปล่อยเช่า คนอย่างคิมคังวูต้องลองมาเป็นรองเขาคงจะดิ้นตายกันซักหน่อย ถ้ารู้ว่าตระกูลยงของเขามีที่มากน้อยแค่ไหน



Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
b2stplanet (@b2stplanet)
พี่ยงโคตรเท่!!!