จากคนที่ไม่รู้เหี้ยอะไรเลยเกี่ยวกับองค์กรนี้ สู่ คนที่ทุ่มเทให้กับมันมากกว่าการเรียน

จากคนที่อยากแค่ฝึกภาษาอังกฤษ อยากมีเพื่อนต่างชาติ เผลอๆ อยากมีแฟนต่างชาติอีกต่างหาก

สู่ฐานะรองประธาน (Vice President) ที่ต้องรองรับอาสาสมัครต่างชาติมาทำจิตอาสาในไทย

คิดๆ ดูแล้วก็แปลกดีเหมือนกันว่าทำไมเราถึงมาอยู่ตรงจุดนี้ได้

จุดยืนที่เรา "กลัวนักกลัวหนา"

ตอนนี้มันกลายเป็นจุดยืนที่เรา "ภาคภูมิใจและไม่รู้สึกเสียใจ"

การเดินทางตลอดระยะเวลา 3 ปีกว่าที่ผ่านมากับองค์กรนี้ มันให้อะไรเรามาเยอะมากจริงๆ นะ

แล้วมันให้อะไรล่ะ?

ตามมาสิ :)

คุณอาจจะไม่ได้รับเหมือนที่เราได้รับ

แต่อย่างน้อยคุณอาจจะได้รับอะไรบางอย่างที่เรายังไม่เคยได้รับ

หรือบันทึกของเราอาจเป็นแรงบันดาลใจให้คุณก็ได้นะ