หลังจากออกจากเบอร์มิ่งแฮม ฉันและพี่แคลร์ก็เดินทางด้วยรถไฟแบบเปิ๊ดสะก๊าด แน่นอนเป็นตังค์ของเจ๊แคลร์ เจ๊แกจองให้ฉันเลยได้บุญท่วมหัวเอาตัวรอดมาถึงทุกวันนี้ ได้ขึ้นรถไฟแบบเปิ๊ดสะก๊าด รถไฟอังกฤษนี่ก็ดีนะ โต๊ะเบ้อเริ่มนั่งหันหน้าชนกัน นี่ไงเลยได้มานั่งเขียนไดอารี่ ชีวิตดีอยู่ตอนนี้ มองวิวสองข้าง มีความเจ็ทแลคเล็กน้อยเลยตาปรือเบาๆ แต่ฉันไม่หวั่น นั่งจิ้มแป้นมือไม้สั่นอย่างมันส์ในอารมณ์  พอรถแลนด์ลอนดอน วู้วฮูวววว  เฮโหลววว ศิวิไลเซชั่นนนน! 

พี่มาแล้ววววววว

เบื้องหน้าเป็นสถานีที่ชื่อ EUSTON ใจจริงก็อยากจะอ่าน อื๊ดตั้น แต่พี่บอกว่า มันอ่านว่า ยูสตั้น ยูสตั้น ก็ยูสตั้น  ไอ่ฉันยังไม่รู้หรอก สถานนี้คืออะไร จะเหมือนหมอชิตบ้านฉันหรือเปล่า มัวแต่ตื่นตา ตื่นใจ เดินตามพี่ไปเหมือนลูกเป็ด  

พี่แคลร์เล่าว่าสถานี EUSTON นี้เป็นสถานีใหญ่ของลอนดอน จริงๆมีสถานีรถไฟอีกหลายสถานีที่เป็นสถานีใหญ่ๆแบบนี้ ไม่ว่าจะเป็น King's cross หรือ Liverpool street เยอะแยะไปโหม๊ดด อะคิงคอร์สก็ที่มีชานชาลา 9 เศษ 3 ส่วน 4 ที่แฮร์รี่ นั่งไปเรียนที่ฮอกวอตส์นั่นแหละจ่ะ นี่ก็อยากลองเอารถเข็นไปชนดูเหมือนกันเผื่อจะทะลุไปบ้าง!  

พี่สาวพาไปขึ้นแท็กซี่สีดำ หรือที่เรียกว่าBlack cab แท็กซี่จากยูสตั้นมาที่พัก ที่ขุ่นแม่แคลร์จองให้ ฉันเดินทางมาถึงที่พัก 169 คือเลขที่บ้าน เลขสวยดีเนาะ แล้วฉันก็มาถึง Service Apartment ที่ชื่อว่า MALTING RESIDENCE เป็นที่พักประมาณห้าชั้น ถ้าจำไม่ผิด ดีงาม อาจจะไม่อลังการเท่าเมืองไทย แต่คืนนึงก็น่าจะประมาณ เกือบหมื่น (ใส่รูปให้ดูนะ)  เชรดครก แต่ที่พักมันดี คือแบบใกล้สถานี สถานที่ชื่อ LONDON BRIDGE ที่มี TOWER BRIDGE  อยู่ตรงนั้น!

งงมั้ย คือนี่ก็งงเหมือนกันเพิ่งมารู้ทีหลังว่าคือสถานีใหญ่ เพราะเจ้ากิ้งกือหลายสายมาแวะพักที่นี่ แล้วก็มีแบบสับรางเปลี่ยนสถานีมากมาย ทั้งใต้ดิน ทั้งบนดิน 

ระบบรถไฟที่นี่ดีมาก (แน่นอนล่ะ) แม้ว่ารถไฟจะเก่า และใต้ดินบางสถานีมีหนูวิ่งอยู่นิดหน่อย แต่ก็ถือว่าสะดวก ไอที่ว่าสะดวกคือ พื้นที่ของลอนดอนเนี่ยเขาแบ่งเป็น 6 โซน 

โซน 1 เป็นใจกลางเมือง พวกสถานีที่มีละครเวทีอยู่เยอะๆ หรือแบบสยามสแควร์บ้านเราอะไรประมาณนี้

โซน 2 จะกระเถิบออกมาหน่อย (มหาวิทยาลัยเราอยู่โซนสอง ฝั่งใต้) 

โซน 3 4 5 6 ก็จะไกลออกมาเรื่อยๆ คือมันกว้าง และนั่งนานมากถ้าจะนั่งจากโซน  1 ไปยันโซน 6 แต่ข้อดีคือ รถไฟไปได้ทุกที่ไง ประทับใจจจ  

การนั่งรถไฟที่นี่ก็ต้องคอยจำสายรถไฟด้วยนะ ถ้าเปรียบของไทยก็จะเป็น สายสีลม  สายสุขุมวิท (แต่ละสายก็จะสีไม่เหมือนกันใช่ม้าา ที่ลอนดอนนี่ก็มีสายเยอะ เยอะแบบต้องทยอยๆจำอะ มีต้ั้งหลายสี) ถ้าจะให้แจกแจงก็จะมีตั้งแต่ Jubilee line , Northern line, Bakerloo line, Metropolitans line, Circle line, District line และอื่นๆอีกมากมายก่ายกอง แค่เห็นสายรถไฟก็ปวดหัวแล้วอะ เลยพักเรื่องนี้เอาไว้ก่อน 

หลังจากเข้าที่พักได้ไม่นาน ที่พักอันนี้เด่นเห็นจะเป็น living room ห้องนั่งเล่นอันกว้างขวางไว้ให้ฉันเชียร์บอลยูโรคู่โปรด หึหึ ฉันมีแฟนชื่อโอซิล ณ อาร์เซนอลนะลืมบอก จริงๆไม่ใช่คนเชียร์บอล แต่เชียร์(นัก)บอลขาดใจ หวังว่าปีนี้คงได้เจอตัวจริงซะทีนะพี่ซิลล

รักอะรัก