01.10

นับถอยหลังอีก 8ชั่วโมง เริ่มต้นฝึกงานวันแรก

ถ้าหากว่าไม่นอนตอนนี้จะเหลือเวลานอนอีกไม่ถึง 5 ชั่วโมง ทั้งๆ ที่รู้อย่างนี้แต่เราก็ยังไม่นอน นอนไม่หลับ ใจกระวนกระวายเป็นกังวลอยู่ว่าเช้าวันนี้จะเป็นอย่างไร อันที่จริงวันนี้น่ะ เราหงุดหงิดทั้งวัน รู้สึกว่าอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ คงเพราะเหนื่อยๆ จากการออกจากบ้านไปทำธุระ ออกไปซ้อมละครธีสิสติดๆ กันหลายวัน ด้วยความที่ปกติเป็นคนชอบนอนเอื่อยๆ ออกจากบ้านติดกันหลายวันยิ่งเหนื่อย และยังไม่ทันหายเหนื่อยก็ต้องเริ่มฝึกงาน 

จะเดินทางไปถึงที่ฝึกงานได้อย่างราบรื่นไหม จะได้ทำอะไรบ้าง จะยากไหมนะ พี่ๆ ที่ทำงานจะดุหรือเปล่า จะผิดจะพลาด จะทำได้ไม่ดีหรือเปล่า มีแต่คำถามมากมายเต็มหัวไปหมด พะว้าพะวงจนต้องลุกมาตรวจกระเป๋า นับของ จัดเอกสารวนไปวนมาซ้ำๆ เป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ จนไม่มีอะไรจะจัดแล้วยังฟุ้งซ่านอยู่เลยตัดสินใจมาเขียนบันทึกนี้เอาไว้

เราคิดมาตลอดว่าการเริ่มต้นยากเสมอ และครั้งนี้ก็เช่นกัน ระยะเวลา 10 สัปดาห์ การไปอยู่ท่ามกลางสภาพแวดล้อมที่ไม่รู้จัก ทำในสิ่งที่ไม่คุ้นเคย ไม่รู้เลยว่ามีอะไรกำลังรออยู่ข้างหน้า แค่คิดก็รู้สึกว่าน่ากลัวแล้วสิ

เฮ้อ สิบสัปดาห์ต่อจากนี้ 

ขอให้เราผ่านการฝึกงานไปได้ด้วยดีเถอะนะ