“คุยกับใคร”
ปาร์คชานยอลเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่หัวเตียงด้วยน้ำเสียงติดจะหงุดหงิด
“ไม่ยุ่งสักเรื่อง” คนถูกถามเอ่ยตอบกวน ๆ“
“ฮวางจื่อเทา”
“อะไรปาร์คชานยอล”
สิ้นประโยคชานยอลก็เขยิบเข้าไปชิดอีกคนก่อนจะใช้มือใหญ่บีบแก้มนิ่ม ๆ ตรงหน้า จนปากหยักนั้นยู่เข้าหากัน
“ถามว่า คุย-กับ-ใคร”
“เป็นหูฟังหรอ ยุ่งจัง” จื่อเทาเอ่ยกวน ๆ เหมือนเดิมและแย้มยิ้มเล็กน้อย
“จื่อเทา หนึ่----”
“เซฮุน! คุยกับเซฮุน!”
ยังไม่ทันจบประโยค จื่อเทาก็โพล่งขึ้นมาซะก่อน คนที่กวน ๆ เมื่อกี้ก็หายไปแล้ว เพราะจื่อเทารู้ว่าหากเมื่อไหร่ที่ชานยอลนับถึงสาม เขาคงไม่ได้ตายดีแน่ ๆ
ชานยอลยิ้มกริ่มราวกับพอใจ พลางจ้องลึกเข้าไปในดวงตาพราวเสน่ห์ตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ถึงเป็นเพื่อนก็ไม่ชอบอยู่ดีนั่นแหละ”
ซวยแล้วล่ะจื่อเทา
No. 19 #fictober
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in