ลมหายใจร้อนเป่ารดลงบนผิวสีขาวแผ่วเบา

            โอเซฮุนประทับจูบลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาเชื่องช้า

            ฝ่ามือนุ่มค่อยๆ มอบสัมผัสเบาบางแก่กลุ่มผมสีอ่อน ราวกับฮวางจื่อเทากำลังต้องขนนก

            ศีรษะที่พิงอยู่บนอกของคนน้องได้ยินเสียงตึกตัก... ตึกตัก... อย่างเป็นจังหวะ

            จื่อเทาหลับตาแล้วจรดริมฝีปากผ่านเสื้อบางของอีกคนหวังให้รอยจูบนี้ส่งผ่านไปถึงหัวใจของเซฮุน

            ทั้งคู่กระชับอ้อมกอดของตนให้แน่นขึ้นเหมือนกลัวว่าอีกฝ่ายจะหายไป

          บนเตียงกว้างที่มีแค่พวกเขาทั้งสอง...

No. 1  #fictober