เด็กวัยเยาว์ในวันนั้นเติบโตขึ้นมาอีกขั้น จากเด็กที่ตื่นมาก็ไปวิ่งเล่น เติบโตขึ้นอีกนิด ที่ต้องตื่นไป
โรงเรียนแต่เช้า เจอเพื่อนใหม่ที่ไม่ใช่แค่เพื่อนข้างบ้าน ได้เจอสังคมใหม่ๆ แต่วัยนี้ก็ไม่ได้เรื่องให้คิด
อะไรมากนัก ไปโรงเรียนเหมือนได้ไปเปลี่ยนที่เล่นกับเพื่อน บางวันก็อาจจะมีงอแงที่จะไม่ไปบ้างแต่
ก็ไม่ใช่ทุกวัน เด็กทุกคนเติบโตขึ้นทุกวัน ความคิด การแสดงอารมณ์ คำพูด ทุกอย่างมักเปลี่ยนน
แปลงได้เสมอ จินตนาการในตอนนั้นก็อาจจะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้าง แต่เด็กก็ยังเป็นเด็กไม่
สามารถก้าวข้ามไปเป็นผู้ใหญ่ได้เลย เด็กวัยนี้กำลังพัฒนา จดจำไปทุกอย่าง แต่ยังคงความสดใส ร่า
เริ่ง อยู่เสมอ วัยนี้ไม่ได้น่าอิจฉฉาต่างจากวัยเยาว์เลย ส่วนใหญ่เมื่อเติบโตไปก็ได้แต่กลับมาคิดถึง
วัยนี้กัน คงเป็นวัยที่ได้เป็นตัวเองมากที่สุด อยากทำอะไรก็ทำแต่เริ่มมีกฎเกณฑ์แต่ไม่มากนัก
เลยเป็นวัยที่มีอิสระทางความคิดและใช้ชีวิตมากพอสมควร.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in