คุณอุ้มผมที่ตัวหนักเกือบสี่สิบกิโลกรัมกลับบ้านตลอดทางผมกังวลใจมาก

กลัวว่าคุณจะหนัก

ผมน่ะหนักเป็นสองเท่าของเมื่อสามสี่ปีที่แล้วเชียวนะปกติคุณก็มักจะบ่นผมอยู่เสมอเมื่อผมปีนขึ้นไปบนตัวคุณ

ผมกลัวว่าโคลนบนตัวผมจะเลอะมือคุณ

แต่คุณไม่ยอมปล่อยผมลงเลยสักนิด

แถมยังร้องไห้ไปตลอดทาง

คนตามถนนมองพวกเรากันใหญ่มีคนวัยกลางคนถึงสามคนเข้ามาถามคุณว่าเป็นอะไรหรือเปล่า คุณส่ายศีรษะขณะที่ฝังหน้ากับขนของผมที่แสนเลอะเทอะ

จริงๆ ผมเองก็อยากถูกคุณอุ้มแบบนี้ไปตลอด

ตลอดชีวิตเลย!

(ถ้าเป็นไปได้น่ะนะ)