.......ปังมากๆ ปังที่สุดนับตั้งแต่ Inside Out ไม่ได้ร้องไห้เป็นชะนีพุดเดิลถูกผัวทิ้งแบบนี้มานานมากกกกกกกก.......ถามว่าเต็บสิบให้เท่าไหร ให้ร้อยก็ยังได้ ถามว่ากูอินเหรอ เอ่ออินมากกกกกกกกก
.........มงลงที่สุด มิส South Af ก็มิอาจเทียบ (งงหล่ะสิว่าเกี่ยวเหี้ยไร จะอธิบาย.............ไม่เกี่ยว แบร่!!) มีความสุขตั้งแต่ต้นจนจบ (ไม่นับหนังสั้นโอลาฟนะ อันนั้นหัวเราะอย่างเดียวไม่มีแก่นสารอะไรเรยอีดอก) น้ำตามาตั้งแต่ฉากอิยายทุบกีตาร์ (dramatic ชิบหาย) ยันฉากสุดท้าย ที่สปอยด์ไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียวจริงๆ
..........ที่อยากชมมีอยู่ เหตุผลเดียว เหตุผลเดียวจริงๆ คือความ "สุด" ของหนัง สุดทุกทาง สุดทั้งประตูหน้า ประตุหลัง งานภาพ สุด! ดนตรี สุด! Research สุด! บท สุด! Main Idea สุด! ความเร้าอารมณ์ สุดสุดสุด เลยอิผี น้ำตาไหลยิ่งกว่านางเอกละครช่องเจ็ด Background ของเรื่องทำได้ดีมาก เก็บเนี๊ยบทุกรายละเอียดของวัฒนธรรมแม็กซิกัน (คือจริงๆก็นั่งดูโง่ๆนี่แหละ เพื่อนที่เรียนสเปนบอกมาอีกที) แต่ที่เราปลื้มปริ่มจริงๆ คือบทที่กลมกล่ม ครบรส (ถ้า Pixar ประกวดนางงามได้ ก็คงเป็นนางงามระดับเอกภพ) ตอนดูไปเราขัดใจอยู่ประเด็นหนึ่งคือ จะสนับสนุนให้รักครอบครัวอย่างเดียวโดยไม่ Support Passion ของสมาชิกในครอบครัวเลยจริงๆเหรอ แต่หนังก็ขมวดประเด็นนี้ได้จบแบบ ง่ายๆแต่คมโคตรๆ (จะคืออะไรไปดูเอง)
.............โดยภาพรวมคือ A+ แบบขาดลอย (ซึ่งดุทรงแล้วคงชนะขาดลอยในออสการ์เช่นกัน ถ้าทายผิิด ให้อมขี้มาพ่้นหน้าได้เลย) กินง่าย ย่อยง่าย เนื้อหาไม่ได้ซับซ้อนแต่กินใจสุดๆ ดูจบละจะอิ่มเอม ใครอ่านหนังสือ Final เครียด แนะนำ ดูและจะมีพลัง มีกำลังใจสู้ต่อมากๆๆๆๆๆๆ และบางคน (อย่าเรา) ดูแล้วอาจจะคิดถึงคนที่บ้านมากๆเช่นเดียวกัน การันตีด้วยน้ำตา อี่เพื่อนผํู้ชายที่ไปดูด้วย ร้องไห้จนกูต้องให้นั่งทำสติก่อนออกจากโรง ไปดูเถอะ ขายตรงเลยละกัน 5555555