*ควรอ่านหลังจากดูหนังแล้ว*

ทุกอย่างในเรื่องดีมากๆ ทั้งแสง ดนตรี ฉาก การกำกับ และอื่นๆ ตอนดูก็รู้สึกอิ่มเหมือนกับการได้อ่านหนังสือดีๆ เล่มหนึ่ง แต่น่าแปลกใจเหมือนกันที่หนังกลับไม่สามารถสร้างอิมแพคอะไรทิ้งไว้ในใจให้เราได้มากขนาดนั้น อาจจะเพราะว่าหนังมันดีไปหมดหรือเปล่า แต่เราก็ยังชอบมันอยู่นะ

จริงๆ เราตั้งชื่อหนังเรื่องนี้เล่นๆ ว่า “นรกของอินโทรเวิร์ท” ตัวละครในเรื่องแแต่ละคนดูมีความเป็นอินโทรเวิร์ทมากๆ ไม่ว่าจะเป็นนางเอก ศิลปิน ผู้พัน เราชอบที่ตัวละครของผู้พันคือชายที่ต้องติดอยู่ในวังวนของความคิดแบบ American Dreams บ้านสวย เมียสวย ลูกสองคน มีรถดีๆ ไว้ขับ มีหน้าที่การงานมั่นคง มีอนาคตที่สดใส แต่ตัวเองกลับไม่ชอบ (จนถึงขั้นรำคาญ) อะไรเหล่านี้ แต่ก็ต้องมีแบบขาดไม่ได้ จนสุดท้ายทุกอย่างมันกลับมาทำร้ายตัวเอง

มันเหมือนกับเป็นเรื่องของคนกลุ่มน้อย (ผู้พิการ คนผิวสี เกย์ คนต่างชาติ)  ผู้คนส่วนน้อยที่มารวมอยู่กันในสังคมอเมริกาที่กว้างใหญ่และบุรุษเป็นผู้ทรงอำนาจ พวกเขาต้องไปอยู่ในที่ทางที่ถูกจัดไว้ให้ไม่เช่นนั้นก็ต้องถูกกำจัดหรือพาออกไป ตัวละครของมนุษย์ปลาเองก็เป็นตัวแทนที่ดีที่สุดของกลุ่มคนเหล่านี้ เพราะตามหลักแล้วตัวละครแนวอมนุษย์ (Anthro) เป็นตัวแทนของความแตกต่างผู้คนกลุ่มหลัก หรือถ้าพูดกันแบบตรงๆ คือมันมักจะมีช่วงเวลาหนึ่งที่คนกลุ่มน้อยถูกปฏิบัติอย่างแตกต่างจากคนกลุ่มใหญ่ หรือมักจะถูกตีตราว่าแตกต่าง เช่นเดียวกับตัวละครแนวอมนุษย์เหล่านั้น

แต่จริงๆ แล้วพวกเขาไม่ได้ต้องการเรียกร้องอำนาจ สถานที่ใดๆ หากแต่พวกเขาต้องการแค่ความรัก ความรักที่ทุกคนสมควรได้รับ เพียงแต่ว่า ณ ขณะนี้บนพื้นโลกยังไม่มีพื้นที่ให้ความรักอันแตกต่างจากหลักของ American Dreams เช่นนั้นเอง พวกเขาจึงต้องเดินทางกันไปยังที่ที่ไกลแสนไกล

ช่างเป็นความรักที่โรแมนติก แต่ก็น่าเศร้าเหลือเกิน