วันนี้มีหมอกลงล่ะ

สายหมอกจางๆ รอบตัวทำให้อากาศชื้นๆ ไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกรำคาญอะไรหรอก

แม้ว่าสายหมอกอาจจะทำให้ทัศนียภาพไกลๆ ดูเลือนรางไปบ้างก็เถอะ

แปลกดีเนอะ ทั้งๆ ที่เมื่อวานยังมีแสงแดดส่องประกายเจิดจ้าอยู่แท้ๆ แค่ข้ามคืน สายหมอกชื้นๆ ที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนก็เข้ามายึดครองพื้นที่ท้องฟ้าไปเสียได้

คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป 

สายหมอกนี่ดื้อดึงเหมือนคุณเลยนะ

คิดจะเข้ามาก็เข้ามา แต่พอจู่ๆ คุณจะไป ก็ไปเสียไม่ทันให้ฉันได้แม้แต่จะมีโอกาสบอกลาเลยด้วยซ้ำ

เอาแต่ใจเป็นบ้า...

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยเหมือนกันว่าตอนที่เห็นสายหมอกจางๆ ในอากาศนั่นน่ะ ถึงแม้ว่าจะอ่อนจางแค่ไหน ฉันก็อดรู้สึกหัวใจเต้นแรงไม่ได้ อยากจะเอื้อมมือไปสัมผัสอากาศจางๆ เบื้องหน้า 

แต่น่าเสียดาย 

ก็สายหมอกมันจับต้องไม่ได้นี่นา

แต่ก็นั่นแหละ ถ้าหากจะไปว่าคุณดื้อดึงแล้ว ตัวฉันเองก็คงดื้อดึงมากกว่า

ดื้อดึงที่ยังจะไขว่ขว้าสัมผัสละอองหมอกนั้น ดื้อดึงที่ยังคอย คอยว่าสักวันคงมีวันที่สายหมอกจะหันกลับมาโอบกอดฉันบ้าง

มันก็เป็นความดื้อดึงที่ช่วยไม่ได้นั่นแหละคุณ :)