ฝนตกทีไรทั้งหัวใจทั้งสมองมักจะทำงานหนักเสมอๆ เลย

มีเรื่องมากมายให้คิดระหว่างที่ละอองฝนสัมผัสกับผิวกาย อากาศเย็นชื้นที่ทำให้จิตใจรู้สึกหน่วงๆ ยังไงชอบกล จะเศร้าก็ไม่ใช่ แต่จะสุขก็ไม่เชิง

เวลาฝนตกทีไรเราชอบเปิดเพลงเศร้าฟังทุกที ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันนะ 

บางทีอาจจะเป็นเพราะเราอยากให้น้ำตาไหลออกมา น้ำตาที่รินไหลออกมาเพราะบรรยากาศและเพลงเศร้าๆ ไม่ใช่น้ำตาที่ไหลเพราะใครคนอื่น

ไม่ว่าในฝนจะตกหนักแค่ไหน คุณก็รู้ใช่มั้ย ว่ามันมีวันที่ต้องหยุด ไม่มีฝนที่ไหนไม่มีวันหยุดหรอก ในช่วงเวลาที่สายฝนเทลงมาอย่างหนักหน่วง มันก็คงมีบ้างล่ะที่เราจะรู้สึกเกลียดมันจนหลุดสบถออกมาจนได้ แต่ก็นั่นแหละนะ เราปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเราก็ยังคงชอบความรู้สึกตอนผิวกายสัมผัสกับละอองฝนเย็นเฉียบนั่นอยู่ดี :)

เวลาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่มืดครึ้มเพราะสายฝน ในหัวก็มักจะมีหนึ่งคำพูดเสมอเลยว่า...มีเพียงท้องฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าฉันคิดถึงคุณแค่ไหน และท้องฟ้าในตอนนี้ก็ได้ร้องไห้แทนตัวฉันไปหมดแล้ว

ฉัน ที่พยายามจะทำตัวแข็งแกร่งต่อหน้าคุณเสมอ

ฉัน ที่พยายามยิ้มอย่างสดใสเสมอมา

ฉัน ที่จะไม่มีวันให้คุณรู้เด็ดขาดว่าคุณทำร้ายฉัน โดยที่คุณไม่เคยรู้ตัวเลย

เห็นไหมล่ะ...แค่สายฝนที่ตกพรำๆ ลงมาเพียงไม่นาน ทำให้ความรู้สึกมากมายในใจฉันล้นทะลักออกมามากขนาดนี้เชียวนะคุณ.