วันไหนที่ใบไม้นิ่งสงัด แสดงว่าวันนั้นไม่มีลม
กฎการเคลื่อนที่ของใบไม้ คือ ต้องมีลม
วันนี้ไม่มีลม ใบไม้จึงไม่ขยับเท่าไหร่
“ ใบ แกนั่งสมาธิเข้าฌานอยู่หรือยังไง “ ชายหนุ่มผมหยิกหน้าตาจิ้มลิ้มอย่างไม่เหมือนชายทั่วไป
หันไปสกิดเพื่อนของเขาที่นั่งข้างๆ
“ ก็วันนี้พี่ลมไม่มาโรงเรียนนี่ ใบหงอยเลยดิ “ เพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ละแวกนั้นพูดขึ้น
“ นี่ ภัทรเลิกเรียกฉันว่าใบได้ละ ฉันชื่อใบไม้ เรียกไม้เถอะ ใบชื่อผู้หญิงชัดๆ “ คนที่เพิ่งโดนทักไปว่านั่งสมาธิก็ท้วงขึ้น
ก็ใช่น่ะสิ เขาชื่อใบไม้ แต่ช่วยเรียก ไม้ ให้เหมือนกับชื่อผู้ชายหน่อยเถอะ ใบ นี่เหมือนชื่อใบตองใบเตยใบบลาๆเฉยเลย นั่นมันชื่อที่ผู้หญิงเขามีกันต่างหาก เขาไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย ใบไม้คิดแบบนั้น
“ คุณใบไม้ครับ นั่งนิ่งเหม่อๆแบบนี้ก็เรียนไม่รู้เรื่องพอดีสิครับคุณ “ เพื่อนประชด
“ ก็เรียนอยู่ไง เปล่า... พี่ลม “ ปากกำลังจะเถียง ก็หันขวับตรงไปทางหน้าห้องทันใด
“ ห้ะ? ดูสิ คิดถึงจนพร่ำเพ้อถึงเขาเลยหรอ พี่ลมน่ะ “ ลม ชื่อของแฟนเขาน่ะสิ
ลม ผู้ชายที่สาวๆทั้งโรงเรียนกรี๊ดกร๊าดแย่งกันเพื่อให้เขามาครอง หรือทั้งจังหวัดเลยรึเปล่านะ
แต่น่าเศร้าสิ เขามีแฟนแล้ว และรักกันมากเสียด้วย แน่นอน..ครอบครัวของทั้งคู่ก็พอทราบเรื่องนี้ แถมไม่ได้ขัดอะไรด้วย น่าดีใจจริงๆนะ คงรักกันมากเลยแหละ
“ อ้าว หายไปไหนแล้วล่ะ “ คนเป็นเพื่อนที่หันไปเก็บหนังสือที่เพิ่งเรียนเสร็จใส่กระเป๋า
หันมาอีกทีก็ไม่เจอคนข้างๆแล้ว
“ นู่น อยู่หน้าห้องนู่น “ มือที่ถือปากกาอยู่ชี้ไปทางหน้าห้อง
“ ลุกจากเก้าอี้ได้ก็มีเหตุผลเดียวสินะ ไอ้บ้าใบเอ้ย “
“ ไม่อยากนึกเลยเนอะ ถ้าวันนึง... “
“ โหๆๆ อย่านึกและอย่าพูดออกมาเลย ถ้าเป็นแบบนั้นจริงนี่คงไม่ออกจากห้องด้วยล่ะ “
“ ใบไม้ ออกมาคุยกับพี่ก่อนครับ “ ชายหนุ่มที่แก่กว่าเล็กน้อยเอ่ยขึ้นขณะเคาะประตูห้องของใบไม้
…
แต่ก็นั่นแหละ ไร้เสียงตอบรับ
30 ก่อนหน้านี้
“ ไม้ ฟังแม่นะ “ คนเป็นแม่พูดขึ้นเมื่อใบไม้กลับถึงบ้าน
“ ครับ แม่จะคุยอะไรกับผมอ่ะ “ หนุ่มน้อยเอียงคอทำท่าสงสัย “ แล้วทำไมพี่ลมถึงต้องอยู่ด้วย “
“ถ้าแม่พูดแล้วห้ามงอแงนะ “ แม่ก็ยังไม่ยอมเข้าเรื่องสักที ผมต้องขึ้นไปทำการบ้านเนี่ยสิ
“ ไม่งอแงหรอกแม่ ผมโตแล้วน่า “
“ จะโกรธน่ะสิ “ ลมพูดขึ้นบ้าง
“ มีอะไรกันครับ? พี่ลมก็รู้เรื่องกับเขาด้วยหรอ “ ใบไม้หันไปมองคนเป็นพี่
มีเรื่องอะไรกัน พูดปลอบอยู่นั่นแหละ ไม่เข้าเรื่องสักที แล้วนี่เขาจะรู้เรื่องไหมเนี่ย
ทุกคนรู้มั้ยว่าเขามีการบ้านต้องทำชิ้นโตเลยล่ะ
“ รีบเข้าเรื่องสิครับแม่ ผมต้องทำการบ้าน “
“ ถ้ารู้เรื่องแล้วจะยังขยันทำอยู่รึเปล่า หืม? “ ลมหันไปมอง พรางลูบหัว
“ เนี่ย อ้อมค้อมอยู่นั่น แล้วผมจะรู้มั้ยล่ะครับ “
“ พี่ลมเขาต้องไปต่างประเทศนะ “
“ … “ ใบไม้เงียบไปสักพักแล้วถามต่อ “ กี่วันครับ? “
แต่น่าเศร้า..
“ หก.. “ ลมจับไหล่คนตรงหน้าที่กำลังยิ้ม แต่6วัน ถึงจะห่างกันหน่อย แต่ต้องเครียดขนาดนี้มั้ย
“ ไม้ ไม่ใช่แค่ 6 วันนะลูก “ ได้ยินแบบนั้นใบไม้ก็เริ่มจิตตก อย่าบอกนะว่าเขาจะไม่ได้เจอลมตั้ง6เดือน
“ ดึกแล้ว น้าบัวขึ้นไปนอนก่อนก็ได้ครับ ผมคุยกับน้องต่อเอง “
“ จ้ะ น้าฝากด้วยนะ มีไรก็บอกล่ะ ลูกน้าน่ะ ขี้งอแง “ พอได้ยินแบบนั้นอีก คนเป็นลูกก็เบะปากใส่
“ ไม่ใช่หกวันครับเด็กน้อย “
“ หกเดือนสินะ “ เด็กน้อยของลมเริ่มทำหน้าหงอย
“ อืม.. “ ลมคิดหนัก “ ถ้าพี่บอกว่าหกปีล่ะ “
.....
“ ล้อเล่นน่า จะไปนานขนาดนั้นทำไม “ พูดไป น้ำตาก็คลอเบ้าไป
มันไม่จริงใช่มั้ย นี่มันบ้าไปแล้ว ใบไม้ขาดพี่ลมไม่ได้นะ
“ หกปีครับ.. พี่ไปเรียนต่อ ไปอยู่กับพ่อด้วย “
“ แล้ว... ไปวันไหนครับ.. “ ใบไม้ยังกลั้นน้ำตาไว้แล้วฝืนถามต่อ
“ พรุ่งนี้ครับ “
ถามจริง ตั้งแต่เกิดมา นอกจากเรื่องพ่อกับแม่หย่ากันก็มีเรื่องนี้แหละที่ทำให้เขาช็อค
และช็อคมากด้วย..
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in