เนื้อเรื่องจากปกหลัง:

เพราะ "โจ๊ก" ของนางคืออาหารที่เขาต้องกินทุกเช้า

วันที่นางจากไปจึงเป็นวันที่เขาสะเทือนใจอย่างถึงที่สุด

นี่เป็นเพราะติดใจโจ๊ก หรือติดใจนางกันแน่นะ!
ทว่า ‘เหมียวอวี๋เอิน’ เดิมไม่ชอบการติดค้างบุญคุณผู้ใด
แต่เขากลับช่วยเหลือนางซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนนางคิดว่าชาตินี้คงชดใช้ให้ไม่หมด
ในเมื่อชะตาฟ้าลิขิตให้ทั้งสองมาเจอกันอีกครั้ง
แล้วยังให้ต่างมาพัวพันกันไม่จบสิ้นเช่นนี้นางคงต้องยิ่งยินดีตอบแทนบุญคุณเขาแล้ว
ทว่าสิ่งที่เขาต้องการจากนางคือคำว่า ‘สหาย’ ?!
ความต้องการของเขาเรียบง่ายเช่นนี้ เหตุใดนางจะทำให้เขาไม่ได้เล่า
แต่นางสงสัยยิ่งนักว่าสหายที่ใดจำต้องจุมพิตผนึกริมฝีปากกันเช่นนี้ด้วย!

ความรู้สึกหลังอ่านจบ:

·      แม่ครัวเคี่ยวรักเป็นนิยายเล่มบาง อ่านง่าย แต่มีความสนุกครบรส ในเรื่องราวมีทั้งความรักความห่วงใยของพี่น้อง และความรักที่ค่อยๆ เป็นของคู่พระ คู่นางและมีดราม่านิดหน่อยพอให้การอ่านมีสีสันมากยิ่งขึ้น

·       ส่วนตัวคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่ารักดีค่ะ บางครั้งความรักก็ไม่ได้ต้องการเหตุผล ไม่ใช่ว่าเพราะคนนี้หน้าตาดี หรือว่าดูดี แต่เกิดจากการ“ฟังเสียงของหัวใจ”ว่าเรารู้สึกอย่างไรกับคนๆ นั้นค่ะ ?

·      เนื้อเรื่องเริ่มต้นจาก“เหมียวอวี๋เอิน”ที่เป็นนางเอกของเรื่องเป็นแม่ค้าขายโจ๊กในตลาดที่พระเอกของเรา “คุณชายเนี่ย-เนี่ยเวิ่นเหยา” ต้องมากินทุกเช้า แต่อยู่ๆนางเอกก็ปิดร้านและหายไปจากชีวิตของ “คุณชายเนี่ย”ทำให้พระเอกของเราได้รู้ตัวว่านางเอกมีสำคัญมากแค่ไหน

·      จนวันหนึ่งคุณชายเนี่ยได้ตอบรับบัตรเชิญไปกินข้าวที่บ้านของนายผู้เฒ่าหลิงและได้พบกับ เหมียวอวี๋เอินโดยบังเอิญอีกครั้งเหมียวอวี๋เอินทำงานอยู่ในฐานะสาวรับใช้ของแม่ครัวคนใหม่งามหยาดเยิ้ม ซึ่งจริง ๆ แล้วคือ เหมียวตงหยาที่เป็นลูกสาวที่อาจารย์ฝากให้เหมียวอวี๋เอินคอยดูแลและยังมีศิษย์พี่ใหญ่ที่แฝงตัวมาเพื่อขโมยตำราบันทึกอาหาร

·      และแล้วความหน่วงมันก็เกิดขึ้นตรงที่…. อีตาศิษย์พี่ใหญ่ได้รับคำสั่งเสียจากอาจารย์ให้ฆ่าเหมียวอวี๋เอิน เพราะไม่อยากให้เหมียวอวี๋เอินทำอาหารเก่งเกินหน้าเหมียวตงหยาทั้งๆ ที่เหมียวอวี๋เอินตั้งใจดูแลเหมียวตงหยาเปรียบเสมือนน้องสาวคนหนึ่ง

·      แต่สุดท้ายโชคช่วยทำให้เหมียวอวี๋เอินไม่ตายโดยได้คุณชายเนี่ย พระเอกของเรามาช่วยเอาไว้จากนั้นปฎิบัติการปลูกต้นรักก็เริ่มขึ้น เริ่มจากการทำตัวเป็น “สหาย”ซึ่งสหายที่แท้ทรูไม่ได้ทำกันแบบนี้นะค่ะ  แต่เหมียวอวี๋เอินก็ยังไม่เข้าใจหรืออาจจะพอเข้าใจแต่ก็ไม่กล้าคาดหวัง

·      นอกจากตัวของเนี่ยเวินเหยาที่พยายามปลูกต้น“รัก”  ❤แล้ว เรายังได้เห็นความช่วยเหลือและความพยายามของคุณชายสี่และคุณชายสิบสองที่เวียนเข้ามาหยอดคำพูดชัดๆ เช่น รู้ไหมว่าพีน้องมักมีอะไรคล้ายๆ กัน คนที่ข้าชอบ พวกๆพี่ๆของข้าก็ต้องชอบด้วย อืม เค้าหมายถึงใครกันน้า ?

·      ต่อมาอีตาศิษย์พี่ใหญ่รู้ว่าเหมียวอวี๋เอินยังมีชีวิตอยู่ จึงมาจับตัวไปเพราะเข้าใจว่าเหมียวอวี๋เอินเป็นคนขโมยตำราบันทึกอาหาร พระเอกของเราก็ตามมาช่วยแต่ด้วยความโกรธจัด ทำให้เนี่ยเวิ่นเหยาควบคุมสติไม่อยู่ จนทำร้ายศิษย์พี่ใหญ่ปางตายสุดท้ายเหมียวอวี๋เอินตัดสินใจเสี่ยงตายเข้าไปกอด พระเอกของเราถึงได้สติกลับคืนมา  [ให้ความรู้สึกว่า พระเอกเหมือนยักษ์เขียว Hulk กันเลยทีเดียวค่ะ]

·      โดยการอาละวาดขาดสตินี้เป็นปมในใจพระเอกมาโดยตลอดค่ะด้วยควาที่ตอนเป็นหนุ่ม (กว่านี้) พระเอกเคยอาละวาดใหญ่ จนทำให้มีคนเจ็บมากมายพระเอกจึงพยายามลด ละ เลิก และปฎิบัติธรรมเพื่อให้เป็นคนที่ใจเย็นลง

     ·   นึกว่าเรื่องจะจบค่ะแต่…แต่ว่ายังไม่จบค่ะเพราะศิษย์พี่ใหญ่ไม่จบค่ะ หลังจากถูกพระเอกของเรา เนี่ยเวิ่นเหยาจัดการจนเจ็บหนักก็ยังไม่สำนึกโดยการพา เหมียวตงเหยามาเจอเหมียวอวี๋เอินเพื่อขอให้ช่วยลงแข่งทำอาหารแทนซึ่งการมาของเหมียวตงเหยาทำให้เหมียวอวี๋เอิน กลัวว่าพระเอกของเราจะเปลี่ยนใจไปชอบเหมียวตงเหยาแต่สุดท้ายก็ปรับความเข้าใจกันไปค้า

·      นอกจากเรื่องของคู่พระคู่นางแล้วคนเขียนยังมีการเขียนถึงคุณชายสี่และคุณชายสิบสองที่เหมือนจะมีอะไรเอ๊ะหรือจะไม่มีอะไร ให้คนอ่านไปจินตนาการกันเอาเอง โดยไม่ได้เฉลยอะไรในเล่มนะค่ะคงจะต้องไปลุ้นกันดูในเล่มต่อๆ ไปค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านรีวิวค่ะ