นี่เป็นแค่ไดอารี่ของคนที่ไม่มีอะไรเลยคนนึง คนว่างเปล่าที่ได้แต่แอบชอบเค้ามาเรื่อยๆ ฉันอาจจะไม่ได้บอกทุกอย่างไปตามตรง อาจจะมีเปลี่ยนแปลงรายละเอียดบางอย่างหรือเว้นอะไรไว้แต่โปรดรู้ไว้ว่าฉันทำอย่างนี้เพื่อปิดความลับของฉันต่อไป ...

ฉันไม่ใช่คนที่โดดเด่นกลับกันฉันเป็นคนที่หากผละสายตาก็สามารถกลืนกินไปกับฝูงคนได้อย่างแนบเนียน เธอเป็นคนช่างพูด หัวเราะง่ายเหมือนกับเป็นศูนย์กลางของอะไรสักอย่าง ตัวตนของพวกเราตรงข้ามกันชัดเจนเหมือนจะมองเห็นเส้นที่ขีดไว้เลยด้วยซ้ำ

ให้ตายเถอะ ไม่ได้อยากจะยอมรับหรอกนะแต่ว่าฉันโคตรจะตื่นเต้นเลย;;

ส่วนนึงเพราะฉันไม่สามารถเอาตัวไปอยู่ในกลุ่มคนมากๆแถมยังอุดมด้วยเพศชายแบบนั้นได้หรอก มันทำให้รู้สึกอึดอัดแปลกๆ แต่เพราะมีเพื่อนสนิทอยู่ฉันเลยยังพอทำใจไปได้ส่วนนึง

รายละเอียดเรื่องการไปเที่ยวมันไม่ค่อยมีอะไรนัก พวกเราก็แค่ไปเที่ยวกันตามประสาเด็กมัธยมธรรมดา กินข้าวด้วยกัน เล่นมุกใส่กัน หัวเราะเสียงดังด้วยกัน พูดจาหยาบคายด่าทอกันบ้าง มันเป็นอีกวันที่สนุกสุดๆไปเลยล่ะ

อา แต่ว่ากระเป๋าตังฉันเหมือนจะไม่สนุกตามเลยแฮะ

ถ้าให้เขียนต่อคงจะยืดยาวเกินไปเพราะฉันคงหยุดมือที่พิมพ์อยู่ไม่ได้แน่แท้ ถ้าฉันมีโอกาสเมื่อไหร่จะมาเล่าเรื่องถัดไปของฉันอีก แต่ถ้าจะให้เขียนแต่เรื่องความรักคาดว่าคงไปต่ออีกไม่ถึงห้าตอนเป็นแน่นอนTT (พูดแล้วฉันยังเศร้าเลย)

แต่ยังไงฉันจะมาต่อบันทึกบ้าๆนี่ต่อไปถึงจะไม่มีคนอ่านหรือยังไง(แน่นอนว่าถ้าไม่มีคนรู้จักมาอ่านจะดีมากๆ)เพราะนี่เป็นเหมือนที่ที่ฉันสามารถพูดออกไปได้อย่างตรงไปตรงมามากกว่าในชีวิตจริงเพราะยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ! เพราะงั้นคนที่บังเอิญเข้ามาเธอควรจะดีใจเสียที่เป็นหนึ่งในคนที่เข้ามารู้ความลับอันดับหนึ่งของฉันเข้าซะแล้ว!!