คำสั้นๆ ที่ทรงอิทธิพล
"เป็นห่วง"
เป็นส่วนผสมของ "รัก" และ "กังวล"
ถ้าไม่มีความรู้สึกสองอย่าง หรือ อย่างใดอย่างหนึ่งนี้ในใจ
"เป็นห่วง" ก็จะไม่เกิดขึ้น
ทุกอย่างควรมีความพอดี
การเอาความรู้สึกเป็นห่วงของคนนึงยัดเยียดให้อีกคนนึง
ในปริมาณที่มากเกินไป
ในช่วงเวลาที่ไม่เหมาะสม
ในรูปแบบที่ทำให้อึดอัด
"เป็นห่วง" ก็จะเท่ากับ "น่ารำคาญ"
ไม่ควรเอาความรู้สึกที่เกิดขึ้น หรือ ความรู้สึกที่สร้างขึ้นเอง
ไปเป็นข้อผูกมัด หรือ เป็นเครื่องมือในการจำกัดความสุขของคนอื่น
แบบนั้นคงจะสร้างความอึดอัดใจ และคับข้องใจมากแน่ๆ
ถ้าคำว่า "เป็นห่วง" กลายเป็น "ความอึดอัด" สุดท้ายก็ไม่ต่างจาก "ก้อนอิฐ"
" ก้อนอิฐ" ที่ถูกสร้างขึ้นมาในตอนที่รับรู้ว่ามีคนคนนึงเป็นห่วงเรา
"ก้อนอิฐ" ที่สร้างขึ้นเพื่อทำแท่นและกำแพง
"ก้อนอิฐ" ที่ยากจะพังทลายลง
เมื่อไรก็ตามที่กำแพงแห่ง "ความอึดอัด" เกิดขึ้น
สัญชาตญาณในการเอาตัวรอดของมนุษย์ทำงาน
กำแพงนั้นก็จะหนา และสูงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุด
"ก็กลายเป็น 2 ฝั่ง"
ถ้าถึงตอนนั้นก็ไม่ต่างจากการเลือกเส้นทางบนทางแยก
.... ไม่รู้ว่า คำว่า "ขอโทษ" จะยังใช้ได้อยู่มั้ย...
... ไม่อยากไปถึงจุดนั้นจริงๆ"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in