ฉันเคยรู้สึกเสียใจหากต้องมีใครสักคน
หายไปจากชีวิตของฉัน

แต่ตอนนี้ แม้ฉันจะยังรู้สึกเสียใจ
แต่มันคงไม่มากเท่าเดิม

ในวันแสนธรรมดา

ไม่สามารถรู้ได้เลย

ว่าโลกจะเหวี่ยงคนแบบไหน

เข้ามาในชีวิตของฉัน 

จะเป็นคนในแบบที่ฉันชอบหรือเกลียดกันนะ

แล้ววันหนึ่ง โลกก็เหวี่ยง "เธอ" เข้ามา

และเหวี่ยงเธอออกไป

ในขณะที่ฉันควรยืนมองดูเธอค่อยๆ หายไป

แต่มือของฉันกลับ ฉุด และ รั้ง "เธอ" อย่างสุดกำลัง

แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังหายไป

ไม่รู้ทำไม ถึงมีน้ำสีใส ไหลออกมาจากตา 

ไม่รู้ทำไม ถึงไม่สามารถควบคุมความคิดตัวเองได้

ไม่รู้ทำไม ถึงไม่สามารถทำให้เธอ "หายไป" จากความคิด

ไม่รู้ทำไม ถึงรู้สึกเจ็บ ทั้งๆ ที่ไม่มีบาดแผล

ไม่รู้ทำไม .. การหายไปของเธอ ถึงทำให้ฉันทรมาน 

ทั้งที่ก่อนหน้านี้ ฉันก็ปกติดีและต่อให้มีใครหายไป

ฉันก็ไม่เคยรู้สึกมากเท่านี้มาก่อน 

.

.

แต่ถึงอย่างนั้น 

ฉันก็ยังใช้ชีวิตเหมือนเดิมและเดินต่อไป 

เพื่อรอวันที่โลกจะเหวี่ยงใครอีกคนเข้ามาใหม่  

จาโร-สุข