เสียงเชียร์บอลดังอึกทึกครึกโครมไม่แพ้เสียงเพลงในร้าน ผู้คนมากมายต่างตะเบ็งเสียงเชียร์แข่งกับลำโพงด้านหน้า จะห้ามไม่ให้ส่งเสียงเชียร์ก็ไม่ได้ เพราะกระทั่งเจ้าของร้านก็ยังเข้าไปร่วมวงด้วย

บอลเดือดนัดสำคัญที่ทำให้ร้านวุ่นวาย ก็คงไม่พ้นคู่ 'แมนยูกับลิเวอร์พูล'  ลูกค้าทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ต่างแวะเวียนเข้ามาเชียร์บอลด้วยกันทั้งสิ้น

ทากะที่เห็นบ่อยก็ได้แต่ส่ายหัวให้ จะไปว่าอะไรเค้ามากก็ไม่ได้ เหตุผลที่ทำให้มานั่งอยู่ในร้านวุ่นวายแบบนี้ก็เพราะมาเชียร์บอลเหมือนกันนั่นแหละ จะดูคนเดียวที่ห้องก็ทำได้ แต่ดูคนเดียวมันจะไปสนุกอะไร เชียร์บอลมันต้องดูท่ามกลางบรรยากาศคึกคักแบบนี้สิ

ว่าแล้วก็นึกขันตัวเองไปยกแก้วเหล้าไป ตากลมสวยก็ไม่ละสายตาไปจากจอ ที่ขณะนี้ 'โม ซาลาห์'  กำลังเลี้ยงลูกไปจ่อประตูที่มี 'เด เคอาร์'  ยืนทำหน้าเครียดอยู่ ไม่นานเสียงร้องที่แสดงความเสียดายก็ดังขึ้นระงม

ทากะนั่งยิ้มให้กับช็อตเมื่อครู่ ไม่ง่ายนักที่จะทำประตูได้ในลูกลักษณะนั้น คงมีนักเตะไม่กี่คนหรอกที่จะทำประตูจากลูกแปลกๆได้

เวลาผ่านไปเรื่อยจวนจะหมดการต่อเวลาในช่วงครึ่งแรก สิ่งที่ไม่คิดไม่ฝันก็เกิดขึ้น เมื่อ 'ซาลาห์' คนดีคนเดิม ลากลูกเข้าไปกรอบเขตโทษ รวมถึงยังไม่เจอล้ำหน้าอีก ยิงทำประตูให้กับทีมได้ในที่สุด ไม่นานนักเสียงนกหวีดเป่าหมดเวลาก็ดังขึ้น ทากะเองที่เห็นเช่นนั้นก็กระโดดชูแขนดีใจอย่างลืมเนื้อลืมตัว เสียงเฮจากรอบข้างเองก็ดังมากเช่นกัน ด้วยความไม่ทันได้ระวังและไม่รู้ตัว เหล้าในแก้วก็กระฉอกไปโดนผู้ชายสันกรามคมที่เดินผ่านมาพอดิบพอดี


ซวยแล้ว...

"โอ๊ะ! ขอโทษครับๆ" ทากะรีบวางแก้วเหล้าแล้วหยิบทิชชู่เช็ดให้เป็นพัลวัน

"รู้ว่าดีใจ...แต่ระวังหน่อย" คนหน้าหล่อพูดเสียงนิ่ง แถมยังทำหน้ายักษ์ใส่อีกต่างหาก ท่าทางจะแฟนแมนยู

"ครับ ขอโทษครับ"

"แต่เกมแบบนี้ตัดสินตั้งแต่ครึ่งแรกไม่ได้หรอกนะ" อยู่ๆคนตรงหน้าก็พูดขึ้นมา ไม่รู้ว่าต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ แต่ทากะเริ่มจะหัวกรุ่นๆแล้ว มือเล็กก็กำหมัดแน่น กะว่าถ้าพูดไม่เข้าหูคงได้ซัดสักเปรี้ยงแน่ๆ

"..."

"อาจจะแพ้ก็ได้นะครับ ทีม...คุณน่ะ" ปะ...ปากเก่งเป็นบ้า ไม่ทันได้พ่นคำด่า หมัดที่กำอยู่ก่อนหน้าก็พุ่งเข้าไปปะทะกับมุมปากเก่งๆเมื่อครู่เสียแล้ว

อีกฝ่ายไม่ทันได้ตอบโต้ ทากะก็จัดการเหล้าที่เหลืออยู่ในแก้วต่อด้วยการสาดไปที่อีกฝ่าย กะจะให้ล้างปากเก่งๆเมื่อสักครู่เสียหน่อย และก็ยังคงไม่รออะไรใดๆทั้งสิ้น ทากะตะโกนเรียกเจ้าของร้านอย่างห้าวหาญ

"เรียว! เก็บเงิน! วันนี้ร้านมึงมีหมา กูจะกลับแล้ว!!!" คำว่า 'หมา' ทากะเน้นเสียงกระแทกเข้าหน้าหนุ่มหล่ออย่างจัง

ผู้คนรอบข้างเริ่มหันมาให้ความสนใจกับเหตุการณ์ตรงหน้า ใครๆต่างก็รู้ว่า 'ทากะ' คนนี้ ใจร้อนและใหญ่แค่ไหน ดูจากที่เรียกเจ้าของร้านเก็บเงินก็ได้

หนุ่มหล่อคนเดิมที่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิม เพราะผมข้างหน้าลู่ลงชิดกับหน้าผากเสียจนไม่เหลือเค้าเดิมได้แต่มองอีกฝ่ายอย่างอึ้งๆ ไม่คิดว่าการที่จะแค่หยอกเล่น จะทำให้อีกคนหัวเสียได้ขนาดนี้

ใครจะไม่รู้จัก 'ทากะ' คนนี้ได้ล่ะ และใช่...ที่ 'โทรุ' เข้าไปหยอก เพราะชอบ...ชอบคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น ตามมานั่งร้านเหล้าที่ไกลจากคอนโดเขาเป็นลี้ก็เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายชอบมาดูบอลที่ร้าน แล้ววันนี้พอมีโอกาส ปากก็หมาเกินกว่าจะพูดดีๆได้ ไอ้โทรุเอ๊ยยยย

"เกิดไรขึ้น...?" เรียว หรือ เรียวตะ ที่เดินมาคิดเงินตามที่ทากะเรียก หันมาถามด้วยความงงๆ เมื่อเห็นเพื่อนตัวเล็กที่บนหัวกำลังมีไฟลุก และมือเล็กที่พร้อมจะซัดหน้าทุกคนตอนนี้ อีกคนก็ยืนมองเพื่อนของเรียวด้วยสายตาอึ้งๆ หน้าเต็มไปด้วยน้ำ เดาแล้วน่าจะเป็นฝีมือจากคนตัวเล็กคนนี้

"เก็บเงิน อย่าเพิ่งถาม กูจะกลับห้องไปดูบอล"

"มึงก็ดูที่นี่สิ ร้านกูไม่ดีตรงไหน?"

"ปกติก็ดี แต่วันนี้มีหมา เลยไม่ดี"

"คุณครับ..." โทรุเรียกเสียงอ่อย

"คุณโทรุ เดี๋ยวผมให้เด็กเอาผ้ามาให้เช็ดนะครับ ผมว่าตอนนี้คุณกลับไปที่ก่อนเถอะ คุยไปตอนนี้ได้โดนอีกหมัดแน่ๆครับ" เรียวเป็นคนไกล่เกลี่ยเมื่อเห็นว่าทากะเตรียมจะพุ่งใส่โทรุอีกรอบแล้ว

"ครับ ขอโทษที่สร้างความเดือดร้อนนะครับ" โทรุโค้งศีรษะให้ทากะและเรียวตะเล็กน้อยเป็นเชิงขอโทษอย่างที่ว่า แล้วเดินจากไป

"แล้วมึงนี่ยังไง จะพูดดีๆไม่ได้เรอะ" เรียวตะหันมาเค้นเอาจากเพื่อนตัวเองบ้าง

"ก็ไม่ไง..."

"กับคนที่ชอบนี่มึงต่อยเขาปากแตกแบบนี้เลยนะ ถ้าเกลียดจะขนาดไหนวะ"

"หุบปากน่า เขาปากหมาเอง ไม่เกี่ยวกับชอบไม่ชอบ"

"ธรรมดาป่ะมึง เขาอาจจะแค่อยากคุยด้วย"

"คุยห่าไรเขาพูดจาดูถูกคนอื่นแบบนั้นกัน โคตรน่าผิดหวัง"

"ทำไม? เขาบอกมึงว่าไร?"

"ก็บอกว่าทีมกูอาจจะไม่ชนะ"

"โอ๊ย! มึงนี่ก็นะ จะพูดดีๆหน่อยก็ไม่" เรียวตะได้แต่ส่ายหัวให้กับความป่าเถื่อนของเพื่อนรัก มือไว ใจร้อนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ไม่หายสักที ยิ่งทีมที่รักโดนว่านะพร้อมรบยิ่งกว่าใคร

"ไม่รู้อ่ะ กูหมั่นไส้หน้านิ่งๆของมันด้วย มีอย่างที่ไหน คุยกันครั้งแรกดันมาปากหมาใส่ ไอ้ห่า"

"ชอบเขาก็แค่บอกเขาไป"

"มีกระดาษกับปากกาป่ะ กูขอหน่อย"

"เอาไปทำไร?"

"เออน่า"

หลังจากที่รับปากกากับกระดาษจากเพื่อนตามที่ขอแล้ว ทากะก็ก้มหน้าก้มตาจดอะไรไม่รู้ขยุกขยิกอย่างสนุกสนาน พอเสร็จก็ใช้เพื่อนรักเอาไปส่งให้กับเป้าหมาย