ครั้งนี้ฉันมาตามนัดของหมอ แต่หมอกลับเทฉันซะงั้น 555  สุดท้ายฉันก็เลยได้หมอคนอื่นมาดูแลแทน เขาเป็นอาจารย์หมอ แต่เท่าที่ฉันสังเกตมา ควรเป็นหมอมากกว่าที่ควรไปพักผ่อน 555 ดูหมอเพลียมาก ดูจะเป็นลมแล้ว แต่ช่างหมอเหอะ หมอก็ถามเหมือนเคย ตอนนี้เป็นยังไง มีเครียดอะไรรึเปล่า ยังทำร้ายตัวเองอยู่มั้ย ฉันก็บอกก็ยังมีเรื่องเครียด ๆ อยู่ เพราะมันใกล้จะปิดเทอมแล้ว ต้องส่งงานไฟนอล ต้องพรีเซนต์งาน เลยมีความกังวลและเครียดหน่อย ส่วนเรื่องทำร้ายตัวเองไม่มีแล้ว ในใจฉัน 

ก็แน่สิ มีดฉันหายหนิ ไมงั้นคงกรีดแขนตัวเองไปแล้ว ถ้ามีปืนอยู่ตรงนั้น 

ฉันคงตัดสินใจยิงตัวตายไปแล้ว  

แต่ก็นั้นแหละ มันยังเป็นเพียงแค่ความคิด คราวนี้ฉันคุยกับหมอได้แค่ไม่นาน เพราะฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไร มันว่างเปล่า จะให้ตอบยังไงอะ หมอก็จ่ายยาเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือยาลดความกังวล มันไม่ได้ลดความกังวลเลย มันเป็นเพียงแค่ยาลดความดันเท่านั้นแหละ หมอบอกให้ลองกินดูก่อน เพื่อดูผลข้างเคียง

เช้าต่อมา ฉันลองกินดู เอ่อหมอ มันไม่ได้ช่วยอะไรเลยอะ ความรู้สึกมันยังกังวลอยู่เลย แต่ก็ช่างมันเหอะ พรุ่งนี้ฉันต้องพรีเซนต์งานแล้ว 

สุดท้ายเป็นไงหล่ะ โดนคอมเมนต์เละเลย ยาก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย งานก็พัง ฉันกลับมาดิ่งอีกครั้ง 

ทำไม

ทำไม

ทำไมกันนะ ทำไมฉันถึงทำไม่ได้ ฉันนี้มันไร้ค่าจริง ๆ เลย