เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Anchornineatulao
ทะเลความรู้สึก
  • บันทึก ณ วันที่ 10 สิงหาคม 2560
    จากหัวใจของหญิงสาวที่ไม่สันทัดภาษาไทยเลยแม้แต่น้อย


    คุณคิดว่าความเศร้าสามารถเข้ามาครอบงำความรู้สึกของเราได้ยามไหนบ้าง? เคยมีประสบการณ์คุยกับเพื่อนอยู่ดีๆ แล้ววินาทีต่อมากลับเศร้าจนเหมือนตัวเองดิ่งลงเหวที่ไม่มีจุดสิ้นสุดไหม?

    คนบางคนอาจจะคิดว่าอาการนี้คืออาการของคนที่เป็นโรคไบโพลาร์ หรืออารมณ์สองขั้ว แต่ฉันไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นเหล่านั้น ตัวของฉันเองไม่เคยไปพบจิตแพทย์เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ก็แสวงหาเหตุผลมาตลอดว่าอาการเศร้าที่เกิดขึ้นฉับพลันแบบนี้มันเกิดขึ้นเพราะเหตุใด ถ้าเราอ้างอิงตามข้อมูลจากกูเกิ้ลที่คนธรรมดาอย่างฉันก็สามารถเข้าถึงแล้ว คนที่เป็นไบโพลาร์จะต้องมีโมเม้นที่เศร้าสุดๆ หรือแฮปปี้สุดๆ แต่คุณเคยสงสัยไหม ว่าสุดที่ว่าเนี่ยอยู่ที่ไหน เท่าไหร่ถึงจะเรียกว่าสุด? เอาอะไรมาวัด? ความรู้สึกคนเราน่ะวัดกันด้วยไม้บรรทัดหรือเครื่องชั่งน้ำหนักไม่ได้หรอกนะ เพราะความรู้สึกของคนเราเป็นสิ่งจับต้องไม่ได้นี่แหละ มันจึงเป็นสิ่งสำคัญ

    ส่วนตัวฉันคิดว่าฉันเป็นแบบนี้เพราะความแปรปรวนของอารมณ์ของตัวเอง 'ในโลกนี้มียาแก้อาการอารมณ์แปรปรวนไหมนะ' ฉันสงสัยอยู่บ่อยๆถ้าฉันอยากหายขาดจากอารมณ์ที่ไม่คงที่ของตัวเองฉันต้องกินยากดฮอร์โมนเหมือนคนที่เป็นโรคจริงๆ รึเปล่านะ? ทำไมก็ไม่รู้แต่ฉันรู้สึกว่าถ้าเกิดฉันกินยาที่พูดถึงขึ้นมาจริงๆ มันจะเป็นการหยามเกียรติของคนเหล่านั้น
  • ลองนึกภาพตัวเองยืนในน้ำทะเลดู ไม่ใช่น้ำทะเลที่เกยขึ้นมาตื้นถึงแค่ข้อเท้าหรือลึกจนหัวไม่สามารถพ้นน้ำ แต่ลึกแค่ระดับเหนือเข่านิดๆ ระดับนี้ยังเดินได้สบาย ยังไม่รู้สึกถึงความหนักของน้ำทะเล 

    ฉันว่าความรู้สึกของคนเรานั้นถูกเซ็ตไว้ที่อารมณ์ดี พระอาทิตย์ส่องมาที่เราดังเช่นเคย เรายังยืนอยู่ในน้ำได้โดยที่ไม่ล้ม ลองเปรียบความเศร้าเป็นคลื่นที่ซัดสาดเข้ามาใส่ตัวของเราดู คลื่นมันซัดเข้ามาใส่เราตลอดเวลา แต่มีเพียงบางครั้งเท่านั้นที่ซัดแรงจนตัวของเราล้ม ฉันเชื่อว่าที่ฉันเศร้าฉับพลันบ่อยๆ แบบนี้เป็นเพราะว่าตัวเองเจอคลื่นลูกใหญ่บ่อยกว่าที่คนอื่นเจอ ก็แค่นั้นเอง แล้วอะไรล่ะเป็นสาเหตุที่มันเข้ามาบ่อยๆ ไม่มีใครอยากโดนคลื่นซัดจนล้มบ่อยๆ หรอกนะ ถ้าไปเที่ยวทะเลมันคงหมดสนุกพอดี

    ฉันเชื่อว่าอาการไบโพลาร์ไม่เหมือนการโดนคลื่นซัด เวลาแฮปปี้สุดๆ มันเหมือนตัวเราเดินขึ้นหาด ตัวไม่สัมผัสน้ำ ส่วนเวลาเศร้าสุดๆ เหมือนคนที่จมอยู่ในน้ำลึกจนแทบขาดออกซิเจนใช้หายใจ อารมณ์คนเป็นโรคนี้ก็จะวนเวียนอยู่ระหว่างสองสถานะนี้ เดี๋ยวเดินขึ้นบก เดี๋ยวจมน้ำ

    ขึ้นบก
    จมน้ำ
    ขึ้นบก
    จมน้ำ

    ดูเหมือนคนไม่ปกติใช่ไหมล่ะ
    ก็ใช่ ไม่ปกติไง เข้าใจหรือยังว่าทำไมฉันถึงคิดว่าอารมณ์แปรปรวนมันถึงไม่เหมือนอาการของคนที่เป็นไบโพลาร์?

    ทะเลความรู้สึกของคนแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางที่สงบนิ่งไม่ค่อยมีคลื่น บางที่คลื่นแรงโหมกระหน่ำเข้ามาเกือบทุกนาที ตัวฉันเพียงแค่อยากให้ทะเลของฉันสงบกว่าที่เป็นอยู่ มันก็แค่นั้น.
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in