สายวันนี้  เราเพิ่งทราบข่าวว่าเพื่อนคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุล้มฟาดพื้นหัวแตก!

     ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรกับเขามาก  จนกระทั่งมาคิดอะไรได้บางอย่าง....

     ช่วงบ่ายของวัน  ขณะเรากำลังล้างแก้วอยู่นั่นเอง  เราเกิดจำได้ว่า  สิ่งที่เรารู้เห็นมันมีอะไรย้อนรอยเดิมอยู่

     เพื่อนคนที่ประสบอุบัติเหตุคนนี้  เมื่อวานนี้เพิ่งให้เราดูลายมือให้

     ไม่แปลกใช่มั้ย  แต่แปลก  แปลกตรงที่

     ก่อนหน้านี้  ตอนเราทำงานอยู่  เราเคยดูลายมือให้พี่คนหนึ่ง  ก่อนที่เธอจะประสบอุบัติเหตุจนต้องเข้าโรงพยาบาลเช่นเดียวกัน!!!

     นั่นทำให้เราเริ่มตำหนิการทำหน้าที่ของตัวเอง

      ทำไม  ทั้งๆที่เราดูลายมือได้  ทั้งๆที่เรารู้ว่าเส้นอุบัติเหตุอยู่ตรงไหน  ทำไมเราจึงไม่เห็นเส้นนั้นเด่นขึ้นมา  เราจะได้เตือนเพื่อนได้ว่าให้ระมัดระวังตััว

      ....และไม่ต้องเจ็บตัวดังที่เกิดขึ้น....

     นี่ความสามารถเรายังดีไม่พอใช่ไหม??

     แต่ก่อนที่เราจะโทษตัวเองไปมากกว่านี้  ความคิดหนึ่ง  ก็แล่นเข้ามาในห้วงคำนึง

     คนเราเกิดมาโดยมีกรรมเป็นเครืื่องกำหนดความเป็นไปของชีวิต  และการอุบัติเหตุก็เป็นสิ่งหนึ่งที่เกี่ยวเนื่องมาจาก  "กรรมวิบาก"  หรือ  "กรรมเก่า"  ไม่มากก็น้อย

     ดังนี้  การที่ใครสักคนเกิดบาดเจ็บอะไรขึ้นมา  จึงเป็นไปได้ว่า  มันเกิดขึ้นจากการที่กรรมเก่าให้ผล

     ....พูดให้เข้าใจง่ายคือ  เวลานั้นเป็นเวลาซึ่งเจ้ากรรมนายเวรเขามาเอาคืน  นั่นแหละ

     เพราะฉะนั้น  หากเราจะเก่งขนาดที่สามารถบอกได้แม่นยำว่า  เวลาไหนจะเกิดอะไรร้ายๆขึ้น  แสดงว่าเราต้องมีอิทธิฤทธิ์มากพอตัว  มากจนสามารถจะไปเปลี่ยนแปลงกรรมเก่าของใครเขาได้ 

     ข้อดีคือ  เราอาจสามารถช่วยให้ใครต่อใครรอดพ้นจากภยันตรายได้

     ส่วนข้อเสียที่อาจเกิดขึ้นคือ...  ถ้าเป็นแบบนั้น  เจ้ากรรมนายเวรของคนๆนั้นคงจะโกรธที่ไม่สามารถเอาคืนเจ้าชะตาได้

      ....ลงท้ายด้วยการมาเอาคืนกับเราแทน

     หมอดูควรมีสิทธิห่วงความปลอดภัยของตัวเองใช่ไหมคะ??!

     เราจึงทึกทักเอาเองว่า  สาเหตุที่เราไม่สามารถอ่านได้จากลายมือว่า  คนๆนึงกำลังจะประสบเรื่องให้เจ็บตัว  หลังจากที่เขาดูดวงกับเราไม่นานนั้น  น่าจะมีเหตุมาจาก

     ใคร หรือ อะไร  สักท่าน  ที่คอยคุ้มครองดูแลเราอยู่  เขาไม่ต้องการจะให้เราต้องรับเคราะห์แทนคนที่มาดูดวงกับเรา  จึงทำให้เรามองไม่เห็นเส้นอุบัติเหตุชัดพอที่จะเตือนคนนั้นคนนี้ได้ว่า  ช่วงนี้อาจเกิดการเจ็บตัวขึ้น

     หรืออาจเป็นกระบวนการป้องกันตัวของจิตใต้สำนึกลึกๆของเรา  ที่ฉลาดกว่าเราและรู้บางสิ่งซึ่งเราไม่แน่ใจ  ที่แอบบังตาขณะดูดวงให้เพื่อน  เพื่อปกป้องตัวเองจากเคราะห์ร้ายที่อาจเกิดขึ้น

      แม้มันจะแลกด้วยสิ่งซึ่งเราเรียกเอาเองว่าเป็น 'จุดบอดของการดูดวง'  ที่นั่งมองมือเขาอยู่แท้ๆ  ดันบอกเขาเรื่องนี้ไม่ได้

     และแม้มันจะแลกมากับความรู้สึกเจ้าตัวว่า  ตัวเองเป็นหมอดูที่ไม่ได้เรื่อง  จึงไม่สามารถเตือนใครให้ระวังการบาดเจ็บแบบปัจจุบันทันด่วนได้

     ก็ตามที

     สุดท้ายเราจึงได้แต่อวยพรเงียบๆให้เพื่อนคนนั้นหายเร็วๆ

     จริงๆก็อยากจะเม้นในเฟสหรอก  แต่เห็นเพื่อนของเขามาอวยพรกันเยอะแล้ว

     เพราะเรามีนิสัยอยู่อย่างหนึ่ง  คือ  ถ้าใครมาอะไรในเฟสบุ๊ค  แล้วเห็นว่ามีคนไปแสดงความเห็นเยอะแล้ว  เราจะเลี่ยงไม่ไปยุ่งอะไรกับเขานัก  ด้วยเราคิดว่า  'ก็เขามีคนมาแสดงความเห็นเยอะอยู่แล้วนี่  ไม่มีความเห็นของเราสักคน  เขาก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก'

     อ่อ  วิธีนี้ไม่เหมาะสำหรับคนแอบรักนะเจ้าคะ  รักใครกรุณาเสนอหน้า  มิฉะนั้นจะกินแห้วเอาง่ายๆ  ถึงแม้ป้าคนนี้จะไม่ประสีประสาอะไรกับความรัก  ก็ยังพอรู้เรื่องอยู่บ้างเหมือนกันล่ะน่า  เหอๆ

     ในส่วนของเรานั้น  เราคงต้องไปหาวิธีดูว่า  เราจะดูลายมือเก่งขึ้นพอที่จะหาทางเตือนคนที่มาดูดวงกับเรา  ว่าจะมีอุบัติเหตุขึ้นได้  อย่างไรบ้าง

     เรารู้  มันเสี่ยง  ตามเหตุผลที่ได้กล่าวมาแล้ว  เราแค่คิดว่า  มันต้องมีทางสิน่า  ที่เราจะสามารถ....เอ่อ....ทราบ....และ....เอ่อ....เตือน....ให้....เอ่อ....ลูกค้าเรา  บาดเจ็บน้อยลงได้บ้าง

     ...โดยที่เจ้ากรรมนายเวรเขาไม่มาลงกับเราแทน

     ส่วนจะหาทางได้แค่ไหนนั้น....

     ....คงต้องรอดูกันต่อไป....