..........

บทส่งท้าย

หลายปีต่อมา

ปึง !  เสียงประตูห้องทำงานถูกกระแทกเปิด บ่งบอกถึงผู้มาเยือนที่กำลังรีบร้อน ทำให้ชายผู้อยู่ในห้องสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจแต่พอเขาเห็นว่าเป็นเพื่อนสนิทของตนก็ไม่แปลกใจนัก   

“มีเรื่องอะไรอีกล่ะคราวนี้” หลุยส์ถาม มาคัสเป็นเพียงคนเดียวที่กล้าโผงผางเข้ามาในห้องทำงานของเขา

            มาคัสยังเงียบ เดินมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่กลางห้องดึงเก้าอี้สำหรับผู้มาเยือนออก   ทิ้งตัวลงนั่ง พยายามสงบสติอารมณ์ ก่อนพูดว่า

“นายรู้เรื่องที่ท่านประธานมีสายปนอยู่ในฝั่งข้าศึกรึเปล่า”   

“ฉันว่าใครๆ ก็เดาได้นะ อย่างท่านก็คงต้องมีอยู่แล้วล่ะ อย่าบอกนะว่านี่คือเรื่องที่นายรีบร้อนมาบอก”  หลุยส์ถาม 

“ถ้าเป็นเรื่องสายในนิวเคลโอน่ะ ข้อมูลพวกนั้นก็ได้แค่สืบความเป็นไปเท่านั้นแหละคนในนั้นคิดจะต่อกรกับเราซะที่ไหน คิดแต่จะพัฒนาความแข็งแกร่งเพื่อปกป้องตัวเองก็เท่านั้น”มาคัสว่า

“แล้ว...” 

“ที่ฉันจะบอกไม่ใช่สายในนิวเคลโอ แต่เป็นในฐานลับของพวกหน่วยจู่โจมนั่นต่างหากตลอดหลายปีมานี้ เบื้องบนพยายามอย่างหนักในการส่งสายเข้าไป แต่ก็โดนจับได้ตลอด ยกเว้นก็แต่เจ้าเคิร์กที่ทำงานสองหน้า” 

“ไม่น่าล่ะ ฉันก็แปลกใจอยู่แล้วเชียว ว่าหลบพวกหน่วยนั่นได้ตั้งหลายครั้ง ขนพวกซอมบี้มาให้ฉันเร่งรักษาให้กลายเป็นคนแล้วก็นำไปทดลองเป็นพวกมิวแทนท์ยิ่งช่วงนี้ปริมาณดูจะเยอะขึ้นๆ ดูเหมือนคิดจะทำอะไรซักอย่าง” หลุยส์พูด เมื่อช่วงนี้เขาเองทำงานหนักเป็นพิเศษ

“ถ้าให้เดาจากเหตุการณ์ที่เคิร์กทรยศ ไม่แปลกที่ท่านคิดจะเอาคืนพวกนั้น”มาคัสตอบ เหตุการณ์ที่ว่าก็ผ่านมาเกือบหกเดือนแล้ว เมื่อเคิร์กคิดทรยศแฝงสารระเบิดปนมากับหลอดแคปซูลที่เป็นผลิตผลมาจากเลือดของหมายเลข7 มันทำลายห้องทดลองไปค่อนตึก เกิดความเสียหายมหาศาล    นักวิทยาศาสตร์และเจ้าหน้าที่ตายไปหลายนาย ไหนจะผู้คนที่โดนลูกหลงจากซากปรักของตัวอาคารตายไปอีกหลายร้อยชีวิต 

หลังจากตอนนั้น ท่านประธานสั่งให้ก่อสร้างตึกขึ้นมาใหม่รวมทั้งห้องทดลองคราวนี้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ทำเอาหลุยส์แทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา

“ด้วยกองทัพมิวแทนท์สินะ ยังงี้พวกนิวเคลโอมันจะไปรอดมั้ยล่ะเนี่ย”  หลุยส์พูด นึกภาพในหัวถึงสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า  “เอ้อว่าแต่สายที่ว่าคือใคร นายรู้รึเปล่า” หลุยส์ถามต่อ

“รู้แค่ว่าชื่อ  แคล  มีน้องสาวอยู่คนนึง อายุ 12 เธอหนีออกจากเคลโอไปตั้งแต่เกิดโรคระบาด   คิดว่าน้องสาวตายแล้วเลยออกไปกับกลุ่มผู้รอดชีวิตเมื่อหลายปีก่อนคงเอาน้องสาวข่มขู่ให้ทำตามที่บอกนั่นแหละ”  มาคัสอธิบาย

“อืมม หวังว่าคงไม่ใช่คนเดียวกับที่เจ้าหนูนั่นช่วยไว้หรอกนะ”  หลุยส์พูด ทั้งสองรู้ว่าเจคช่วยเหลือหญิงสาวตาบอดคนหนึ่งและพาไปนิวเคลโอบังเอิญที่เธอดันชื่อ แคล เหมือนกันซะอีก

“ฉันก็หวังอย่างงั้นเหมือนกัน” มาคัสตอบ

……….

ถึงผู้อ่านที่เคารพ...

            ในภาคนี้ผมต้องการเปิดเผยความเป็นอยู่ในเคลโอเดิมสภาพแวดล้อม การทดลองมิวแทนท์และเปิดเผยตัวละครใหม่ๆ ที่จะส่งผลต่อภาคที่กำลังจะมาถึงมันจึงเป็นเพียงตอนสั้นๆ เท่านั้น    

            สำหรับบทส่งท้าย คนที่ไม่ได้อ่าน  ฆ่า ต้อง  รอด  มาอาจจะงงนิดหน่อย เพราะเนื้อเรื่องเริ่มประสานกันแล้ว (ใกล้จบแล้วนี่เนอะ)  

            สุดท้ายก็ขอขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนที่เข้ามาอ่านและติดตามมาโดยตลอดนะครับ  ตอนหน้าผมก็จะตั้งใจเขียน พัฒนาความสามารถไปเรื่อยๆ ครับ ส่วนใครที่คิดว่าการเขียนผมยังบกพร่องตรงไหนสามารถติชมได้ตามสะดวกครับ  

ขอบคุณทุกกำลังใจและคำติชมครับ

จบภาค ALIVE : กำเนิดกลายพันธุ์

..........

 อ่านภาคอื่นๆ ได้ในหน้า PROFILE ของผมเลยครับ