นานแล้วนะที่เราคอยยื้อกันอยู่แบบนี้

แรงดึงของเราทำให้ฉันและเขาต่างเจ็บทั้งคู่  เพราะเราไม่พอใจกันเหมือนเดิม  ไม่ปรับความเข้าใจกันเหมือนเก่าจนทำให้เรื่องของเรากลายเป็นแบบนี้

ไม่ได้ผิดที่เขา หรือฉันแต่มันผิดที่เรา ผิดที่ทำให้เรื่องร้ายๆทำลายความทรงจำที่ดีไปจนหมด

ไม่รู้เหมือนกันว่าแรงยื้อของเราทั้งคู่จะอยู่อีกนานแค่ไหน 

ฉันในวันต่อๆไปจะมีแรงยื้อมั้ย

แล้วเขาล่ะในวันพรุ่งนี้เขาจะมีแรงยื้อมัน หรือหมดแรงเหมือนฉันรึเปล่า

ถ้าเปรียบความรู้สึกเป็นเส้นยางหรือหนังยางเส้นหนึ่งที่มีฉันและเขาอยู่คนละปลายด้านของยางเส้นนั้น เมื่อยิ่งออกแรงดึงมากเท่าไหร่แรงดีดกลับก็มากเท่านั้น

นั่นคือหนึ่งเหตุผลที่ฉันไม่ยอมเป็นคนที่ปล่อยก่อนเพราะฉันกลัวแรงดีดที่ว่านั่นทำร้ายเขา

บ้าดีเนอะ

แต่ท้ายที่สุดของเหตุผลนั้นคือฉันยังเป็นห่วงเขาเหมือนเดิม

มันเหมือนเดิมนะ แต่มันไม่เท่าเดิม

แล้วถ้าในวันหนึ่งเขาเลือกที่จะปล่อยมือออกจาหนังยางเส้นนี้ก่อนก็ไม่เป็นไร

มันจะไม่เป็นไรเลย

วันไหนที่เลือกปล่อยมือจากกันแล้ว ไม่ต้องจำก็ได้ว่าตอนจบมันเลวร้าย

แต่อย่าลืมนะ อย่าลืมว่าครั้งหนึ่งเราเคยจับมือเดินด้วยกัน