[..นี่แหละ สิ่งที่เจ้าหญิงต้องเป็น..]

[..แค่นี้ ก็เป็นที่รักได้แล้วนะ..]

.

.

.

อึดอัด

.

.

.

คำถามที่เราถามตัวเองทุกวัน 'นี่เหรอ สิ่งที่เรียกว่าความรัก'

เจ้าชาย สัญญา ... ว่าจะดูแลให้ดีที่สุด

             สัญญา ... ว่าเราจะเป็นเจ้าหญิงที่โชคดีที่สุด

             สัญญา ... สัญญาแล้ว สัญญาอีก

ทั้งที่ทุกวัน.. เราคือนักโทษ ไม่ใช่เจ้าหญิงแต่อย่างใด

และนักโทษคนนี้ ก็ถูกจองจำด้วยคำว่า 

'ยังรัก'

'ปล่อยเราไปเถอะ'

'บอกใครกันนะ'

....คงไม่พ้น ตัวเอง....

การวิ่งหนีออกนอกปราสาทมันไม่ใช่เรื่องยากเลย

แค่วิ่งทางตรง แค่นั้นเอง

แต่... ถ้าวิ่งตรงไป เราต้องสลัดชุดเจ้าหญิงน่ะสิ

ชุดเจ้าหญิงที่สกปรก และไม่น่ารักแบบนี้ 

' จะใส่มันไปทำไม? '

' เรา...ยังไม่พร้อม '

' จะบอกเจ้าชายยังไง '

' บอกแค่ว่า อยากอยู่คนเดียว '

.....ก็เป็นความคิดที่ไม่เลว.....

' ลาก่อนนะ ปราสาทแสนพุพัง 

  ลาก่อนนะ ชุดเจ้าหญิงที่เปรอะโคลน '

?....น้ำตา.....?

[สรุปแล้ว] 

ก็ยังไม่พร้อมจะทิ้งไปเหรอ

' ใช่ '

--------------------- เป็นอะไรรึเปล่า ---------------------

---------------ให้เรา.. อยู่เป็นเพื่อนไหม?---------------         

ณ เวลานั้น เจ้าหญิง ได้มองเห็นชายชุดเกราะคนหนึ่ง

⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫⧫

                                                                                                                           TO BE CONTINUE :