วันก่อนได้ไปร่วมฟังเสวนา "รักแปดพันเก้า พล็อตรักในชีวิตจริงและวรรณกรรม" มา

บอกตามตรงว่าเป็นคนไม่ค่อยอินกับความรักหนุ่มสาว เพราะไม่เคยรักใครแบบนั้นเลย แม้แต่ประสบการณ์แอบรักก็ไม่เคยมี มากสุดก็แค่ปลื้มกับคาแรคเตอร์ของคนบางคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตก็เท่านั้น เรื่องรักๆ ใคร่ๆ ของเรามันช่างแห้งแล้งจนเคยลองมโนว่าเราชอบคนนั้นคนนี้ ซึ่งก็ไม่เกิดผลอะไร เราก็ไม่ได้ชอบเขาขึ้นมาจริงๆ เราไม่ได้คิดถึงเขาตลอดเวลา เราไม่ได้เจ็บปวดเวลาเขามีคนรัก จนอดคิดไม่ได้ว่า หรือจริงๆ แล้วเราต้องหันกลับไปมองนิยามของ 'ความรัก' ก่อนรึเปล่า

'รัก' เรารู้สึกติดใจสงสัยกับคำๆ นี้มานานแล้ว เป็นคำที่ได้ยินมาเสมอตั้งแต่เด็กยันโต แต่ก็ไม่เคยเข้าใจได้เลย  จะละครหรือนิยายรักที่มีอยู่มากมายเกลื่อนกลาดก็ไม่ได้ทำให้เราเข้าใจมากขึ้นสักเท่าไหร่ จริงๆ แล้วแต่ละคนก็อาจจะนิยามคำคำนี้แตกต่างกันไปด้วยซ้ำ

รักคือการให้

รักคือความผูกพัน

รักคือความสุข

รักคือการเสียสละ

รักคือการผูกมัด

รักคือความทรมาน

รักคือรัก

ฯลฯ

หลายหลายนิยามที่ผู้คนบอกกล่าว ทั้งความหมายบวกและความหมายลบปนเปกัน

เราไม่รู้หรอกว่าจริงๆ แล้วความรักคืออะไร นิยามไหนกันแน่จึงจะถูกต้อง หรือนิยามทั้งหมดนั้นอาจจะไม่ถูกเลยก็ได้

แต่ว่านะ บางทีรักอาจจะเป็นทั้งหมดนั่นก็ได้ นิยามมากมายที่ร้อยเรียง ทั้งหมดคือ 'รัก'

รักแปดพันเก้า ถ้าขาดไปสักหนึ่ง ก็อาจจะไม่ใช่ 'รัก' ก็เป็นได้