ฉันไม่เคยเข้าใจความรู้สึกของเขาเลย 

ไม่เข้าใจเหตุผลว่าทำไม 

เวลาที่ใส่กางเกงขาสั้นกับรองเท้าส้นตึกที่ฉันใส่แล้วมั่นใจที่สุดในโลก เพราะมันทำให้ขาตัน ๆ ของตัวเองดูยาวสวย  

หรือเวลาที่ใส่เสื้อเปิดไหล่ เสื้อไหล่ตก หรือแบบอื่นที่มันดูเปิดเผยขึ้นมาหน่อย 

หน้าตาของเขาไม่เคยมีความสุขเลยในวินาทีแรกที่เห็นมัน 
มองตาก็รู้แล้วว่าโกรธ 

แต่สุดท้าย เขาก็คงยอมแพ้ แล้วกลับมาเป็นผู้ชายแสนดีของฉันคนเดิม 

ทำไมล่ะ มันก็สวยดีออกนะ 

หรือมันไม่ดีกันนะ 

หลายปีที่ผ่านมาฉันก็เอาแต่คิดอยู่แบบนั้น 

เปลี่ยนมาใส่กระโปรง

แทนกางเกงขาสั้นที่เขาถึงกับตั้งชื่อให้ว่า”กางเกงขัดใจเรา” 

แต่สุดท้ายเขาก็ยังตีมือฉันเบา ๆ ทุกครั้งที่ก้าวขึ้นบันไดไม่ระวังจนเขาต้องเอาตัวมาช่วยบังในบางครั้ง 

จนติดนิสัยเวลาเดินขึ้นบันไดต้องเอียงตัวขึ้นทุกครั้งไป 

ที่จริงก็เคยถามเขา ว่ามันไม่สวยหรือไง หรือมันทำไมกันนะ 

เขาบอกฉัน ว่าเขาหวง  
“รู้มั้ยว่ามีบางคนแอบมองขาเธอด้วยนะ วันนั้นที่ไปเดินซื้อของกับเราน่ะ” 

เหมือนจะเข้าใจ 
แต่ก็ได้แค่มองไม่ใช่รึไง 

แต่เมื่อไม่นานมานี้ ฉันก็รู้จักกับนักร้องคนนึง 

รอยยิ้มสดใส ท่วงท่าที่สวยงามบนเวทีทำให้ฉันตกหลุมรัก 

แต่มีสิ่งเดียวที่ขัดใจฉันเหลือเกิน 

ก็คือเวลาที่นักร้องคนนี้ใส่เสื้อผ้าที่เปิดให้เห็นผิวสวย ๆ ของเขาจนใครต่อใครก็ได้แต่ส่งเสียงฮือฮา 

ฉันหวง ไม่อยากให้ใครเห็น อยากเอาผ้าไปห่อตัวเขาให้กลายเป็นดักแด้ 

ฉันยิ้มกับหน้าจอมือถือในวันที่ข้อความข้อความหนึ่งถูกส่งเข้ามา หลังจากที่ฉันเผลอบ่นเรื่องนี้ไปหาผู้ชายแสนดีของตัวเอง 

คนแสนดีคนนั้น 

เขาไม่ได้เจ้ากี้เจ้าการ ไม่ได้อยากควบคุมอะไรเลย 

เขาก็แค่หวง

อย่างที่เขาว่านั่นแหละ