เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วิธีดูแลลูกมนุษย์ โดย แดร์เรน ไคท์hbrxnct
day thirteen : dune



  • dune (n.) — เนินทราย



    หลังจากนำโจเอลไปฝากฝังไว้กับบ้านของจูเลียนเป็นที่เรียบร้อย แดร์เรนก็ร่ายเวทย์เคลื่อนย้ายเพื่อพาตัวเองไปยังสมาคมผู้วิเศษตามจดหมายเรียกตัวที่ได้รับในทันที

    วิธีการเดินทางไปยังที่ตั้งของสมาคมผู้วิเศษนั้นค่อนข้างใช้เวลาพอสมควร เพราะแม้ว่าจะสามารถใช้เวทย์เคลื่อนย้ายมายังแท่นผนึกตราเวทย์ได้ ทว่าสุดท้ายก็ยังต้องเดินเท้าต่อไปยังที่ตั้งของสมาคมอีกทอดหนึ่งอยู่ดี

    พ่อมดหนุ่มย่ำเท้าไปตามผืนทรายที่แห้งสนิท ผิวที่โผล่พ้นเสื้อผ้าของเขาถูกแสงแดดยามบ่ายแผดเผาจนชวนให้รู้สึกแสบ บรรดาเม็ดเหงื่อต่างค่อย ๆ ผุดพรายตามกรอบหน้า ลมทะเลที่พัดผ่านไปเป็นระลอกนั้นทั้งร้อนและชื้น และมันก็ทำให้เขายิ่งรู้สึกเหนอะหนะไม่สบายตัว ร่างกายของเขากำลังทำงานอย่างหนักเพื่อปรับตัวให้เข้ากันกับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และแม้กระทั่งเสียงคลื่นจากหาดที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนักจะดังแว่วมาเป็นระยะก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกดีขึ้นแต่อย่างใด

    แดร์เรนก้าวข้ามเนินทรายสูงใหญ่ไปยังอีกฟากอย่างไม่รีบร้อนนัก เมื่อถึงจุดหนึ่งที่เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังเดินวนกลับมายังที่เดิม เขาจึงเริ่มร่ายคาถา วงแหวนเวทย์ปรากฎขึ้นตามพื้นทรายในทันทีเพื่อรองรับทุกรอยเท้าของเขาที่ย่ำเหยียบลงไป กระทั่งเขาสังเกตเห็นปราสาทที่ตั้งอยู่บนหน้าผาสูงไกล ๆ เขาจึงรับรู้ในทันทีว่าตนก้าวผ่านเวทย์ลวงตามาได้สำเร็จแล้ว

    แดร์เรนโค้งศีรษะทักทายผู้วิเศษสองสามคนที่เดินสวนกับในสมาคม ก่อนจะรีบผลักประตูเข้าไปในห้องทำงานของธีโอ แลนดอน หนึ่งในผู้คุมกฎของสมาคมผู้วิเศษ และยังเป็นเพื่อนที่รู้จักกันมาอย่างยาวนานของเขา

    "เมื่อไหร่จะถึงเวลาย้ายที่ตั้งสมาคมอีกครั้งงั้นหรือธีโอ"

    พ่อมดหนุ่มเอ่ยทักทายเพื่อนของตนด้วยการบ่นอย่างไม่จริงจังนัก ขณะเดินตรงไปยังเก้าอี้นวมที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากประตูแล้วล้มตัวลงนั่ง โดยไม่นึกรอฟังคำเชื้อเชิญจากใครอีกคนที่เป็นเจ้าของห้องทำงานนี้

    ธีโอเงยหน้าจากกองเอกสารบนโต๊ะขึ้นมองร่างสูงโปร่งของผู้บุกรุกก่อนจะหลุดยิ้มขันให้กับท่าทีของอีกฝ่าย เขารู้อยู่ตั้งแต่ต้นแล้วว่าแดร์เรนกำลังมาหา เพราะทุกหนแห่งของสมาคมนี้ คืออาณาเขตของผู้คุมกฎอย่างเขา

    พ่อมดหนุ่มผู้เป็นเจ้าของห้องทำงานเอ่ยร่ายเวทย์และขยับมือของตนไปมาเล็กน้อย และทันใดนั้นเอง บรรดาแก้วและเครื่องดื่มที่วางอยู่บนชั้นตรงมุมห้องก็พากันลอยหวือขึ้นมา พวกมันต่างผสมและประกอบเข้าหากันจนในที่สุดก็ได้เป็นเครื่องดื่มเย็น ๆ แก้วหนึ่ง

    ก่อนที่มันจะลอยไปวางบนโต๊ะตรงหน้าของผู้บุกรุกคนนั้น

    "เจ้าก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว—จนกว่าจะหมดเวลาของเด็กที่ถูกเลือก"

    "ถ้าอย่างนั้นครั้งหน้าเจ้าช่วยทำให้มันย้ายไปในป่า ไม่ก็บนภูเขา หรือไม่ก็ที่ไหนก็ได้สักที่ที่มันเย็น ๆ ได้ไหม" แดร์เรนยังคงบ่นต่อ

    "ให้ไปย้ายไปอยู่ข้างบ้านของเจ้าเลยไหม? หือ?" ธีโอเอ่ยเย้า

    "ข้าไม่ค่อยถูกกับอากาศร้อนนักเจ้าก็รู้" คนโดนแหย่มุ่ยหน้า "มันทำให้ข้าผื่นขึ้น"

    "เจ้าเชี่ยวชาญด้านการรักษา แค่ผื่นทำอะไรเจ้าไม่ได้หรอก" อีกฝ่ายว่า "เจ้าเพิ่งมาถึงเหนื่อย ๆ ก็นั่งพักดื่มอะไรก่อน เดี๋ยวข้าจัดการเอกสารตรงนี้เสร็จแล้วจะพาไปยังห้องพัก ระหว่างนี้ก็นั่งรอดี ๆ—อย่าซนล่ะ"

    "ข้าไม่ใช่มนุษย์เด็กสักหน่อย"

    "เจ้าน่ะยิ่งกว่ามนุษย์เด็กเสียอีก แดร์เรน"



    [tbc.]
    ________________________________________
    ลีแทยง - ธีโอ แลนดอน
    #วิธีดูแลลูกมนุษย์จด

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in