คือที่ผ่านมาเราห่างๆกับเพื่อนอะ
อันนี้ไม่ได้รู้สึกเอง มันเกิดขึ้นจริง
และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกอะ
เรายังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมอยู่ๆมันถึงได้เป็นอย่างนี้ได้
หรืออาจจะเป็นเพราะเรา
เราก็ถามตัวเอง เราทำอะไรผิดวะ
คำถามและความสงสัยมันเต็มสมองไปหมด
ถึงจะรู้ว่ามีเรื่องที่ทำให้ห่างกัน
ซึ่งก็คือเพื่อนทำงาน
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่นอยด์เพื่อนนะ
เราว่าเราแยกแยะได้และเข้าใจว่าเพื่อนไม่ว่าง เพื่อนเหนื่อย เพื่อนไม่พร้อมจะคุย
/อันนี้คือโอเคมาก
เราก็ไม่ไปทักให้เค้าไม่สบายใจมากขึ้น
/ เออ แต่ยอมรับว่านอยด์และเสียใจมาก /
ตรงที่ทำไมตอนที่แกมีปัญหาไม่นึกถึงเราเลยอะ
เราพร้อมที่จะช่วยเหลือแกเสมอนะ
เราก็บอกกับแกตลอด
เราไม่อยากคิดไปเองว่า
เราอาจจะไม่ใช่คนที่แกอยากจะให้ช่วย
หรือเราไม่อยู่ในช้อยส์ที่แกจะนึกถึงเวลามีปัญหาซึ่งเวลาเรามีปัญหาหรือมีอะไรไม่สบายใจ
เรานึกถึงแกตลอดเลยนะเว่ย
และนี่ทำให้เวลาเรามีปัญหาหรือมีอะไรไม่สบายใจ เราก็ไม่อยากจะทักแก
เพราะต้องมาคิดไงว่าแกอยากจะฟังเรื่องเรารึป่าววะ
ซึ่งมันโคตรแย่เลยนะ ความรู้สึกแบบนี้อะ
แล้วเราไม่อยากให้แกมาไม่สบายใจกับเรื่องเรา (ถ้าแกไม่อยากฟัง)
ทั้งๆที่แกแม่งอยากจะขอคำปรึกษาดีๆ หรือคำด่าที่ช่วยทำให้เรามีสติ ก็ได้
หรือปัญหาของเราอาจจะแค่นี้ อาจจะเล็กเกินไปสำหรับแกก็ได้
อันนี้เราก็ไม่รู้ว่าแกคิดยังไง
และเราก็จะไม่คิดแทนแก
และที่รู้สึกว่าเราเข้ากับพวกแกไม่ได้
ซึ่งมันไม่ใช่ครั้งแรกที่เกิดความคิดแบบนี้
จนบางทีทำให้เรารู้สึกว่าหรือจริงๆ ปัญหาทั้งหมด
"มันอาจจะเกิดมาจากเราเอง"
เราเริ่มโทษตัวเอง
ว่าก็เพราะเราเป็นแบบนี้ไง
เพื่อนถึงไม่คบอะ ไม่สนใจ ไม่อยากยุ่งกับเรา
แม่งโคตรแย่ แย่มาก
(กูนี่แหละแย่)
ความรู้สึกเหมือน เพื่อนทิ้ง เพื่อนไม่คบ มันกลับมาหาเราอีกแล้วอะ
(note: อาจจะเป็นนิสัยแย่ๆของเรา ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าคืออะไรบ้าง แต่เราชอบทำหน้าเครียดๆมั้ง อารมณ์ดูขึ้นๆลงๆ ซึ่งเราก็พยายามควบคุมไม่ให้มันแย่
/แต่ก็เพิ่งรู้ว่าไอ้อารมณ์ขึ้นๆลงๆ
มันเอฟเฟคจากความเครียดของเราเองนี่แหละ
ก็อาจจะทำให้เพื่อนไม่สบายใจที่จะอยู่กับเราอะ
แต่พอปล่อยวางไปบ้าง พยายามไม่ยึดติด โทรคุยกับแม่ มันก็โอเคขึ้น )
เราพยายามแล้วนะ พยายามจะหาเรื่องที่ relate กับสิ่งที่พวกแกคุยกัน
พยายามจะแฮปปี้
พยายามจะไม่ดูเครียดจนเกินไป
เราโคตรจะพยายามเลยนะ
แต่ไม่รู้ทำไมแม่งชอบรู้สึกว่าเป็นส่วนเกินตลอด
อันนี้เราก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลย
/ แต่เรื่องแคร์นี่แคร์จริงๆนะเว่ย ไม่ได้พยายาม 555555 /
สุดท้ายมันก็ดูเหมือนจะไม่เวิร์คอะ
เรารู้สึกแปลกแยกจากพวกแก
ทั้งๆที่เราก็ไม่อยากรู้สึกอย่างนั้น
แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้
เพื่อนกัน มันไม่จำเป็นต้องเข้ากันทุกเรื่องหรอก
ซึ่งก็ใช่
แต่บางทีเราก็อดคิดไม่ได้ว่า
หรือเราอาจจะต่างกันมากเกินไปก็ได้
/ซึ่งพวกแกไม่ผิดเด้อ
จริงๆนะ
หรือบางทีเราอาจจะปล่อยพลังลบมากเกินไป
ซึ่งมันจะมีใครอยากจะอยู่กับคนที่มีพลังลบตลอดเวลาวะ
จริงมั้ย
ปัญหาทุกอย่าง ความรู้สึกแย่ๆ (ที่เราเป็นคนสร้างและคิดขึ้นมา)
มันเลยยังค้างอยู่ในใจเราตลอดเวลา
ที่เราดูเหมือนจะปกติ ดูแฮปปี้
แต่เอาจริงๆนะ
เราไม่รู้ว่า เรากำลังหลอกตัวเองอยู่รึป่าว
เอาจริงๆ เราก็แค่ต้องการคนที่จะอยู่กับเรา
ตอนเราไม่สบายใจ
ตอนเรามีปัญหา
หรือไม่โอเคกับเรื่องอะไรก็ตามจริงๆ
แค่รับฟังก็ทำให้เราสบายใจมากขึ้นแล้ว
/ ส่วนเราก็พร้อมที่จะรับฟังเค้าเหมือนกัน พร้อมรับฟังเสมอแหละ (อี๋อีกละ)
อยากพิมพ์ต่อว่ะ
แต่ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย + กับรู้สึกเหมือนว่าความรู้สึกแย่ๆยังระบายออกไม่หมด
(แต่ก็รู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม เฮ้ะ)
อาจจะเป็นเพราะเก็บไว้มานานเกินไป
หรือบางทีก็ทำแกล้งลืมๆมันไป
ซึ่งจริงๆมันก็ยังอยู่ในตัวเราเสมอแหละ
ถ้าหากว่าเราไม่ระบายมันออกมา
มันก็จะยังคงอยู่กับเรา
ซึ่งมันไม่ดีเลย
ขอบคุณคนที่อ่านถึงนี่ด้วย (ถ้ามีนะ 55555)
แล้วก็ขอบคุณคนที่คอยมาถามว่าเป็นอะไร
คอยรับฟัง
ขอบคุณมากจริงๆ
ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่ายังมีคนที่แคร์ ที่เห็นค่าเราอยู่
และคนที่แนะนำให้มาระบายในนี้ด้วย
ถ้าไม่มีที่ระบาย
ก็คงจะต้องกลับมาบ่นในนี้ต่อ
ซึ่งนอกจากจะบ่นแล้วก็คงจะต้องกลับมาอ่านและเขียนแก้อีก ....
ป.ล.อ่านเองยังงงเองเลยว่ะ
5555555555555555555
/และไม่ต้องห่วง นิสัยที่ไม่ดีของเรา เราจะปรับปรุงตัวแน่ๆแหละ
จะพยายามนะ แต่ก็คงต้องใช้เวลาแหละเนอะ
" เพราะทุกคนมีเรื่องเล่าเฉพาะตัว อย่ามัวเล่าให้คนที่ไม่อยากรู้ "
เพิ่งสังเกตว่าเรื่องที่เล่า relate กับ สโลแกน minimore 555555555
Anyway, Life goes on ka
then go back to work ka !
:)
ฟ้าเอง
30/9/2017
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in