เราซึมๆ ไปสองสามวัน
เราคิดว่ามันเป็นอาการช็อคที่คาดว่าจะเป็นโรคซึมเศร้า แฟนเราก็คิดแบบเดียวกัน
อย่างน้อยการเป็น PMDD เราก็คาดเดาได้ว่ามันจะมาเดือนละครั้ง และมันจะหายไปเมื่อหมดประจำเดือน แต่ถ้าเป็นโรคซึมเศร้า เราจะคาดเดาไม่ได้เลยว่ามันจะโจมตีเราตอนไหน ไม่โอเคเลย ..
แต่แปลกนะ .
แฟนเรากลับบอกว่า เขาเห็นแววตามีชีวิตของเรากลับมาแล้ว
หืม ?
ในหัวเรากลับเห็นภาพว่านาฬิกาชีวิตเรามันหยุด ติ๊ก และค่อยๆ เดินถอยหลัง
เรารู้สึกแบบนี้จริงๆ ไม่เข้าใจเหมือนกัน ยังอธิบายความรู้สึกตรงนี้ไม่ถูก
แฟนเราบอกว่า เรากลับมาเป็นตัวของตัวเองแล้ว เขาไม่ได้เจอเราเวอร์ชันนี้นานแล้ว
ประมาณว่าพอหมอบอกว่าเป็นโรคซึมเศร้าปุ๊บ เราก็หายเลย ฮ่า ๆๆ
เขาบอกว่าเราอาจเป็นคนประเภทที่ถ้าไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรจะไม่เข้าใจและทุกข์ แต่ถ้ารู้แล้วว่าความบ้าบอทั้งหลายแหล่นั้นเกิดจากอะไรกันแน่ จะโอเค ดี รู้แล้วจะจัดการกับชีวิตได้
เออ ,,
ก็อาจจะเป็นไปได้นะ
พอเราหายช็อค เราก็รู้สึกว่า โอเคถ้ามันจะเป็นก็เป็น ถ้ามันจะตายก็ตาย ต้องกินยาทุกวันก็กิน รู้คำตอบแล้วเราก็เลิกตั้งคำถามกับความไม่เข้าใจ ไม่พอใจในหัวตัวเองไปได้มากเหมือนกัน
ใช้ชีวิตแบบวันต่อวัน พอ
บางทีก็รู้สึกว่าตัวเองป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายมากกว่า ..
get up,
survive,
and go back to bed .. จบ
นั่นแหละ
เราก็เลยไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้มันแย่ลงจริงๆ เหรอ ? ถ้ามันทำให้รู้สึกว่าจัดการกับชีวิตได้ชัดขึ้น (มั้ง)
แต่อีกสามวันข้างหน้า เราอาจจะกลับไปเป็นบ้าหนักๆ อีก ใครจะรู้
คงต้องค่อยๆ หาคำตอบกันต่อไป ..
ปล. ยาใหม่ขมคอมาก ทรมาน :'(
ปล. 2 ต่อให้เป็นโรคใหม่ ก็กะว่าจะไม่เปลี่ยนชื่อเรื่องนะ ยังไงมันก็เริ่มจากตรงนั้น .
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in