ประเด็นเรื่องพื้นที่ที่น่าสนใจในภาพยนตร์เรื่องThe Square มีความน่าสนใจหลายด้านแต่ประเด็นที่โดดเด่นมากที่สุดก็คือเรื่อง พื้นที่ทางสังคมภายใต้งานศิลปะที่ชื่อ “TheSquare”

รูเบนออสต์ลันด์ผู้กำกับชาวสวีเดนมีมุมมองต่อการดิ้นรนเอาชีวิตรอดของมนุษย์ได้อย่างเฉียบขาดเขาเป็นกลาง ไม่ตัดสิน และเป็นมุมมองที่เต็มไปด้วยความมีอารมณ์ขันและตลกร้ายภาพยนตร์เรื่อง TheSquare จึงเป็นเหมือนกุญแจดอกหนึ่งที่เปิดให้ผู้ชมได้สำรวจจิตใจตัวเองและทำความเข้าใจผู้อื่นและเข้าใจถึงการแบ่งพื้นที่ส่วนตัวและความระแวงต่อบุคคลอื่นมากขึ้น

            ในทางจิตวิทยาระบุว่า พื้นที่ส่วนตัวที่คนเราจะทิ้งระยะห่างของเรากับคนอื่นจะมากน้อยแตกต่างกันไปตามระดับความสัมพันธ์ ยิ่งสนิทกันมากระยะห่างก็จะน้อยผลวิจัยได้สรุปผลการทิ้งระยะห่างออกมาเป็นตัวเลขคร่าวๆ คือ

·      ขอบเขตชั้นในมีการสื่อสารระยะใกล้ชิดที่เกิดขึ้นเพราะต่างฝ่ายต่างยอมรับและไว้ใจกันสื่อสารกันด้วยอารมณ์หรือความรู้สึก เช่น คู่รัก ครอบครัว จะมีระยะห่าง 0 – 18นิ้ว

·      ขอบเขตส่วนบุคคลเป็นระยะห่างสำหรับการติดต่อระหว่างเพื่อนร่วมงาน เพื่อนสนิท เป็นระยะที่มีความรู้สึกดีต่อกันจะมีระยะห่าง 18 นิ้ว – 4 ฟุต

·      ขอบเขตสังคมเป็นการพบปะติดต่อกันในทางสังคมและธุรกิจถ้ายิ่งระยะห่างมากการติดต่อก็จะยิ่งเป็นทางการมาก เช่น ในงานเลี้ยง งานสังคมจะมีระยะห่าง  4 - 12 ฟุต

·      ขอบเขตสาธารณะ จะมีการสื่อสารแบบเป็นทางการ เช่นการฟังการปราศรัย จะมีระยะห่าง 12 ฟุตขึ้นไป *

ในภาพยนตร์เรื่องThe Square มีการกล่าวถึงขอบเขตความสัมพันธ์ที่กล่าวอ้างมานี้ได้ครบและครอบคลุมทุกระดับ โดยเริ่มจากขอบเขตที่กว้างที่สุดคือขอบเขตสาธารณะและลดหลั่นลงมาจนถึงขอบเขตชั้นใน มีชั้นเชิงการเล่าเรื่องที่ชาญฉลาดซึ่งในขณะเดียวกันก็จิกกัดสังคมไปด้วย

ภาพยนตร์เริ่มเล่าเรื่องจากชีวิตการทำงานของคริสเตียนเขาเป็นคิวเรเตอร์ประจำพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย คริสเตียนต้องกล่าวปราศรัยในที่สาธารณะขอบคุณผู้ให้เงินบริจาคกับพิพิธภัณฑ์, มีการออกงานสังคมเพื่อขอบคุณสื่อ,มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนักข่าวสาว และเขาเองก็ต้องเลี้ยงดูลูกสาวทั้งสองคนนั่นเอง

ภาพยนตร์ได้สะท้อนให้เห็นว่าระยะห่างของคนในครอบครัว“ยิ่งใกล้ก็ยิ่งได้ใจ” อย่างเช่น คริสเตียนเข้าไปโอบไหล่และขอโทษลูกสาวคนเล็กหลังจากที่เขาได้ระเบิดอารมณ์ใส่เธอซึ่งแสดงให้เห็นถึงความรักในครอบครัวตรงข้ามกับเมื่ออยู่ในที่สาธารณะคนเรามักจะกลัวสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจึงทำให้เกิดความรู้สึก“ยิ่งใกล้ยิ่งไม่ไว้ใจ” อย่างเช่นขณะที่คริสเตียนเดินมาทำงานได้มีผู้หญิงปริศนากรีดร้องและวิ่งมาขอความช่วยเหลือคริสเตียนได้พยายามประนีประนอมและระวังตัวไม่ให้ชายผู้คุ้มคลั่งเข้ามาใกล้เขา มนุษย์จึงเป็นสิ่งมีชีวิตที่ระแวดระวังมักจะสงวนระยะห่างหรือระยะปลอดภัยอยู่เสมอ เพราะความกลัว

เมื่อเรารู้แล้วว่าคนทั่วไปนั้นมักหวงแหนอาณาเขตของตัวเองราวกับว่าเมื่อออกไปที่สาธารณะจะมีสี่เหลี่ยมที่มีด้านยาว กว้างล้อมรอบพวกเขาอยู่ ไม่ค่อยมีใครชอบอยู่ใกล้คนที่ไม่รู้จักและถ้าอยู่ๆ มีตะโกนขอความช่วยเหลือในที่สาธารณะผู้คนส่วนมากมักจะไม่กล้ายื่นมือเข้าไปช่วยในทางตรงกันข้ามถ้าหากเข้าไปขอความช่วยเหลือเป็นรายบุคคลจึงจะมีโอกาสได้รับการช่วยเหลือมากกว่าซึ่งนั่นก็ทำให้มีศิลปินที่ออกมาเรียกร้องความเห็นใจน้ำใจและความเท่าเทียมต่อบุคคลอื่นในสังคม

พื้นที่ “The Square” งานศิลปะที่เป็นอินสตอลเลชันสี่เหลี่ยมจัตุรัสบนพื้นที่สาธารณะล้อมกรอบไว้ด้วยไฟสีขาว และสลักข้อความไว้ว่า “The Square is a sanctuaryof trust and caring. Within it we all share equal rightand obligations.” แปลเป็นไทยได้ว่า “จัตุรัสแห่งนี้คือเขตแห่งความเชื่อใจและความห่วงใยภายในจัตุรัส เราทุกคนจะมีสิทธิและหน้าที่ที่เท่าเทียมกัน” เมื่อใครก็ตามที่เข้ามาอยู่ภายในพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสนี้ทุกคนมีหน้าที่ช่วยเหลือกันอย่างเท่าเทียม

แต่เมื่อเดินออกจากพื้นที่แห่งนี้ความเชื่อใจความห่วงใย ความเท่าเทียมก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป ดังนั้น “The Square” นี้จึงเป็นพื้นที่ที่มีอยู่อย่างจำกัดอยู่ดี