เหมือนกำลังขึ้นชั้นบนสุดของตึกมหานครด้วยบันได
สองเท้าอยู่บนขั้นบันไดสุดท้าย
แต่แล้วก็โดนทศกัณษ์ลากลงมากระทืบที่ชั้นG
อืม ตอนนี้กำลังรู้สึกแบบนั้นเลย ย้อนไปก่อนปิดเทอม ตั้งใจแน่วแน่ไว้แล้ว
เปิดเทอมจะเลิกชอบคุณคอยดู จะอ่านหนังสือเตรียมสอบแล้วโว้ย
หึ สองอาทิตย์ที่ไม่เจออ่ะ บอกเลยกระจอก ไม่เจอหน้าก็ไม่สั่นแล้วไงแค่นี้เอง ยังไงก็เลิกชอบได้แน่ๆ
บอกกับตัวเองแบบนั้นทุกวัน
แต่วันเกิดเหตุนี่ดิ
ช่วงบ่ายแก่ๆ กำลังจะออกจากโรงเรียนหลังจากสะสางธุระกงการกีฬาสีเรียบร้อย
โรงเรียนในช่วงที่ปิดเทอมใครเขาจะมาโรงเรียนกัน จะมีก็แค่พวกนักกีฬาจ๋าที่ชอบมาเล่นบาสเล่นบอล
ก็ใช่ไง พวกบ้าบาสมันมาโรงเรียน
เราก็กำลังกลับบ้านด้วยความสบายใจ ไกลๆเห็นคนเดินริมรั้วโรงเรียน ด้วยความที่เป็นคนตาแห้งง่ายแล้วไม่ได้ใส่แว่น แล้วคับคล้ายคับคลาว่าคนนั้นเหมือนเพื่อนเรา เลยเพ่งดูว่าใครวะ
ด้วยความนิสัยตลกหรืออะไรก็แล้วแต่ ก็ร้องเพลงในใจว่า
"สวัสดีครับ เราเคยรู้จักกันหรือเปล่า ท่าทางคุ้นๆแค่ผมมองคุณยังไม่ค่อยชัด"
แต่ในระยะ3เมตรก็ถึงจะรู้แจ่มแจ้งว่า
ชิบผาย
คุณนี่ คุณคนนั้น คุณคนที่เราสารภาพออกไป คุณคนที่เราบอกว่าจะเปิดเทอมจะเลิกชอบ
แล้วยังไงอ่ะ วิ่งหนีมั้ย ทำเป็นคุยโทรศัพท์ หรือยังไง เราต้องทำหน้ายังไง?
เอาวะ คิดไม่ออก เรามองอยู่อย่างนั้น คุณก็มองมาเหมือนกัน
เอ้า เพลงมา
ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร
วันนี้เธอยังเหมือนเดิมสวยงามและสดใส
อยากจะขอได้ไหมหยุดเวลานี้ไว้ อยู่ตรงนี้ไปนานๆ
อยากเก็บความทรงจำที่มีเธอข้างฉันอีกสักพักได้หรือเปล่า
คุณก็ยังเป็นสีฟ้าของเราเหมือนเดิมอ่ะ ถึงจะไม่ยิ้มก็ยังน่ารักสำหรับเราอยู่ดี
เป็นเวลาไม่ถึง5วินาทีด้วยซ้ำที่ได้มองคุณแบบไม่ต้องหลบๆจริง
และวินาทีที่6เราก็รู้เลยว่า..
เราก็ยังเหมือนเดิมอ่ะ ยังเป็นคนที่โง่ชอบคุณเหมือนเดิม
T___________________________________T
หมาเลยอ่ะ เด๋อเลย ใจกลับไปหาเขาหมดเลยอาการณ์เดิมๆมาหมด
ตัวสั่นใจสั่นเต้นแรงเหมือนจะออกมาเบรคแดนซ์
สองอาทิตย์ของกูที่ผ่านมาคืออันไลในเมื่อต้องมาแพ้ราบคาบกับเวลาไม่ถึง5วินาที โคตรลูซเซอร์เลยอ่ะ
กลับไปเลียแผลใจแปป
นี่ต้องพยายามใหม่หรอ ทั้งหมดนี่
แม่ง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in