เอาจริงๆตอนแรกนึกว่าเป็นสิ่งไกลตัวพอสมควรตอนช่วงที่เริ่มเรียนตอนปี3 

มีรุ่นพี่ที่วาดรูปด้วยกันใน facebook อยู่กลายคนที่สนิทมักจะพูดว่า "ช่วงนี้ไม่ว่าง ฝึกงานอยู่" 

"ฝึกงานเหนื่อยมาก มันอย่างโน่น....นี่....นั่น....." 

ซึ่งตอนแรกก็คิดว่า เออ พี่เค้าปี4คงได้ฝึกก่อนช่วงจบนั้นแหละ แล้วพอฝึกเสร็จก็คงได้งานพอดี? ไม่รู้สิ (ช่วงนั้นเป็นช่วงเพิ่งขึ้นปี3 ใหม่ๆ เอกวรรณกรรมสำหรับเด็กเรียน 4 ปีตามหลักสูตร) 
แต่ก่อนหน้านั้นมีวิชาที่คิดว่าเด็กที่มีพี่รหัสมักจะพูดกันบ่อยๆ ในใจของเด็กที่ฟังเรื่องราวต่างๆนั้น อาจจะมองได้ว่าเป็นวิชา boss ของชั้นปีที่3 (ซึ่งก็เป็นจริงๆ) นั่นก็คือ 
สัมมนา (เอคโค่เสียงต่ำๆ) 

สัมมนา คือ วิชาที่เราเลือกเรื่องอะไรสักอย่างที่เราสนใจสักเรื่องหนึ่ง(ที่เกี่ยวกับเด็ก) และหาข้อมูลของมันให้เยอะที่สุดเท่าที่เราจะนึกออก แต่ก่อนหน้านั้นเราต้องยื่นหัวข้อสัมมนาที่เป็นสโคปในการค้นคว้าให้อาจารย์เสียก่อน 

ซึ่งตอนแรกครูให้เราเลือกหัวข้อที่ตัวเองอยากทำเสียก่อน แล้วหลังๆ รวมเป็น categories ที่ละหัวข้อๆให้ทำเป็นกลุ่มไปซะงั้น  

หลังจากนั้น เราก็เลือกเรื่ิองที่สนใจและเข้ากลุ่ม แต่เรื่องที่อยากทำกลุ่มดันเต็มซะงั้น (หัวข้้อหนึ่งมีได้4คน) 
และหัวข้ออื่นๆก็ไม่ได้สนใจเลย ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ แต่ตอนนั้นในหัว flashback ไปช่วงคาบแรกๆที่ครูอธิบายความหมายของวิชาสัมมนาว่า 'ให้ทำหัวข้อที่สนใจจะทำงานได้ดี' (จริงๆก็จำคำพูดไม่ได้ขนาดนั้นหรอก) 
แล้วตอนนั้นใจดันเปรี้ยว อยากทำตามฝัน ไม่เลือกทัี่จะอยู่กลุ่มใคร แล้วทำหัวข้อใหม่เสนอครูทำคนเดียวซะงั้น! ข้อดีคือ เราได้ทำเลือกที่อยากได้แน่ๆ แต่ข้อเสียใหญ่หลวงก็คือ มึงหัวเดียวกระเทียมลีบ มึงต้องทุกอย่างคนเดียว คนเดียว! 

พอทำสัมมนาไปได้ 2เดือน ก็อยากย้อนเวลากลับไปชิบหาย ทำไมไม่ไปรวมกลุ่มกับเพื่อนวะ ไม่งั้นงานก็เสร็จไปแล้ว 

ช่วงเดือนสุดท้ายเป็นช่วงที่โกลาหลมากๆ พรีเซ้นต์อาทิตย์หน้า รายงานยังได้ไม่ถึงครึ่งเลย ปั่นกันตีสามจนโดนที่บ้านด่าว่า ทำไมไม่เอาเวลากลางวันทำให้เสร็จๆ มานอนดึกงี้ทำไม 

แต่สุดท้าย การพรีเซ้นต์ก็ผ่านไปได้ด้วยดี?(คอมพังก่อนพรีเซ้นต์จนต้องยืมคอมพี่สาวแก้สไลด์สายฟ้าแลบ) แต่ดูเหมือนว่ารายงานจะเผาไปหน่อย เกรดเลยได้ C+ 

แต่เห้ย C+ สำหรับการทำคนเดียวมันก็ไม่เลวเลยนะเห้ย 

ว่าแต่นี่บล๊อคฝึกงานใช่ไหม กลับเข้าเรื่อง 

การฝึกงานเป็นวิชาที่ต้องลงทะเบียนในช่วงปิดเทอม  หรือก็คือซัมเมอร์นั่นแหละ ซึ่งครูแจกใบ Course syllabus ตั้งแต่ช่วงปั่นสัมมนา เลยไม่ได้สนใจวิชาฝึกงานหรือจะไปหาที่ฝึกงานเลยแม้แต่น้อย 

พอช่วงสัมมนาจบ ตัวเองก็ปล่อยตัวเองเหลวเหมือนปิดเทอมช่วงมัธยม คือกิน นอน เล่นเกม ไปเที่ยว จนเวลาผ่านไปเดือนกว่าๆ ที่ครูเริ่มถามสถานที่ฝึกงานเท่านั้นแหละ 

"ชิบหายละ กูไปไหนดีวะ" นี่ไม่มีที่ที่อยากฝึกงานเป็นพิเศษเลย ความขี้เกียจตอนนั้น max มาก ในใจคิดจะเข้าซุปเปอร์ซื้ออะไรมาทำ แต่ก็ไม่ออกบ้านไปไหน จนเริ่มเลื่อนๆไลน์มาดู จำได้ว่า เพื่อนส่งรูปที่สำนักพิมพ์นิยายมันรับคนนี่หว่า 

ก็เลยติดต่อไปดู แต่เขาบอกว่าให้ส่ง resume ผ่านทางอีเมล 

ซึ่ง.....อย่างที่เขียนไว้ข้างบน ความขี้เกียจมัน max แล้ว แม้แต่resume ยังร่างทิ้งไว้แค่ 20% และไม่ทำิอีกเลย เพราะว่า.....

กูจะใส่ว่ามีskill อะไรดีวะ? คิดไปคิดมาไปเรื่อยๆจนเวลาผ่านไป 1 เดือน จนครูเริ่มทวงว่า หาที่ฝึกงานได้หรือยัง เหลือแค่คนนี้ๆ (ส่วนน้อย รวมถึงตัวเอง) ยังไม่มีที่ฝึกงานเลยนะ 

ohhh shXX! ด้วยพลังแห่งเดธไลน์ทำให้ปั่นresume เสร็จใน3ชั่วโมง และตัดสินใจติดต่อบริษัทนั้นอีกครั้ง ตอนแรกคิดว่าเค้าคงไม่รับคนละมั้ง แต่ว่า 

"ได้ค่ะ ส่งประวัติมาทางนี้เลยนะคะ" 

ได้เฉยเลยเห้ย! 

ไมม่รอช้า หยิิบไฟล์ pdf ที่เซฟมาจาก canva สดๆร้อนๆ และส่งไปอย่างมั่นใจ 

 แล้วเค้าก็ไม่อ่านจน3วันต่อมา ขึ้นว่าอ่านแล้ว แต่ไม่ตอบอะไรอีกเลย 

5 วันต่อมา ไม่มีความคืบหน้าใดๆ จนไปถามแฟนพี่สาวที่เป็น HR บริษัท(ที่ไม่ใช่ที่เรายื่น) เค้าก็บอกว่า 

"เห้ย ตามได้เรื่อยๆเลย เค้าอาจจะไม่เห็น หรือลืมไปแล้ว" 
แต่ว่าด้วยความไม่มั่นใจว่าเราจะทวงยังไงให้สุภาพ เราก็ไม่ใช่คนที่สำบัดสำนวนใดๆ เลยถามครูที่ปรึกษาให้ช่วยเขียนข้อความติดตามความคืบหน้าให้เป็นทางการ 

ซึ่งเค้าก็ตอบ ในวันต่อไปที่ส่งข้อความ เค้าบอกว่า ยังไม่เห็นresume  
wat! (รู้แหละว่าเขียนว่า what แต่เพื่อให้เข้าถึงอารมณ์จึงใช้คำนี้) โอเค ได้ เอาใหม่ เราก็จัดแจงส่งไฟล์อีกครั้ง 

แต่ว่า....หลังจากนั้น 1อาทิตย์ต่อมา ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก  เราก็เลยตัดสินใจใช้ข้อความเดิม แก้อีกนิดหน่อย ส่งติดตาม(ทวง) ความคืบหน้าอีกครั้ง 

รอบนี้รออีก3 วันเค้าถึงมาอ่าน และดูเหมือนรอบนี้จะได้เรื่องแล้ว ว่า"ทางผู้ใหญ่อยากดูผลงานเขียนของเรา" เพราะเป็นสำนักพิมพ์นิยายไง เค้าต้องอยากดูว่าเราเขียนงานอะไรบ้างเป็นธรรมดา(เรายื่นตำแหน่งที่ฝึกเป็นบรรณารธิการ) 

เราก็ส่งตัวอย่างงาน เป็นนิทานภาพที่ทำตอนวิิชาวาดประกอบตอนปี 3 เทอม 1 วาดด้วยโปรแกรม photoshop  แม้ว่าจะเป็นช่วงที่เพิ่งหัดวาดก็ตาม แต่งานโดยรวมก็ไม่ได้แย่เลย เค้าน่าจะเห็นแววบ้างล่ะน่า

แต่จนแล้ววว จนรอด เหมือนเค้าไม่อยากจะรับเราข้อทำงานละมั้ง นอกจากข้อความ เดี๋ยวเช็คให้นะคะ กับข้อความตอบกลับอัตโนมัติิแล้วก็ไม่มีใครมาตอบอะไรอีกเลย