ผู้แต่ง: เป่ยหนาน

3 เล่มจบ

T/N นิยายเรื่องนี้เป็นจักรวาลเดียวกับเรื่อง #หวังว่านายจะสบายดีนะ (Lilac) โดยมีตัวละครเกี่ยวเนื่องกัน สามารถอ่านแยกได้

CW: Spoil

“คุณรักแค่ใบหน้าของผมเหรอ?”

“ฉันก็อยากรักสมองของนาย แต่ฉันหาไม่เจอ”

ต้องบอกเลยว่าก่อนจะอ่านนิยายเรื่องนี้ไม่ได้คาดหวังอะไรมากนัก และพอจะรู้โครงพล็อตคร่าว ๆ แต่ความรู้สึกหลังอ่านจบเป็นอะไรที่ดีมาก เป็นนิยายที่อ่านแล้ว fullfilled ในทุกแง่ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ของตัวละคร การทลายปมในใจ รวมไปถึงเมสเสจที่นักเขียนส่งออกมา ไม่เหลือจุดค้างคาเลยสักจุด และสำคัญที่สุดคือการดำเนินเรื่องที่เป็นธรรมชาติ การแปลบทพูดเข้าปากและคาร์แรคเตอร์ของตัวละคร ความครบรสที่นักเขียนมีจังหวะการเขียนอย่างดี ดึงอารมณ์ทั้งเศร้าและตลก ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นนิยายที่ไม่หวือหวาและพอดิบพอดีได้ถึงขนาดนี้

เรื่องดำเนินผ่านฝ่ายรุกอย่าง ‘ลู่เหวิน’ ดาราปลายแถว 18 (มีความหมายว่าปลายแถวมาก ๆ โนเนมสุด ๆ) ที่วันหนึ่งได้รับบทพระเอกในละครที่ ‘ฉวีเยี่ยนถิง’ นักเขียนบทมือทองผู้ปฏิเสธการปรากฏตัวในพื้นที่สื่อ การพบเจอกันครั้งแรกที่ไม่น่าพิสมัยมากนักและเต็มไปด้วยความน่าอับอาย กลับสร้างอิมเพรสชั่นที่แปลกและน่าจดจำ ทั้งคู่ได่รู้จักกันในการถ่ายทำละครทีละนิด ค่อย ๆ ได้สัมผัสถึงความเป็นตัวตนของกันและกัน โดยเฉพาะบทละครที่ลู่เหวินได้แสดงที่มันเริ่มซ้อนทับกับนิสัยและตัวตนบางอย่างของคุณนักเขียนบท บางจุดที่เชื่อมโยงกันละครตัวละครและชายคนนั้นทำให้ลู่เหวินเริ่มทิ้งความสนใจไว้ที่ตัวของฉวีเยี่ยนถิงมากขึ้น 

เป็นนิยายที่ดำเนินเส้นเรื่องชัดมาก ไม่ว่อกแว่กระหว่างทางราวกับนักเขียนรู้ว่าตัวเองต้องการจะสื่ออะไร พาร์ทการทำความรู้จักตัวละคร ระหว่างนั้นนักเขียนได้หย่อย hint บางอย่างให้ทั้งตัวลู่เหวินและนักอ่านรู้สึกสนใจเบื้องหลังของฉวีเยี่ยนถิงราวกับการโปรยขนมปังตามทางเดินให้รวบรวมสืบสาวไปทีละนิด ทำให้นักอ่านได้สนุกกับรายละเอียดที่นักเขียนทิ้งไว้ใน คอยประกอบพวกมันเข้าด้วยกันจนเป็นรูปเป็นร่างไปกับพร้อมตัวเอกของเรื่อง

แน่นอนว่าเรื่องนี้เป็นแนววงการบันเทิง แต่ก็ดูแปลกใหม่ตรงที่เรื่องราวจะเน้นไปยัง behind the scenes ของการแสดง อย่างเช่น การถ่ายละคร การเขียนบท งานกำกับภาพ ซึ่งรายละเอียดเหล่านี้จะเกี่ยวข้องกับตัวละครทั้งสอง น่าแปลกในตรงที่ปกติเวลาเราอ่านแนววงการบันเทิง เรามักจะเจอความเห็นในโซเชียลหรือแฟนคลับคอยสร้างสีสันให้ตัวเรื่อง แต่เรื่องนี้การปฏิสัมพันธ์ระหว่างศิลปินและแฟนคลับน้อยมาก แต่จะเน้นในส่วนของการทำงานและถ่ายทำละครไปซะส่วนใหญ่ ซึ่งไม่น่าเบื่อเลยแม้แต่น้อย เพราะจะมีละครอื่น ๆ มาสร้างสีสันความน่ารักอยู่ตลอด

หลังจากการถ่ายทำละครจบ ลู่เหวินที่สนใจในตัวฉวีเยี่ยนถิงและอยากรู้จักอีกฝ่ายมากกว่าเป็นแค่คนผ่านทางก็แลกช่องทางติดต่อกันไว้ ในตอนที่เกิดปัญหาเองก็ได้ฉวีเยี่ยนถิงคอยช่วยเหลือทำให้ความรู้สึกในใจเด่นชัดขึ้นจนอยากเดินหน้าความสัมพันธ์ ทว่าสำหรับคนที่มีความทรงจำไม่ดีและหวาดกลัวสังคมอย่างฉวีเยี่ยนถิง การเริ่มต้นกับใครสักคนมันเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่อยากเสียชายคนนี้ที่คอยมอบแสงสว่างและความอบอุ่นไป จึงตัดสินใจกะเทาะเปลือกความกลัวของตัวเอง ไขว่คว้าสิ่งที่ต้องการ ได้รับความกล้าหาญจากลู่เหวินจนทำให้อยากเปลี่ยนแปลงและลองที่จะทำตามความฝันที่เคยทิ้งไปเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว

เป็นนิยายที่อบอุ่นหัวใจแต่ไม่เลี่ยนจนเกินไป ตัวละครมีพัฒนาการที่ทำให้เห็นชัด นอกจากนี้ตัวละครอื่น ๆ ภายในเรื่องที่คอยสร้างสีสันก็ทำให้เราตกหลุมรักได้ไม่แพ้ตัวละครหลักเลยทีเดียว ตัวเรื่องไม่ได้มุ่งไปทางแนวอินสไปร์จนเกินไป แต่คล้ายกับการเล่าเรื่องให้เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงของคนสองคนที่สามารถทำตามความฝันของตัวเองได้สำเร็จ

#นิยายวายแปล #แนะนำนิยายวาย