เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Short storiesONEDER
one more light ー ค่ายตจว. #PSYCHE
  • วันนี้เรามาเขียนสั้นๆ คั่นเวลาบทความที่แล้วละกันนะ ;)

    รับน้องคราวนี้เราไปกันที่ อ.แก่งกระจาน จ.เพชรบุรี กัน 3 วัน 2 คืน

    วันแรกไม่มีอะไรมากเพราะเป็นวันที่เดินทาง เราออกเดินทางกันตอนเย็น ไปถึงค่อนข้างดึกเลยล่ะ (เราหิวมากเลยตอนนั้น :E)

    งานนี้เป็น theme กีฬาสี เราอยู่สีแดงเดือด?
    ชอบไอเดีย จิตวิทยาวิทยาคม ฮ่าา ถ้าฟังไม่ผิดนะ พี่ๆ ก็เหมือนใช้งานนี้เป็นการช่วยพวกเราทำ Freshy Game ที่จะถึงด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวไปเลย

    เราอยากเล่ากิจกรรมที่เราค่อนข้างประทับใจ ส่วนที่เหลือก็ขอละไว้ เผื่อใครอยากเข้าคณะนี้จะได้มาเจอเอง มาสนุกกับมันนะ :D

    คือเราอยากพูดถึงตอนบายศรี
    (เราอายมาก 555555555555)
    พี่ๆ ให้เรียงแถวไป หลับตาแล้วก็จับมือกันเป็นแถวไปที่ห้องประชุม (แต่เราเหลือบตามาดูบ่อย อย่าบอกเขา) ห้องประชุมปิดไฟหมดเลย พี่ๆ นั่งเป็นแถว รอพวกเราไปนั่งด้วย ตรงกลางระหว่างพี่กับน้องทุกคนจะมีเทียนจุดอยู่ สร้างบรรยากาศนิดนึงเนอะ แบบว่ามองไม่เห็นก็เลยหลงทิศ 55555 ได้ยินเสียงพี่แล้วรู้เลยว่าใคร :3 พี่ป่านจับมือเราไปนั่งด้วยมั้งนะ ตอนนั่งก็ระแวงไปหมด กลัวว่าตัวเองหลับตาอยู่คนเดียว เด๋อจริงเรา มีพี่เล่นดนตรี+ร้องเพลงด้วย มันดีมากๆ เลยล่ะ

    ผ่านไปสักพักเขาก็จะให้เราลืมตาได้
    พี่ป่านจริงๆ 555555555555 พี่เขาไม่ค่อยมีเสียงแต่ต้องตะโกนเพราะพูดคุยลำบากมาก หวังว่าจะไม่เป็นอะไรนะー

    เราเป็นคนร้องไห้ง่ายมาก ไม่รู้จะใช้คำไหนมาบอกว่ามันง่ายมากจริงๆ ที่เราจะร้องไห้! ;) คือแค่ลืมตาก็น้ำตาไหลแล้วอะ แย่จัง

    พี่ป่านให้คำแนะนำที่ดีมากๆ เพราะพี่อยู่ปีสี่แล้ว ปีสุดท้ายแล้ว ขอบคุณมากๆ ค่ะ หนูร้องไห้ไร้สาระจริงๆ !

    พี่ก็ถามว่าเราอยากไปหาพี่คนไหน ตอนนั้นมองไม่เห็นใครเลย ตอบไม่ได้ว่าจะไปหาใคร

    เราไปหาพี่ที่รู้จักทั้งนั้นเลย ความจริงอยากหาให้ครบทุกคน แต่มันเป็นไปได้ยาก ;(
    พี่ๆ พูดกันนาน สิ่งที่พูดมันดีมากกับหนู หวังว่าจะจำคำพูดได้ทั้งหมดและทำได้จริงๆ นะ

    เราไปหาพี่โรสพี่โรสพูดไม่ยาวมาก แต่พี่พูดดีนะคะ! หนูไม่ค่อยได้คุยกับพี่บ่อย แฮ่ะๆ

    ตอนไปหาพี่ๆ เราก็ร้องไห้อ่า พี่ก็บอกไม่เป็นไร แต่เราหยุดร้องไม่ได้! ตอนไปหาพี่จิวนี่ถ้าให้พี่จิวรอเราหยุดร้องไห้คงไม่ทันการ 55555555 ตอนนั่งรอก็น้ำตาไหลอ่า พี่เลยรีบพูดเลย ขอบคุณมากค่ะ ;)

    พี่บีเวอร์ก็ดีมากกกกกกกก คิวยาวมากกกก เราไปถามปัญหากับพี่บ่อยเหมือนพี่เป็น Siri ㅋㅋㅋ ขอบคุณมากที่ตอบค่ะ หนูไม่ได้มี spirit ขนาดนั้นนะ~ มือเราเย็นมากเลย ฮ่า ขนาดนั่งเอามืออังไฟจากเทียน

    พี่ไกด์เราไปกวนเขาบ่อย ตอนคุยเลยทำซึ้งไม่ถูก 55555555555555 ตลกดีอะเรา เอาบอร์ดเกม! บอร์ดเกม! ? ตอนนั้นร้อนข้อมือเว้ย เชือกที่เอามาผูกมันยังร้อนจากน้ำตาเทียนน

    มีใครอีก นึกไม่ค่อยออก
    เราไปหาพี่ที่ไม่รู้จักด้วย ชื่อแปลกดี ชื่อพี่ยาส
    เห็นพี่เขานั่งเหงาๆ เลยไปหา แต่เราไปนั่งร้องไห้ (.....)

    พี่เพิ่มพูนด้วย ! เรามาเรียนด้วยกัน พี่เพิ่มช่วยหนูไว้ 55555555555 เราให้ความเคารพมากๆ

    มาร์ชด้วย 55555 เจ้าสำนักไสยศาสตร์เองจะใครล่ะ

    ไปหาพี่พีแต่พี่พียังไม่ได้อวยพร พี่ติดหนูไว้เด้อ

    พี่รักก็คนเยอะ เราไปตอนที่ผูกข้อมือหมดพอดี เฮ้อ แต้มบุนไม่มี

    ไปหาพี่ที่สวยๆ แต่เราจำชื่อไม่ได้อะ 555555 เห็นเพื่อนมันนั่ง เราเลยเข้าไปหาด้วย

    ความจริงยังอยากไปหาอีกหลายคน แต่คืนนี้มีคอนเสิร์ตจากพวกพี่ๆ วงดนตรีประจำคณะด้วย

    เราร้องไห้เยอะมากเลยเนอะ อุตส่าห์พยายามทำให้ตามันไม่แดงแล้วนะ ทำไมยังรู้กันอีกอะ ? ต้องบอกพี่ทุกคนเลยว่าหนูร้องไห้ง่ายมากมากมากมากมากมากมากมากมาก 5555555 แหกปากบอก เพราะไม่ค่อยได้ยินกัน ฮ่า

    ลืมเขียนถึงพี่คนไหนเราก็ขอโทษ ㅠㅠ มันมึนมากเลย คนอื่นรู้สึกไงไม่รู้ แต่เราซึ้ง 55555555 ที่ผ่านมาเรามาอยู่หอ มันเหงามากเลยล่ะ เหมือนเป็นช่วงปรับตัวด้วยอะไรด้วย ต้องไปทำกิจกรรม ไปห้องสโม พอกลับหอมาก็เหงานิดนึง
    เปิดเทอม ได้เจอเพื่อนก็ดีขึ้นเยอะแล้วแหล่ะ งานสุมหัวแทน


    ขอบคุณนะ จิตวิทยา :)

    จบ
    20170821, 00:32.


    ปล.บทความที่แล้วเรายังไม่พอใจกับการเขียนตอนที่สองและสาม รอนิดนึง จะพยายามนะ ?

    แก้ไขครั้งล่าสุด 20170822, 14.03.
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in