เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ถือกล้องแล้วออกไปถ่ายรูปกันa little student
น้องสาวก็ชอบถ่ายรูปเหมือนกัน
  •                        เอาล่ะ ได้ดูรูปจากม้วนฟิล์มกันมาบ้างแล้ว คราวนี้เป็นตาของกล้องดิจิตอลกันบ้าง แต่ไม่ใช่เราถ่ายนะ เป็นน้องสาวของเราเอง น้องเองก็ชอบถ่ายรูปเช่นกัน ครั้งนี้เราไปที่หอศิลป์ มีนิทรรศการที่น่าสนใจหลายนิทรรศการเลย แต่ที่น่าสนใจมากนั่นก็คือภาพถ่ายฝีพระหัตถ์ของสมเด็จพระเทพฯ คือทุกรูปดีมากๆ

    จะไม่พูดเยอะแล้ว ไปดูฝีมือน้องสาวกันดีกว่า...

                                                                     Let's goooooo!!

                                                        หอศิลป์ก็คือหอศิลป์ มุมไหนก็ศิลป์หมด

                                                          มาเริ่มกันที่ชั้น 9 กันก่อน


    ชั้น 9 นี้ เป็นนิทรรศการที่ใช้ชื่อว่า "ERWIN WURM : The philosophy of instructions"

                                   นี่คือใบปะของนิทรรศการนี้ จริงๆ เราก็เข้าไม่ถึงสักเท่าไหร่ แต่การจัดวางสวยดี
     

                                               รูปแปะเต็มผนัง concept เหมือนเอาของไว้บนหัวงี้ ทุกรูปเลยมั้ง

                                                            อืมม... ก็เข้าไม่ค่อยถึงอยู่ดี

                                                              หนังสือ กับโน้ตสั้นๆ 

                                                         หอศิลป์เป็นสถานที่ที่อยู่ได้ทั้งวันจริงๆ นะ

                                                เป็นที่ที่เข้ามาเดินแก้เครียด เดินคิดอะไรเล่นๆ เดินให้หัวโล่ง

                                        มีการอธิบายเป็นวิดีโอด้วยนะเออ แต่เราก็ไม่ได้ดู ยังคงเข้าไม่ถึง55555555

                                                 เก้าอี้ยังมีคู่ แล้วตรูล่ะมีใคร ? (ไม่เกี่ยวอะไรกัน)

                                                   คงเป็นการอธิบายว่านิทรรศการนี้ต้องการจะสื่ออะไร

                                                           อยากได้เก้าอี้แบบนี้ที่บ้าน

                                                    บนโต๊ะที่ปิดกระจกนี้มีการอธิบายต่างๆ อยู่นะ

                                         แม่บอกว่าไม่อินกับการเอาแขนเสื้อมาติดกำแพง อืมม...ก็จริงนะแม่

                                                 บนโต๊ะบอกว่าให้นอนแล้วเอาปากกาค้ำคางกับโต๊ะ ลองไหม?

                                                                    นั่น เก้าอี้คู่อีกละ

                                                        ลองเอาหัวไว้ระหว่างโต๊ะกับโคมไฟดูนะ

                                                      หน้าต่างหอศิลป์ที่ทำให้เห็นตึกใบหยกแท่งสูง

                                                      เอาล่ะ เรากำลังจะลงจากชั้น 9 ละนะ

                                                          นี่ไง น้องสาวคนติสท์ของเรา

    ต่อไป เป็นนิทรรศการภาพถ่ายฝีพระหัตถ์ของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ชื่อ "ทรรศนียมรรคา"

    ชอบมากกกก ดูแล้วอยากไปเที่ยวแบบนี้เลยยย 


                                                        เริ่มกันด้วยเจ้าแมวที่เต็มผนังเลย น่ารัก♥

                                                    เป็นภาพถ่ายโทนเย็น เย็นจริง ดูแล้วสบายตา

                                           สมเด็จพระเทพฯ ทรงเสด็จประพาสหลายที่มากๆ นี่แค่ของปีนี้นะ

                                                            ดูแล้วอยากไปเที่ยวตามเลย

                                          เรากับแม่เดินนำน้องตลอดการชมนิทรรศการ เพราะน้องมัวแต่ถ่ายรูป555

                                                                    ใครแม่ ใครลูก ?

                                                                มา เดี๋ยวเราถ่ายให้

    แถมรูปจากโทรศัพท์เราให้นิดนึง ไม่มีที่น้องถ่าย แต่เราชอบ

                                                                 แมวที่บราซิลหน้าเฉี่ยวจัง

                                             เครื่องสแกนตรวจสุนัข(ปลอม) มีความ snoopy น่ารักกก

                                            ถ้ามาวันธรรมดาจะเงียบสงบมากๆ วันหยุดอาจจะเสียงดังไปนิด


                     แล้วเราก็ลงมาเดินชั้นล่างกัน ชั้นล่างๆ นี่เป็นการเอารูปจาก instagram มาเรียงกันเป็นแนวยาว แสดงถึงความรักและอาลัยของพสกนิกรของในหลวง ร.9

                                                       พระองค์จะอยู่ในใจเราทุกคนเสมอ และตลอดไป

                                                                  ธ ครองใจ ไทยนิรันดร์

                                                           ใช้พื้นที่ผนังแต่ละชั้น เป็นแนวยาวเลย

                                                             ไล่ระดับลงไปเรื่อยๆ เดินชมเพลินๆ ดี

              

                    เป็นอันว่าปิดทริปหอศิลป์ไปอีกวัน ชอบที่จะเดินให้สบายใจ เรามักจะมาหอศิลป์เวลาอารมณ์ไม่ดี เครียดเรื่องสอบ หรือเหงา หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทำให้ไม่สบายใจ เดินหอศิลป์แล้วรู้สึกเหมือนได้ชาร์จแบตให้ตัวเอง แล้วกลับไปเผชิญหน้ากับปัญหาต่อได้เพราะเรามีพลังแล้ว เย่

       

    ถึงบางนิทรรศการจะดูเข้าถึงยาก ดูแล้วงง ดูแล้วไม่ค่อยเข้าใจ แต่เราก็ยังชอบข้ามไปเดินหอศิลป์อยู่ดี


    ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่าน หวังว่าจะไม่ทำให้ผิดหวังนะคะ

    แล้วเจอกันทริปหน้านะ :)




                  



      

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in