เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Stubborn as the wolf (mule)FalseSurtr
wheeze-- -
  • “ฟังนี่ซิ ข้าผิวปากได้แล้ว” 

    ผีดูดเลือดในพสนะสะอาดพอควรเกริ่นตอนนั่งแกว่งเท้าเล่นในสวน เขาเริ่มสูดหายใจ ยื่นปาก พลันต่อจากนั้นก็เกิดเสียงเปล่งในลำคออย่างต่อเนื่อง --มันเป็นเสียงวู, เสียงวิ้ว ฟังดูแล้วไม่ใช่การผิวปากที่ถูกต้องแท้จริง แต่มันฟังดูเหมือนเสียงครวญครางของพวกร้ายเดียงสาเวลาที่อยากเลียนแบบการหอนเหมือนมนุษย์หมาป่าเสียมากกว่า

    “เป็นไงล่ะ” เขายิ้มเจื่อน “อันที่จริง, ข้าว่านั่นมันไม่ใกล้เคียงกับคำว่าผิวปากสักเท่าไร แต่มันก็ดีนะ ข้าชอบที่มันเป็น”

    แน่นอนว่าเสียงวูวี้กึ่งยัดเยียดเรียกเอาความสนใจของหมาป่าไปสิ้น—ที่นั่นมันยืนบิดหมาดอยู่ข้างสระ แขนวาดออกเพื่อตรวจสอบดูชายเสื้อเปียกชุ่มอันเกิดจากการไม่ระมัดระวังของตัวมันเอง—มันเหลือบดวงตามองทางคลีเดี๋ยวหนึ่ง แล้วหันไปยักไหล่ไม่ยี่หระ 

    “ท่านรู้อยู่แก่ใจว่านั่นไม่ได้เรื่อง” 
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in