Day25 - what? ( what )
#jayxfictober
Couple : dongho x kuanlin (?)



เสียงดนตรีดังกระหึ่มผู้คนพากันโยกย้ายออกท่าทางอย่าเมามันส์ตามจ้งหวะเพลง
ร่างบางในชุดไปรเวทนั่งแกว่งแก้วแอลกอฮอล์ในมือไปมา
ตาเล็กๆเจ้าเล่ห์ปรายตามองไปยังเด็กเสิร์ฟของร้านที่หมายตามานานพอสมควร



ทั้งที่ร้านนี้รสชาติแอลกอฮอล์ห่วยแตกเป็นบ้า ผสมอะไรก็ไม่เห็นจะลงตัวสักนิด ร้านดีกว่านี้มีเยอะแยะ แต่ควานลินก็ไม่ไป
ที่เลือกมาก็เพราะเด็กเสิร์ฟน่าสนใจคนนั้นต่างหาก
จริงๆการดื่มแอลกอฮอล์รสชาติห่วยแตกของร้านนี่ก็ไม่ได้แย่สักเท่าไรนัก



เพลินตาดี



ทุกครั้งที่ร่างหนานั่นขยับย้ายไปมา ทำเอาร่างบางในชุดไปเวทร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที
คนอะไรดูดีชะมัด



ไม่อ้วนเกินไป ไม่ผอมเกินไป ดูแวบเดียวก็รู้ว่าคนที่เขาสนใจเป็นคนดูแลตัวเองอย่างดี
ท่อนแขนแข็งแรงตัดกับผิวขาวน่าขบกัดเป็นที่สุด
เผลอยิ้มตามทุกครั้งที่คนนั้นยิ้มหรือหัวเราะกับเพื่อนร่วมงาน



โคตรมีเสน่ห์



ป้ายชื่อพนักงานเขียนบอกไว้ว่า คนที่เขาสนใจชื่อ ‘ ค้ง ดงโฮ’
มองมานานพอสมควรแล้ว คืนนี้ควานลินจะไม่มีทางกลับไปมือเปล่าเด็ดขาด
ไม่มีวัน



แผนการถูกดำเนินไปอย่างเงียบเชียบ มือเรียวกระดกแอลกอฮอล์เข้าปากจนเริ่มมึนๆแต่สติสัมปชัญญะยังอยู่ครบถ้วนอยู่
มึน ๆ นิดหน่อยนี่สิดี จะได้เนียน



คัง ดงโฮ เปลี่ยนจากหน้าที่เด็กเสิร์ฟมาเป็นบาร์เทนเดอร์แทนแล้ว
ให้ตายเถอะ จะทำทุกหน้าที่แบบนี้เลยรึไง
เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยทักทายควานลิน พร้อมหยิบแก้วใสไปเติมแอลกอฮอล์ให้
เมื่อถึงเวลาที่ต้องปิดร้านผู้คนเรื่อมทยอยพากันออกไป เหลือเพียงร่างบางของควานลินที่ฟุบอยู่บนเคาน์เตอร์บาร์



เมาปลอมๆ



“ คุณครับ ร้านปิดแล้วนะ “
“ อืออ “
เหมือนคนเมาหรือยังนะ



“ คุณไหวไหม “
“ เวียนหัว ไม่ไหว “
น้ำเสียงเมาๆควานลินพยายามทำออกมาอย่างสุดความสามารถแล้ว ก็แค่มึนๆ ไม่ได้เมาจริงเสียหน่อย แต่ก็ต้องแอ๊บเมา



“ เห้ย ดงโฮ มึงกลับก่อนก็ได้ ไปดูลูกค้าไป “
“ เออ ขอบคุณ “
ดงโฮหันไปขอบคุณเพื่อน และในที่สุดก็พาร่างบางของคนที่แกล้งเมาออกไปจากร้านออกไปยังลานจอดรถข้างนอก



“ เฮ้ คุณ เดินดีๆ “
“ อึก เมา “
“ ผมรู้ว่าคุณไม่ได้เมา “
“ ฮะ อะไรนะ! “


รอยยิ้มของคนรู้ทันปรากฏขึ้นที่มุมปาก และแล้วไลควานลินก็ค้นพบคำว่าชิบหายที่แท้จริง
“ คุณต้องการอะไร “
“ นายไง คัง ดงโฮ “
“ จริงเหรอ “
ควานลินไม่ตอบ ร่างบางเปิดประตูรถทางฝั่งคนนั่ง ผลักร่างของดงโฮเข้าไปแล้วทาบทับกายบางของตัวเองแนบไปกับอีกคน
คนใต้ร่างปรับเบาะเอนลงอย่างคนรู้งาน จนควานลินเลกคิ้วออกมาด้วยความชอบใจ



จูบที่ร้อนแรงเริ่มขึ้นแล้ว ไม่มีใครยอมใคร ดุดันแต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกหอมหวานในรสจูบ เรียวลิ้นหยอกล้อกันไปมา
มือเรียวปลดกระดุมคนตรงหน้า ดงโฮเองก็ปลดเชิ้ตของควานลินเช่นกัน แต่ไวกว่า
ท่อนบนเปลือยเปล่าปรากฏสู่สายตาทั้งคู่ ไม่นานทุกอย่างก็เริ่มขึ้น



คืนนั้น ครั้งแรกของพวกเขา
จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์
ความสัมพันธ์ที่มากกว่าวันไนท์สแตนด์
ที่ลานจอดรถร้างผู้คนนั่น มันสุดยอดไปเลยล่ะ



แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามคาดเสมอไป ..
ของที่ต้องการจะใช้ในเวลาจำเป็นเกิดหมดขึ้นมา
ชิบหายแล้วชีวิต




ถ้า ... ไม่หมด ควานลินจะไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำแบบนี้หรอก !
หมายมั่นปั้นมืออยากจะได้เมี— ไม่ได้อยากได้แบบนี้สักหน่อย
แต่อดยอมรับไม่ได้ว่าติดใจชอบแบบนี้แล้วสิ ให้ตายเถอะ รู้ถีงไหนอายถึงนั่น



“ อืออ ดงโฮ “
“ ครับ “
“ เบา ๆ เบา .. กว่านี้ ฮื่อ “
“ ไม่ ควานลินขี้ยั่ว “



เอาเป็นว่าทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมดก็แล้วกัน