แวบแรก, เขาเป็นสีเหลือง 

สดใส เจิดจ้า เป็นมิตร

แวบที่สอง, เจ้าตัวมาบอกว่าชอบสีเขียว

สีเขียวก็กลายเป็นสีของเขา — ในแบบที่เห็นสีเขียวแล้วนึกถึงแต่เขา 

แวบที่สี่ห้าหก, ทุกสีที่ปรากฎบนตัวเขากลายเป็นสีโปรด อาภรณ์ทุกชิ้นที่เขาเลือกใส่เพิ่มความหมายให้กับสี 

แต่สีที่เขาชอบที่สุด — อำพันคู่นั้นที่เจิดจ้ายามต้องแสงอาทิตย์, เป็นประกายหยอกล้อกลุ่มดาวยามค่ำ 

อำพันคู่ที่เขาไม่เคยละสายตาจากมันไปได้ สักครั้ง