คิดว่าการจะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัยต้องทำอะไรเป็นอย่างแรก...ใช่ครับ สอบเข้านั่นเอง และนี่คือการสอบเข้าของนายอาจินต์ครับ "เด็กนักเรียนมหาวิทยาลัย...ทำงานเป็นกรรมกรได้ไหม?" เสียงตะเบ็งถามที่ชัดเจนดุดันของนายฝรั่งถามอาจินต์ " I do..." อาจินต์ตอบ นายฝรั่งผุดลุกขึ้นยื่นมือมาจับมือต้อนรับอาจินต์ "ฉันชอบคนทำงาน เธอชอบทำงาน ฉันชอบเธอ ! " สิ้นการกล่าวต้อนรับอาจินต์ถามอย่างลังเลว่า "ผมได้งานแล้วเหรอครับ?" นายฝัร่งจึงตอบกลับไปว่า "เป็นกรรมกรนะ!!!" อาจินต์พยักหน้ารับก่อนจะมีคนเหมืองมาพาไปแนะนำสถานที่ภายในเหมือง
หนังเรื่องนี้ฉายให้เห็นภาพการทำงานในเหมืองดีบุกที่มีการขุด ล้าง คัดแยกแร่กันทั้งวันทั้งคืนบนเรือขุดโดยที่แต่ละคนจะมีหน้าที่แบ่งแยกกันชัดเจน บ้างเป็นช่างเครื่องไอน้ำ ช่างเชื่อม ช่างฟิต(ช่างเครื่องกล) หรือคนคัดแยกแร่ เมื่ออาจินต์เข้ามาก็ได้รับรู้ถึงบรรยากาศการทำงานของคนเหมืองที่ไม่ช่างต่างกับภาพฝันในการเป็นนายช่างจากพระนครของขาเสียเหลือเกิน เริ่มจากการคัดแยกแร่ ไปจนถึงเป็นคนทำถังขยะให้กับเรือขุด ปีหนึ่งของมหาลัย' แห่งนี้ไม่ได้ใจดีกับเขาเท่าใดนัก น้องใหม่...งานใหม่....มีอะไรต้องเรียนรู้อีกเยอะ
เป็นธรรมดาที่นักเรียนคนเหมืองที่ถึงแม้จะทำงานอย่างหนักตลอดเวลา แต่ก็อดไม่ได้ที่เวลาพักจะต้องมานั่งคิดถึงหญิงที่รักของอาจินต์ เวลานั้นอาจินต์ทำได้เพียงแค่ไปนอนแช่ลำห้วยแล้วเอารูปของแฟนสาวมาดูแก้เหงา สิ่งเดียวที่ทำได้คือรอจดหมายที่จะส่งมาถึงตัวเขา ทุกวันตอนเที่ยงอาจินต์จะไปถามเสมียนออฟฟิสบอยว่ามีจดหมายมาถึงตนหรือไม่ เดือนแล้วเดือนเล่า...จนอาจินต์เองเริ่มจะหมดความหวัง แต่อย่างไรก็ตามหญิงที่เป็นที่รักก็ยังเป็นเป้าหมายที่อาจินต์ตั้งใจว่าจะทำงานเก็บเงินเพื่อไปขอสาวเจ้าแต่งงาน อาจินต์ถึงกับชอบเอ่ยปากบ่อยคราวว่า "...ในเหมืองแร่นี้ ความเหงามันทำได้ดีเป็นพิเศษเลยนะ"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in