เวลาเจอใครที่เราคิดว่าเขาน่าสนใจ 

เรากลับทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะวางตัวยังไง ทำท่าทางยังไง ทุกอย่างมันมีแต่คำว่าไม่รู้อยู่เต็มไปหมด

อย่าพูดถึงการสบตากันแบบตรง ๆ เลย แต่หางตาเรายังไม่กล้าที่จะมอง

จนคิดกับตัวเองอยู่บ่อย ๆ ว่า การที่เราทำแบบนี้ เขาจะมองว่าเราไม่พอใจเขาหรือเปล่าวะ

และมีอยู่บ่อยครั้ง ที่เรามักจะตัดโอกาสในการพัฒนาความสัมพันธ์ ไปกับคำว่า 'ไม่มีทางเป็นไปได้'

เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้คำ ๆ นี้มันแว่บเข้ามาในหัวของเราตั้งแต่เมื่อไหร่

แต่พอมันแว่บเข้ามาทีไร โลกทุกอย่างก็เหมือนจะดับวูบลงไปตลอดกาล

หรือว่าคนอย่างเรา มันไม่คู่ควรกับการถูกรักกันนะ

คิดดูสิ ขนาดสบตากับเขาเรายังไม่กล้า นับประสาอะไรกับการเดินเข้าไปทัก ไปพูดคุย ไปยิ้มทักทาย

ก็เพราะในหัวของเรามันมีแต่คำว่า 'ไม่มีทางเป็นไปได้'

แล้วเมื่อไหร่ เราถึงจะผลักคำ ๆ นั้นออกไปให้พ้น ๆ ได้ซักที?