เนื่องจากยืมหนังสือของคุณเพื่อนอ่าน ตั้งใจแค่จะอ่านฆ่าเวลา ดันอ่านจบ และไม่ได้ถ่ายหน้าปกไว้ เลยไม่มีรูปปก T_T ขออภัยเป็นอย่างยิ่ง

-

เล่มล่าสุดที่บันทึกไปนี่อัปเมื่อไหร่นะคะ? ฮือ 555555555555 ไม่ใช่ว่าไม่ได้อ่านหนังสือเลยนะ อ่านค่ะ แต่ไม่ได้อ่านเป็นเล่ม ๆ อะ อ่านเป็นเรื่องสั้น ๆ ในพระไตรปิฎกเลยไม่รู้ว่าจะบันทึกยังไง

เอาล่ะ วันนี้จะมาพูดถึง "คอรัลไลน์" กัน

คอรัลไลน์ (Coraline) เขียนโดย Neil Gaiman นักเขียนชาวอังกฤษ เป็นหนังสือวรรณกรรมเด็กที่ว่ากันว่าคลาสสิกมากเล่มหนึ่ง (ไม่รู้ใครนิยาม) เราหยิบมาอ่านเพราะเห็นพี่ใน facebook เคยรีวิวไว้ด้วยฉากพีก ๆ ว่า เรื่องนี้มันไม่เห็นจะเป็นหนังสือเด็กตรงไหน กับบทสนทนาที่มีท่อนหนึ่งสื่อว่า "ฉันฆ่าแม่ด้วยมือฉันเอง" -- ค่ะ นั่นแหละ ด้วยความสงสัยว่าหนังสือแบบนี้มันจะเป็นหนังสือเด็กได้ยังไง ก็เลยเชียร์ให้เพื่อนซื้อ แล้วไปยืมเพื่อนอ่าน เพราะวันนั้นหมดเงินไปกับ Glory แล้วเรียบร้อย (...)

คอรัลไลน์ เป็นชื่อของเด็กหญิงที่เป็นตัวละครหลักในเรื่อง ซึ่งเธอและครอบครัว ประกอบด้วยคุณพ่อกับคุณแม่ ต้องย้ายไปอยู่ในบ้านหลังหนึ่งที่มีผู้อาศัยอื่นอยู่ด้วย โดยแบ่งเป็นแฟลต ๆ ไป ห้องด้านบนเป็นของชายคนหนึ่งที่เลี้ยงหนูไว้แต่ไม่มีใครเคยเห็นหนูของเขา อีกห้องเป็นหญิงชราสองคนที่เล่าว่าตัวเองเคยเป็นนักแสดง แล้ววันหนึ่งคอรัลไลน์ก็พบว่า ประตูที่นำไปสู่แฟลตอันว่างเปล่าซึ่งควรจะเป็นกำแพงปิดทึบนั้น นำเธอไปสู่อีกสถานที่ที่ไม่คาดคิดมาก่อน

.

.

.

อ่านจบแล้วพูดได้คำเดียว

เชี่ย น่ากลัว 555555555555555555

นี่มันหนังสือเด็กจริงดิ? นี่เด็กประเทศเขาอ่านอะไรแบบนี้กันจริง ๆ เหรอ? คือมันหลอนแบบแปลก ๆ อะ creepy พูดไม่ถูก บรรยายเป็นคำพูดไม่ได้ 555555 แต่ถ้าถามว่ามีลูกจะให้ลูกอ่านไหม?

ให้อ่านอะ

5555

เราชอบ คอรัลไลน์ ที่เป็นตัวละครหลักมาก เป็นเด็กผู้หญิงที่กล้าหาญมาก (ในทุก ๆ ความหมาย) เราว่า ความกล้าหาญของเด็กนี่แหละคือจุดที่ทำให้เรื่องนี้เป็นวรรณกรรมเยาวชนได้ อ่านแล้วฮึกเหิม อยากลุกขึ้นต่อสู้กับสิ่งที่กลัว ออกไปเผชิญหน้าแล้วสู้กับมัน คอรัลไลน์ไม่กลัวอะไรเลย (จริง ๆ) อาจเพราะความไร้เดียงสา หรือความเชื่อมั่นในตัวเอง ขณะที่เราที่โตกว่ากลับรู้สึกว่า สิ่งที่คอรัลไลน์กำลังต่อสู้อยู่มันน่ากลัวมาก ไม่รู้ว่าควรจะเผชิญหน้ากับมันยังไง คอรัลไลน์ก็จัดการมันได้เรียบร้อยแล้ว

อ่านแล้วก็รู้สึกว่า หรือจริง ๆ สิ่งที่เราคิดว่ามันน่ากลัว มันอาจจะไม่ได้น่ากลัวแบบนั้นก็ได้นะ... ถ้าเราดึงความกล้าในตัวเองออกมาได้แบบที่คอรัลไลน์ทำได้คงดี

เออ

มันก็เหมาะจะเป็นวรรณกรรมเด็กจริง ๆ แหละ