เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
My StoryKIK
งานมหกรรมเด๋อแห่งชาติ
  • มหกรรมหนังสือแห่งชาติครั้งที่ 21 ครั้งล่าสุด ที่จะหมดวันจันทร์นี้ 
    เป็นงานหนังสือที่ค่อนข้างจะคึกคักและดูเงียบเหงาในเวลาเดียวกัน
    เนื่องจากเหตุการณ์เพิ่งเกิดขึ้น ส่วนบรรยากาศเป็นยังไงบ้างก็ ตามไปดูได้ที่นี่ >> งานมหกรรมหนังสือครั้งที่ 21 เริ่มแล้ว มาดูบรรยากาศกันเถอะ




        สำหรับงานปีนี้เป็นงานหนังสือที่ตั้งใจไปมาก ด้วยว่ามีหนังสือมากมายที่อยากจะได้มากับร้านหนังสือแถวๆ มหาลัยไม่ยอมลดซักที (เศรษฐกิจในกระเป๋าตังฝืดเคือง) จนกระทั่งหลังจากที่ตัวเองนั้น ทำงานใน
    วิชาสัมนากับสอบธีสิส น้ำตาจะไหล ปวดหัวจะระเบิด เสร็จสิ้น ก็ถึงเวลาที่จะไปงานมหกรรมหนังสือแล้ว
        เย้เย้เย้เย้เย้
    #Giphy

       หลังจากที่นั่งรถเมล์ที่คนอัดกันเป็นเบอเกอร์เป็นเวลาครึ่งชั่วโมง เพื่อมาจตุเพื่อขึ้น MRT (รถไฟใต้ดิน)

    ความเด๋อต่างๆจึงเกิดขึ้น ก็ขอลิสต์ไว้เลยเป็นข้อๆตรงนี้


    -  ซื้อเหรียญ MRT ผิด คือจะไป ศูนย์ประชุมแห่งชาติศิริกิติ์ ดันไปซื้อ ศูนย์วัฒนธรรม ด้วยความเด๋อนี้จึงต้องซื้อเพื่อไป ศูนย์ประชุมเพิ่มอีก ( ก็ชื่อมันศูนย์เหมือนกันอ่ะ)

    - เล่นคุกกี้รันบนรถไฟฟ้าแล้วพลาดทำโทรศัพท์ ตกใส่เท้าคนข้างหน้าที่นั่งอยู่ (ขอโทษครับผม)

    - หลังจากนั้นเราก็เดินไปที่บู๊ธแซลมอน ซึ่งมี 2 บูธ เราก็ไปตรงบูธ Y ก็ไปเจอกับพี่แซลมอนที่รู้จักเนื่องจากเคยฝึกงานที่มินิมอร์มาก่อน ก็ไหว้ทักทายพี่เขา 

    พี่    :     ไง ขอบคุณมากเลยที่มา

    เรา :      ครับพี่ พี่ New York 1st Time นี่อยู่ของ abook ใช่ไหมพี่

    พี่   :       ....................  เดี๋ยวตีเลย ของแซลมอน นี่ (แล้วพี่เขาก็ไปหยิบหนังสือมาให้)

    เรา :      แหะๆ ขอบคุณครับ ( แหะ)

    หลังจากนั้น เราก็ไปดูหนังสือในบูธแซลมอนบุ๊คต่อ แล้วคือหาหนังสือ โยดายาบอย ของพี่วิชัย ไอดอล

    สุดปลื้ม ที่ทำงานอยู่แซลมอนเฮ้าส์ ไม่เจอ ด้วยความมั่นใจมากๆ ว่ามีที่นี่แน่ๆ เลยถามพี่คนขายไป

    เรา         :  พี่ครับๆ โยดายาบอย อยู่ไหนอ่ะครับ

    พี่           : อะ...อ๋อ อันนั้นอยู่ abook ค่า

    เรา + พี่  :  อ่ะ 5555555555555555 (ขำแบบเขินๆ) 


    หลังจากซื้อหนังสือด้วยความเขิน เพราะไม่รู้ว่าโยดายาบอยอยู่อีกสำนักพิมพ์ เราที่ซื้อเพิ่งนิวยอร์คเสร็จ พี่คนขายก็บอกว่า เดี๋ยวพี่เบ๊น ธนชาติ (ผู้เขียนนิวยอร์คเฟิร์สไทม์) จะมาแจกลายเซ็นตอน 4 โมง นะคะ



    -       หลังจากนั้นเราก็เดินไปดูหนังสือตามเรื่องตามราวเรื่อยๆจนถึง บ่าย 3:50 เราก็เดินไปบูธแซลมอน เพื่อล่าลายเซ็นมาซักหน่อย แล้วเราก็มาต่อแถวข้างหน้า เห็นว่ามีคนอยู่ 3-4 คนเอง อ่าไม่น่านาน พอต่อปุ๊ป

    พี่คนขายแซลมอนคนนึงก็เดินมาสะกิด 

    " เอ่อ น้องคะ หางแถวอีกอีกฝั่งตรงนี้ค่ะ " (ซึ่งยาวมาก)  

    สายตาของผู้ต่อแถวจับจ้องมาที่เรา 

    " อะ อ่อครับ "

    ด้วยเพราะว่าแถวยาวเกินแล้วไปขวางทางเดิน พี่เขาเลยตัดแถวเพื่อให้มีทางเดินไม่ขวางคนอื่น เราเลยไม่รู้ว่าแถวมันมีอีก อ่ะ ห่ะๆๆๆ


    - หลังจากต่อแถวมานาน สาวคนข้างหน้าเราเหมือนเค้าน่าจะปลื้มพี่แบ็งค์มาก ก็คุยอยู่พักนึง พอเขาเดินกำลังเดินออก เรารีบวางหนังสือบนโต๊ะกะให้พี่เขาเซ็นเล้ย ปากกำลังพูดออกมา   ทันใดนั้นหญิงสาวคนข้างหน้าก็ปรี่มาขอถ่ายรูปคู่พี่เขา 

    เรา : พี่ครั.....

    พี่เบ๊น : พี่ขอถ่ายรูปแปปนะครับ 

    ... Awkward สุดๆ 

    หลังจากนั้นก็ลืมไปเลยว่าจะคุยอะไรกับพี่เค้า เลยให้พี่เขาเซ็นอย่างเดียว 555555


    เซ็นเสร็จเราก็ออกจากงานหนังสือเพื่อกลับบ้าน พอละสำหรับวันนี้ เดินออกมาก็เห็นว่าฝนตกปรอยๆ   ไม่น่าเป็นไร พอเราเดินออกจากที่ร่มแปปๆ ฝนอยู่ๆก็ลงมาหนักเฉยๆ 


    เอ้า ให้ตายสิ เวร!









    อธิบายศัพท์

    คำศัพท์ว่าด้วยเรื่อง "เด๋อ"  คำว่า เด๋อ (ในที่นี้) แปลว่า การที่เราทำเรื่องเอ๋อๆ ออกไปโดยไม่รู้ตัว ความหมายทำนองเดียวกับ "ปล่อยไก่" ทำนองนั้น


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in