“หนังสือพิมพ์ครับ หนังสือพิมพ์ไหมครับคุณ” คนตัวเล็กส่ายหน้าเล็กน้อยแต่ก่อนที่จะเดินผ่านไป พาดหัวข่าวที่คนขายหนังสือพิมพ์พูดกลับล่อใจเขาเหลือเกิน

“มังกรครับมีคนพบเห็นมังกร” เขายอมเสียเงินจ่ายค่าเงินที่ไปโรงเรียนเล็กน้อยเพื่อที่จะได้อ่านหัวข้อในหนังสือพิมพ์ที่สุดแสนจะไร้สาระนั่น


“เจ้าคิดจริงๆหรือว่าเป็นเขา” เขาส่ายหน้าให้กับเพื่อนรักอย่างยังโยซอบที่กำลังอ่านหัวข้อในหนังสือพิมพ์ด้วยความสนใจปนไม่เชื่อ

ไม่เชื่อกับเรื่องราวในวัยเด็กของเขาเพียงวันเดียว

จริงๆเขาแค่ซื้อมาเพราะคำว่ายง แค่นั้น

ก่อนที่กีกวังเองโดยการย้ายบ้านกระทันหันในวันต่อมา

เขาผิดสัญญากับยงจุนฮยอง

“ข้าไม่รู้” ข้าแค่หวังไว้

10ปีต่อมาไวเหมือนโกหกแต่เขากลับไม่เคยลืมวันนั้นได้ลง ซ้ำกลับอยากเจอมากกว่าเดิมทุกที

ท่านยังจะอยู่ที่เดิมอีกมั้ย

“นักเรียน วันนี้มีคุณครูใหม่” เสียงฮือฮาดังขึ้นทุกครั้งที่มีเรื่องราวใหม่ๆมาเยือนโรงเรียนแห่งนี้ โรงเรียนสอนศิลปะแขนงต่างๆที่ค่อนข้างโด่งดังแต่ไม่ง่ายเลยที่จะเข้ามาเป็นหนึ่งในนี้ หากไม่มีฐานะมากพอหรือไม่มีทักษะมากพอ

ขอบคุณที่กีกวังมีทักษะการแสดงที่ดีเยี่ยมถึงได้ทุนเข้ามาเรียน

ต่างจากยังโยซอบ ลูกชายเจ้าของท่าเมืองผู้ร่ำรวยแต่กลับชอบที่จะอยู่กับเขาลูกชายร้านขนมปังมากกว่าการไปคลุกคลีกับลูกผู้มีฐานะเท่าเทียมกัน

“ข้าว่าครูคนใหม่มาสอนเปียโนแน่ๆ” และก็จริงอย่างที่โยซอบพูด

“ยงจุนฮยอง ครูสอนเปียโนใหม่ของพวกเจ้า” ตาใสนิ่งค้างไปกับชื่อที่เพิ่งเอ่ยออกมา เสียวทุ้มที่คุ้นหูราวกับเพิ่งได้ยินเมื่อวานดังขึ้นทำให้เขาคิดว่าเขาไม่ได้ฝันไป

“สวัสดีนักเรียนทุกคน” ทุกคนรวมทั้งกีกวังเองลุกขึ้นทำความเคารพครูคนใหม่

“ยินดีที่ได้เจออีกครั้งยงจุนฮยอง”

เช่นกันอีกีกวัง