เพราะข่าวลือมักจะเดินทางเร็วกว่าความจริง

แต่ข่าวลือก็มักจะมีความจริงซ่อนอยู่

“อีกแล้วนะซนดงอุน” เสียงสาวสวยที่มีตำแหน่งเป็นผู้จัดการเขาวางกองหนังสือนิตยสารมากมายที่ไม่ต้องเปิดก็พอจะรู้ว่ามันก็ต้องเป็นข่าวของเขากับสาวคนไหนซักคน

นักแสดงคาสโนว่า ซน กับไอดอลสาวเพิ่งเดบิวต์

“ได้กันยังละ” ดงอุนได้แต่ยิ้มมุมปากให้กับประโยคที่ถูกถาม กับเขาผู้หญิงคนนั้นอค่เป็นญาติห่างๆกัน หลายต่อหลายครั้งที่เขามีขjาวกับผู้หญิงหรือผู้ชายทั้งๆที่เขาไม่เคยแม้แต่จะมีสัมพันธ์กับใครลึกซึ่ง ซึ่งเรื่องนี้ผู้จัดการเขาก็รู้ดี แต่ก็ยากที่จะควบคุมอะไร

การเขียนให้คนเสียหายมันง่ายกว่าอยู่แล้ว

“เอ้อวันนี้มีนัดสัมภาษณ์นะ” ดงอุนพยักหน้าตอบรับก่อนจะขอตัวไปพัก

“ให้ตายสิ” มือเขากำลังสั่นไปหมด ก็แน่ละงานแรกตั้งแต่เริ่มได้เขียนคอลัมของตัวเอง เขาก็ได้มาสัมภาษณ์นักแสดงชื่อดัง

“เอาหน่ายังโยซอบ โอกาสชีวิตเลยนะ” รวบรวมกำลังใจให้ตัวเองก่อนจะผลักประตูบริษัทเข้าไป

“ทางนี้เลยครับ” คนตัวเล็กทำได้แค่การเดินตามพนักงานไปเรื่อยๆ ก่อนจะถึงประตูหนึ่งที่อีกคนบอกมาว่าเป็นห้องสัมภาษณ์

“ขอบคุณนะครับ”

ห้องที่ตกแต่งด้วยของทั่วไปตามห้องสัมภาษณ์ก่อนที่จะเห็นร่างสูงที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่

“เออคุณดงอุนครับ” คนตัวสูงละจากโทรศัะท์มามองคนที่กำลังจะสัมภาษณ์เขา เสื้อไหมพรมสีขาวกับผมสีบลอนด์สว่างดูกลืนกันเล็กน้อยทำให้เขานึกถึง

มาชเลโล่

บทสัมภาษณ์ก็เป็นเรื่องทั่วๆไปที่เขาแทบจะรีเฟลซ์กลับโดยอัติโนมัติได้โดยทันที

“แล้วคุณดงอุนมีแฟนรึยังครับ” คำถามที่ตรงไปตรงมาทำเอาดงอุนแปลกใจเล็กน้อย ปกติแล้วนักข่าวชอบถามว่ามีคนรู้ใจหรือช่วงนี้เห็นมีข่าวกับสาวคนนั้นสรุปความสัมพันธ์คืออะไร

“ไม่มีครับ แต่คุณโยซอบไม่เห็นในนิตยสารหรอครับ”

“เห็นครับ”

“แล้วทำไมถึงยังถามผมอีกละครับ”

“ผมชอบความจริงจากปากมากกว่าสิ่งที่เห็นนี่ครับ” ตั้งปต่คุยในสัมภาษณ์มายังโยซอบแทบไม่เห็นเค้าตามที่ข่าวเขียนแม้แต่น้อย

จนรู้สึกอยากให้ทุกคนมารู้จักตัวตนของอีกครจริงๆ

“ผมก็ชอบครับ”

“กีกวังเลิกมองดงอุนได้แล้ว” คนที่เอาแต่จ้องพ่อดาราจนอีกคนเกร็งไปทั้งตัวโดนเพื่อนรักฟาดที่แขนเข้าให้โทษฐานที่ไม่ทำงานเอาแต่มาจ้องซนดงอุนอยู่แบบนี้

“อะไรอ่ะ ก็อยากรู้นี่หน่า” กีกวังตัดพ้อแต่คนที่ทำให้ช่วงนี้เพื่อนรักเขาจะไม่ค่อยได้แวะมาที่คาเฟ่เขาเลย เพราะมัวแต่ไปกับนักแสดงชายที่ตอนนี้กำลังนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อทำอะไรไม่ถูกในร้านเขา

“บอกมามีเคล็ดลับอะไรดาราถึงมาติดได้เนี่ย” ใครก็ได้บอกที่ว่าอีกีกวังเพื่อนเขาทำงานเยอะจนเพ้อเจ้อไปแล้ว

“หรือว่า”

“อะไรอ่ะ”

“ยาเสน่ห์หรอ โยซอบใช้น้ำมันพรายดีดใส่ดงอุนแน่ๆ” ไปกันใหญ่แล้วเมืออีกคนพูดอะไรไร้สาระจนโยซอบจะปวดหัวตามสุดท้ายเลยละมือจากเพือนแล้วเดินมาหาคนที่นั่งรอเขาอยู่แทน

“แล้วเพื่อนพี่ละครับ”

“เป็นบ้าไปแล้วละ” โยซอบหยิบอเมริกาโน่ของดงอุนมาดูดให้สดชื่น มือใหญ่ของอีกคนทาบลงที่แก้มของเขาจนเผลอสะดุ้ง

“น่ารักจัง” แก้มใสที่ดงอุนสััมผัสอยู่ค่อยๆเปลี่ยนก่อนที่จะโดนฟาดไปทีนึง เพราะทำอีกคนเขิน

หลังจากวันนั้นดงอุนก็ขอเบอร์ติดต่อโยซอบไปไว้เวลาที่อยากปรึกษา ซึ่งโยซอบก็ไม่ได้คิดมากอะไรขนาดนั้น จนถึงวันที่ดงอุนโทรมาหาเขาทุกวัน ความสัมพันธ์ที่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะถึงขั้นนี้ได้ แถมเขาเพิ่งจะรู้ว่าอีกคนอายุน้อยกว่าเขาซะด้วย

“ชอบจัง”

“หืม? ชอบอะไรอ่ะ”

“ชอบพี่ไงครับ”