วันเสาร์เป็นวันที่ใครหลายๆคนรอคอย แต่ไม่ใช่สำหรับเรา...

มันเป็นวันที่น่าเบื่อมาก ไม่มีเรียน ไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่ในห้องสี่เหลี่ยมทั้งวัน

วันนี้เป็นวันแรกที่เริ่มอ่านบล็อกในเว็บนี้แบบจริงจัง หลังจากที่เพื่อนแนะนำบล็อคของรุ่นพี่ที่คณะให้

เลยอยากลองเขียนบล็อกระบายชีวิตของตัวเองในแต่ละวันบ้าง เคยอยากลองเขียนไดอารี่ลงสมุดอยู่หลายครั้ง แต่ไม่ประสบความสำเร็จสักที เพราะกลัวจะมีคนมาเปิด มันเลยไม่สามารถเขียนทุกอย่างลงไปในนั้นได้ เลยคิดว่าวิธีนี้น่าจะดีกว่า เพราะไม่มีใครรู้จักตัวตนเราจริงๆ เเละเจอหลายบล็อกที่เจอปัญหาเหมือนกับเรา เลยคิดว่ามันจะไม่ทำให้เราเหงาอีกต่อไป