เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เก็บท้องฟ้ามาบันทึกmisterbean
พายุกระหน่ำเมื่อสามวันก่อน
  • เช้านั้นพระอาทิตย์คงชวนเพื่อนมาเที่ยวโลกล่ะมั้ง เพราะแม้จะมีเมฆปุกปุยก้อนนิ่มประดับบนแผ่นฟ้าชวนให้เม็ดฝนตกลงมา แต่แผ่นฟ้าแผ่นนั้นก็เป็นสีฟ้าสดใสสมชื่อ 

                วันนั้นฉันใส่เสื้อสีขาว กางเกงสีเขียว แถมยังสวมผ้ากันเปื้อนลูกไม้สีขาวด้วย เพราะฉันเป็นหลานสาวเจ้าของร้านอาหารเจอันเลื่องชื่อแห่งวัดจีนในจังหวัดหนึ่ง ใช่แล้ว ฉันกลับจากกรุงเทพฯ เพราะต้องมาช่วยยายขายอาหารเจ ร้านอาหารของยายเป็นร้านขนาดกลางที่มีเตนท์สีขาวหลังหนึ่งกางบังแดด ลม ฝน ใต้เตนท์หลังนั้นมีตู้สแตนเลสตัวใหญ่วางอยู่ บนตู้มีถาดอาหารราวยี่สิบถาดวางเรียงกันสวยงามพร้อมรับลูกค้า ด้านซ้ายของตู้สแตนเลสมีชั้นโครงเหล็กสำหรับวางจาน ช้อน ส้อม ใกล้ ๆ ชั้นวางจานเป็นหม้อซึ้งนึ่งข้าวที่ตั้งอยู่บนเตาแก๊สเหล็กสีน้ำตาลแดง

             วันนี้เป็นวันเกือบสุดท้ายของเทศกาลถือศีลกินเจ เจอิ๊ว (คนที่ถือศีลกินเจ) ที่ตั้งปณิธานว่าจะต้องทานอาหารเจให้ครบสิบวันก็เจแตกไปมาก ทำให้วันเกือบสุดท้ายเช่นนี้ขายอาหารได้น้อยกว่าวันแรก  ๆ แต่แม้จะไม่ได้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ฉัน แม่ น้องสาว และป้าลูกจ้าง ก็ยังยิ้มได้เพราะอย่างน้อย ฝนก็ไม่ตก (เพราะถ้าฝนตก ลูกค้าก็หายหมดน่ะสิ) 

               แล้วทำไมพายุถึงโหมกระหน่ำนะ

           ประมาณสามทุ่ม ฉันกลับไปทำความสะอาดบ้าน แต่ขณะที่ฉันเช็ดถูบ้านอยู่นั้น พ่อก็กระซิบบอกฉันว่า

           "ตื๊อให้แม่ไปหาหมอหน่อย แม่เจอก้อนเนื้อที่นม"

           ฉันได้ยินเช่นนั้นแล้ว เหมือนหัวใจของฉันโดนมีดกรีดแทงใจ "ก้อนเนื้อที่นม" หมายความว่ายังไงกันนะ ฉันเสิร์ชหาในกูเกิ้ลว่าก้อนเนื้อที่นมนั้นเป็นอะไรได้บ้าง แม้ว่าฉันจะเสิร์ชเจอว่ามันอาจไม่ใช่เนื้อร้าย แต่ฉันก็กังวลอยู่ดี คืนนั้นฉันแอบร้องไห้ในห้องน้ำ 

             ฉันแอบร้องไห้ในห้องน้ำ ไม่ใช่ว่าฉันเสียใจเรื่องแม่เจอก้อนเนื้ออย่างเดียว แต่ฉันคิดมากเรื่องอื่น ๆ ด้วย ฉันคิดว่าแม่ต้องกังวลถึงค่าใช้จ่ายครั้งนี้แน่นอน เพราะแม่เป็นเสาหลักของบ้าน หากแม่ต้องใช้เงินเพื่อรักษาตัวเอง แล้วแม่จะเหลือเงินพอให้ฉันและน้องชายที่ไม่ได้อยู่บ้านหรือเปล่า ใช่ ฉันคิดว่าแม่คิดอย่างนั้น พอฉันคิดแบบนี้แล้วทำให้ฉันรู้สึกผิดที่ทำให้แม่ต้องหาเงินมากขึ้นเพราะฉัน (ที่เรียนในกรุงเทพ) ฉันคิดไปถึงเรื่องว่าถ้าฉันไม่เรียนในกรุงเทพ แม่คงไม่ต้องหาเงินมากขนาดนี้ ไม่สิ ฉันคิดจนถึงว่า

             ถ้าไม่มีฉัน แม่คงสบายกว่านี้ 

             ถ้าไม่มีฉัน ครอบครัวคงสบายกว่านี้

             ถ้าไม่มีฉัน

    คืนนั้นพายุโหมกระหน่ำ แผ่นฟ้าสีสดใสเปลี่ยนเป็นสีแดงคล้ำ ก้อนนุ่นปุกปุยสีขาวถูกแทนที่ด้วยก้อนหินสีดำลอยฟ้า ไอแดดเมื่อเช้ากลายเป็นหยาดฝนโปรยปราย 

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in