by ช่อลิลลี่

แม่แทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ ฉันเป็นคนฉะเชิงเทรา ภาษาเขมรหมายถึงน้ำลึก เดิมเรียกแปดริ้ว ว่ากันว่ามีปลาช่อนตัวใหญ่แล่ได้ถึง8ชิ้น พ่อเป็นครูโรงเรียนช่างไม้(เทคนิค) จบจากโรงเรียนอุเทนถวาย เรียนเก่ง เคยสอบชิงทุนไปต่างประเทศได้ พ่อทำเป็นทุกอย่าง ช่างไฟ ช่างยนต์ ช่างก่อสร้าง ช่างไม้ สถาปนิก

พ่อแต่งงานกับลูกสาวคหบดีจีน ทำสวนและฟาร์มหมู แม่เล่าว่ากว่าพ่อจะได้แต่งต้องเปลี่ยนเถ้าแก่ถึง 3 คน เตี่ยคิดว่าถ้าแต่งกับคนไทยโดยเฉพาะข้าราชการ ค้าขายไม่เป็น ลูกจะลำบาก เถ้าแก่นี้ทำสำเร็จเป็นผอ.โรงเรียนพ่อ เป็นญาตกับเตี่ย รับรองความประพฤติ พ่อเป็นคนดี ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ เก่ง วันแต่งยกขบวนขันหมากลงเรือเมล์ 2 ชั้น แขกเป็นร้อย ผู้ว่าเป็นประธาน หลังแต่งงานแม่ย้ายมาเปิดโรงงานผลิตอุปกรณ์ทำนา ระหัดวิดน้ำ สีฝัด(สีข้าว) คันไถ คราด(ใช้เกลี่ยข้าวเวลาตาก) งอบ (หมวกปีกกว้าง) เคียว(มีดเกี่ยวข้าว) พ่อคัดลูกศิษย์ฝีมือดีมาทำงาน จัดที่พัก อาหาร สวัสดิการค่ารักษา คนที่จะมีคู่แม่เป็นเถ้าแก่สู่ขอสาวให้

บริษัทชื่อ วิศณุก่อสร้าง ตั้งชื่อจากเทพเจ้าวิศณุกรรม คู่แข่งมีหลายบริษัทเช่น จ. ใจดี แต่วิศณุนำลิ่ว      เทคนิกการค้าคือ เมื่อมีลูกค้าจะเข้าร้านต้อนรับด้วยน้ำเย็น หรือ น้ำชา ขนมคบเคี้ยว ถามสารทุกข์สุกดิบก่อนจึงพูดธุรกิจ แม่จะแจกของขวัญของฝากทุกเทศกาล ตรุษจีน ปีใหม่ สงกรานต์ ของที่ให้มีชุดทำนากางเกง ผ้านุ่ง ผ้าขาวม้า งอบ ขนมนมเนย ลูกค้าทุกคนจะยิ้มแย้มก่อนออกจากบริษัท  ิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิิ ซื้อข้าวของติดมือไปทุกครั้ง บางที่ไม่ซื้อของก็มานั่งคุย

คนทั่วไปเรียกแม่ว่าคุณนายยอด(อาจเพราะเป็นเมียอาจารย์) แม่เป็นคนติดดิน กินหมากกับลูกค้า คุยเก่ง อารมณ์ดี แม่พูดได้ทั้งไทยและจีน ฉันเคยนั่งรถปิ๊กอัพ แม่ขับไปซื้อไม้แถวถนนนบรรทัดทอง(ก.ท.ม.) แม่ส่งภาษาจีนกับเจ้าของร้าน เขาลดรฝาคาให้เยอะมาก และเลือกไม้ดีๆให้ เขาถือพรรคถือพวก วันเสาร์-อาทิตย์ ปิดบริษัท แม่จะนั่งสิบล้อไปถอนมันสำปะหลังที่ระยอง ฉันเก็บเงาะ มะม่วง ที่ปลูกแซมในไร่ได้ 2-3เข่ง มาขายหน้าบริษัท ได้เงินไปฝากออมสิน

เมื่อเด็กฉันซนมาก อยู่ชั้นประถมตัดผมสั้น กางเกงขาสั้นเสื้อเชิ้ต ปีนั้นน้ำท่วมหนัก แม่น้ำกับถนนเป็นผืนเดียวกัน ฉันลุยน้ำนั่งจับลูกปลาตั้งแต่เช้ายันเย็น เดินไปถึงบ้านเตี่ยห่างประมาณ 2 กม. แม่ให้คนงานตามหา พบกำลังเล่นน้ำ พอกลับไปบริษัทถูกตี กลัวลูกจะจมน้ำตาย แม่ตีไปสอนไป ฉันนั่งร้องไห้หลังพิงตุ่มน้ำจนหลับ พ่ออุ้มไปนอน พวกเรา7คนสลับชายหญิง เรารักพ่อ พ่อใจดีไม่เคยตี เวลากลับบ้านพ่อจะซื้อขนมกับข้าวหิ้วมาเต็มสองมือ แม่ปกครองลูกเหมือนทหาร ถ้าไม่ทำตามสั่งถูกลงโทษ งานบ้านไม่ต้องทำให้ตั้งใจเรียน ถ้าสอบตกถูกตี

ฉันเรียนโรงเรียนเซนต์แอนโทนี่ พวกผู้ชายเรียนเซนต์หลุยส์ ฉันนั่งรถสามล้อถีบมาโรงเรียนพร้อมพี่น้อง5คน ฉันนั่งบนที่วางเท้า โชเฟอร์คือตาบัวใจดีมาก พอรถขึ้นสะพานวรรณยิ่ง ซึ่งสูงชันยาวประมาณ 50 เมตร ตาบัวต้องยืนตูดโด่งใช้แรงมาก ฉันดันตูดตาบัวเพราะฉันนั่งใกล้คนถีบมากที่สุด บางทีก็ลงไปเข็นท้ายรถ สนุกดี ตาบัวฟ้องแม่ทุกวัน กลัวฉันหกล้ม ฉันถูกสวดทุกวันจนชิน แต่ฉันก็ไม่เลิก สนุกดี ตอนแรกโกรธแม่มาก ทำไมต้องมาเรียนโรงเรียนนี้ มีการบ้านเยอะ ครูดุ ระเบียบจัด ทำผิดตีลูกเดียว ไม้เรียวมีทุกไซส์ตั้งแต่ s-xl ตามขนาดของความผิด เพื่อนๆที่อยู่โรงเรียนรัฐเขาสบายกลับบ้านก็ได้เล่น ส่วนฉันถึงบ้านงกๆทำการบ้าน การฝีมือจนเกือบ 2 ทุ่ม ได้เล่นแป๊บเดียวก็ถูกเรียกเข้านอน

การละเล่นก็มีตี่เสียง แบ่งผู้เล่นเป็น 2 ฝ่าย ขีดเส้นตรงกลางด้วยชอล์ค บางครั้งชอล์คหมดก็เอากิ่งไม้มาตั้งแบ่งเขต ผู้เล่น 1 คนจะร้องตี่ยาวห้ามขาดเสียง วิ่งไปแตะฝ่ายตรงข้าม แล้วรีบวิ่งกลับ ฝ่ายตรงข้ามจับตัวไว้ต้องรีบสะบัดให้หลุด ถ้าเสียงขาดจะตกเป็นเชลยฝ่ายตรงข้าม ถ้ารีบกลับแดนตัวเองได้โดยเสียงไม่ขาด ก็จะได้เชลย  คนที่ถูกแตะตัว มีตี่ใบ้ทำเช่นเดียวกัน แต่ห้ามใช้เสียง ห้ามยิ้มเห็นฟัน ฝ่ายตรงข้ามจะจั๊กกะจี้ หรือพูดให้หัวเราะ ก็จะตกเป็นเชลยอีกฝ่าย การเล่นอีกาฟักไข่ หาหินมากองในวงกลม คนเป็นอีกาจะยืนคร่อมหิน มีคนมาขโมยหินหลายคน อีกาต้องระวังไม่ให้คนมาขโมย การเล่นปลาหมอตกคลัก คือนั่งเป็นวงกลมจับมือกัน คนที่เป็นปลาหมอจะต้องกระโดดเข้าวงได้โดยไม่โดนมือ คนล้อมวงจะกระดกมือขึ้นลงไม่ให้ปลาหมอเข้าวง บางคนล้มหัวคะมำปากแตกก็มี ต้องเล่นบนหญ้าถึงจะปลอดภัย

การเล่นห่วงยาง  แคะหึ่ม คือไม้มาแคะกาบมะพร้าวให้เข้าในเขตที่เขากำหนดถึงจะได้แต้ม การตีแบดมินตัน กระโดดคร่อมตาราง กระโดดเชือก ฮูลาฮู๊บ ชักคะเย่อ ขี่ม้าส่งเมือง คือขี่หลังเพื่อนจะวิ่งแข่งกัน ใครถึงเส้นชัยจะชนะ แข่งขันว่ายน้ำข้้ามแม่น้ำบางปะกง กว้างยาวหลายกิโล โดยไปเกาะเสาใต้สะพานเป็นช่วงๆ ไปถึงฝั่งตรงข้ามแล้วว่ายน้ำกลับ เริ่มแรกเราหัดว่ายน้ำใต้ถุนบ้านเตี่ย พี่จะเอากิ่งไม้ยื่นให้น้องจับ กิ่งไม้ผุก็จมน้ำ พี่จะดึงผมขึ้น บางครั้งก็เอาลูกมะพร้าวแก่มาผูกติดกัน2ลูก ให้น้องอยู่กลางมะพร้าว แล้วหัดว่ายจากเสานี้ไปเสาโน้นจนเป็น เล่นน้ำกันเฉพาะวันเสาร์อาทิตย์ ตั้งแต่เช้าจนเย็น ไม้เรียวไม่มาไม่ขึ้นจากน้ำ

ใต้ถุนบ้านเตี่ยเวลาน้ำลงโคลนโผล่เป็นแนวยาว มีรอยตีนจระเข้ยาวประมาณ 5 เมตร ปลาตั๊กเต้น (ปลาตีน) เดินบนโคลนบ้างผลุบลงรูบ้าง กุ้งแม่น้ำตาสีแดงใส ก้ามน้ำเงินสด คลานยั๋วเยี้ยเต็มไปหมด ปลาเสือลายดำเหลือง พ่นน้ำฉีดใส่คนบนบ้าน ปลาแขยง(คล้ายปรากดแต่ตัวเล็กกว่า) ถ้าอยากเห็นมันต้องเข้าส้วมขี้ มันจะแย่งกันกินจนน้ำกระจาย ซึ่งเป็นทัศนียภาพที่หาจากที่อื่นไม่ได้

ที่บ้านจะมีสองน้ำคือ น้ำเค็ม6เดือน น้ำจืด6เดือน ยายเคยพาฉันนั่งเรือมาด(ลำเล็ก) มีสวิง(ตาข่ายที่มีด้ามจับเป็นไม้) ผูกไว้ข้างเรือพายไปเรื่อยๆ สักพักยกสวิงขึ้นมาจะเห็นกุ้งฝอยตัวเล็กเต็มไปหมด ยายนำเอามาทำกะปิ ยายมีสมญานามว่าแม่ท่าข้าม เพราะบ้านอยู่ใกล้ท่าเรือข้ามแม่น้ำ ชอบถนอมอาหาร เช่น เอากุ้งเคยมาทำกะปิ ปลาหมึก หอยแมลงภู่ กุ้งนาง แช่น้ำปลา ปลาเค็ม ผักกาดดอง หัวไชโป๊ว ผักเสียนดองกรอบอร่อย มีคนมาซื้อถึงบ้าน เด็กๆจะเอาโคลนมาพอกหน้าแยกยิงฟันขาวตลกดี ไม่อยากให้โรงเรียนเปิดเลย

มีร้านอาหารใกล้บ้านเตี่ยชื่อร้านมาลี ปลูกร้านไม้ยื่นไปกลางแม่น้ำ ช่วงพักเที่ยงมีข้าราชการหลายสังกัดมาอุดหนุนกันมาก  เพราะเจ้าของร้านสวย ขาว อวบอึ๋ม ป้อนอาหารถึงปาก ขณะที่ฉันอยู่ในครัวได้ยินเสียงโครม คนร้องเอะอะ วิ่งไปดูหลังบ้านติดริมน้ำโอโฮ้.. โต๊ะไม้ภาชนะลอยมาตามน้ำ ข้าราชการแต่งเต็มยศลงเล่นน้ำกันเต็มหมด หน้าเปื้อนโคลนเหมือนเงาะป่าตลกมาก กำลังตะเกียกตะกายบุกโคลนขึ้นฝั่ง กลับไปบ้านเมียคงด่ากระเจิง

แปดริ้วขึ้นชื่อเรื่องข้าวหอมมะลิ ส่วนใหญ่จะเป็นชาวนา ชาวสวน มะม่วงหลายพันธ์ุ เช่น อกร่อง ทองดำ น้ำดอกไม้ ตลับนาก ขายตึก แรด (มีเขารสเปรี้ยวอมหวานจิ้มน้ำปลาหวานอร่อยมาก)