เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
GoodnightByeruk
Walk you home
  • “ไปส่งผมที่บ้านหน่อยสิ”
    “อยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง ทำไมผมต้องไปส่ง”
    “ก็อยากอยู่ด้วย”
    “คุณจะเจ็บเอานะ หมายถึงหัวใจน่ะ”
    “เจ็บกว่านี้ก็เจอมาเยอะแล้ว แค่นี้ไม่เป็นไรหรอก”
    “แน่ใจ?”
    “ผมขอขนาดนี้แล้วไปกับผมเถอะ”
    “ไลน์บอกแฟนก่อน”
    อยู่กับผมยังพูดถึงคนอื่นอีก ทั้งๆที่อยู่ตรงหน้าแท้”
    “ขอโทษได้ไหม”
    “ช่างมันเถอะ”
    “ผมเดินไปส่งนะ เปลืองน้ำมันรถ”
    “ก็จะชวนเดินอยู่แล้ว”

    เพราะระยะทางจะยาวขึ้น
    เวลาที่เราอยู่ด้วยกันจะมากขึ้น

    “เพิ่งรู้ว่าแถวนี้ดอกไม้เยอะ”
    “โห ทำไมเพิ่งสังเกตอ่ะ เมื่อก่อนมาแถวนี้ออกจะบ่อย”
    “ก็นั่นเมื่อก่อน ไม่ใช่ตอนนี้ ก็มีลืมกันบ้าง”
    “เสียใจนะเนี่ย”
    “ถ้าเธอรู้ว่าที่นี่ดอกไม้เยอะขนาดนี้ต้องชวนผมมาบ่อยๆแน่”
    “อีกแล้ว”
    “อ่า ขอโทษ มันลืมตัว”
    “นี่”
    “…”
    “ตอนนี้มีแค่เรา ช่วยลืมเธอเวลาอยู่กับผมได้ไหม ผมขอร้อง”

    แม่ง…โคตรเจ็บ 
    เสียสูญเพราะคนๆเดียว
    ทั้งผม ทั้งคุณ

    “ขอถามอะไรหน่อยได้ปะ?”
    “ว่ามา”
    “ที่ผ่านมาเคยรู้สึกกันบ้างมั้ย?”
    “ผมมีแฟนแล้ว ไม่อยากรื้อฟื้น”
    “ผมแค่อยากรู้ ตอบมาเถอะ ผมรับได้หมด”
    “อย่างที่บอกไปเมื่อกี้”
    ”…”
    “เคย แต่นั่นมันก็เมื่อก่อน”
    “ขอบคุณ ชัดเจนดีนะ อย่างน้อยก็เคยรู้สึก”
    “อย่าทำหน้าแบบนี้ ผมไม่ชอบเลย”
    “จะพยายาม”

    ถูกของคุณ 
    อยู่ๆก็เกลียดคำว่าเมื่อก่อน 

    “นานว่ะ เดินไกลกว่าที่คิดนะ”
    “แล้วไม่ดีเหรอ”
    “ใกล้จะถึงแล้วนี่”
    “ไม่อยากให้ถึงเลย”

    ระยะเวลานานขึ้น
    ระยะทางไกลขึ้น
    ระยะทางการในตัดใจจากคุณก็เช่นกัน
    ไม่เคยใกล้ขึ้นเลย ยังไกลเหมือนเดิม

    “ถึงแล้ว
    “ขอบคุณที่มาส่ง กลับดีๆนะ”
    “ฝันดี”
    “ฝันดีผีหลอก”
    “คนพูดอ่ะจะโดนหลอกเอง”
    “เหนื่อยไหม? เดินมาส่งแล้วต้องเดินกลับอีก”
    “ไม่ ผมไม่เคยเหนื่อยเรื่องของคุณเลย”
    “…”
    “คุณต่างหาก เหนื่อยไหม?”
    “อือ โคตรเหนื่อย”
    “งั้นก็พักบ้าง เป็นห่วง”
    “อยากเป็นเธอจัง น่าอิจฉา”
    “อย่าพูดเรื่องคนอื่นตอนที่เราอยู่ด้วยกันสิ”
    “อย่ามาย้อน—”
    “คุณไม่ต้องหวังอยากเป็นใครหรอก เป็นตัวของตัวเองน่ะดีที่สุดแล้ว”
    “พอแล้ว ยิ่งคุณใจดีกับผมมากเท่าไหร่ผมก็อยากร้องไห้”
    “ผมใจร้ายกับคุณมากพอแล้ว”
    “รู้ตัวด้วยเหรอ”
    “ให้ผมใจดีกับคุณบ้าง”
    “แต่ผมอาจจะลืมคุณไม่ได้”
    “ต้องมีสักวัน ผมเชื่ออย่างนั้น”
    “ก่อนที่เราจะเดินไปตามทางของตัวเอง ผมขออะไรหน่อยได้มั้ย? แล้วผมจะไม่ขออะไรอีกเลย”
    “ว่ามา”
    “กอดได้มั้ย? กอดเหมือนเมื่อก่อนตอนที่เรายังเคยรู้สึกเหมือนกัน”
    “ด้วยความยินดี”
     
    กอดคุณยังเหมือนเดิม อบอุ่น เพียงแต่กอดนี้มันมีเจ้าของแล้ว
    หลังจากที่เขากลับไป ผมร้องไห้กับตัวเองอย่างเงียบๆ
    ทบทวนเรื่องราวและความผิดพลาดที่ผ่านมา
    ผมรู้เพียงแค่เรื่องเดียว: เขาไม่เคยเป็นของผมเลย…แม้แต่สักครั้ง








Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in