ในค่ำคืนของวันเฉลิมฉลอง  ส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่  ณ  ที่หนึ่ง  เต็มไปด้วยพลุไฟ  แสงสีจากไฟคอนเสิร์ต  ต่างร่วมร้องเพลง พร้อมเสียงกรี๊ดตะโกนอย่างมีความสุข  รอนับเวลาถอยหลังเข้าสู่ศักราชใหม่  ด้วยการกล่าวว่า  “Happy new year”

      เช่นเดียวกัน  ณ  ที่หนึ่ง  ปราศจากพลุไฟเฉลิมฉลองแทนที่ด้วยฉนวนระเบิดที่ถูกจุดขึ้น  ปราศจากแสงสีไฟสปอตไลท์  แต่กับเป็นเพลิงไหม้โหมกระหน่ำทุกทิศทาง  ปราศจากเสียงกรี๊ดตะโกนของความสุขแทนที่ด้วยความเศร้าโศก  สิ้นหวังจากร่องรอยน้ำตา  ปราศจากการนับถอยหลังเข้าสู่ปีใหม่  แต่เป็นการนับถอยหลังสู่ความล่มสลาย  สภาพซากศพเกลื่อน เช่นเดียวกับซากปรักหักพังเคลื่อนถล่มลง

      อ.สุไหงปาดี จ.นราธิวาส หนึ่งในเหตุการณ์ความรุนแรงภาคใต้ที่กลุ่มผู้ไม่หวังดีลอบวางระเบิดที่บริเวณหลุมขยะข้างร้านขายก๋วยเตี๋ยว  โดยประกอบเป็นระเบิดแสวงเครื่องวางไว้ในท่อเหล็ก  แล้วนำมาซุกซ่อนเอาไว้บริเวณใกล้หลุมขยะ  อาศัยการลวงทหารด้วยการเผายางรถยนต์สร้างสถานการณ์  เมื่อทหารเข้ามาในพื้นที่แล้วจึงจุดชนวนระเบิด

      ความรุนแรงไม่ได้เกิดขึ้นด้วยตัวของมันเอง  แต่เป็นมนุษย์เราที่เลือกใช้มัน  เพราะเมื่อเกิดความขัดแย้ง  ความคิดเห็นไม่ตรงกัน  แม้เราพูดคุยเจรจา  แต่กลับไม่ได้รับฟังความคิดเห็นกันและกัน  ยึดทิฐิความคิดตัวเองเป็นใหญ่  เอาแต่ใจเราปราศจากใจเขา  การใช้กำลังจึงเป็นทางออกของการค้นหาคำตอบ  ก่อเป็นความขัดแย้ง  จนบานปลายกลายเป็นสงคราม

      ดังในสงครามโลกครั้งที่  2 ปรากฏอัจฉริยภาพสิ่งหนึ่งทางวิทยาศาสตร์ของอัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ด้วยทฤษฎีสัมพัทธภาพ  และสิ่งหนึ่งนี้ได้คร่าชีวิตชาวญี่ปุ่นจำนวนมาก  ไม่ใช่เพราะเราควบคุมไม่ได้  แต่เป็นเพราะเราเลือกที่จะใช้มัน

      ความรุนแรงกิดขึ้นเมื่อไหร่  สันติสุขก็หายไปเมื่อนั้น  เสียงปืนดังขึ้นเมื่อไหร่  ความหวาดระแวงเกิดขึ้นเมื่อนั้น  หากยุติความรุนแรง  ล้มเลิกแผนการเลวร้าย  สร้างเสียงตะโกนโวยวาย  ร้องไห้ให้กลายเป็นเสียงตะโกนดีใจ  โห่ร้อง  หมดสิ้นกันที่กับความรุนแรง  เปลี่ยนแปลงเกิดเป็นสันติสุข

      ทุกชีวิตอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข  เพียงแค่หายใจเข้า-ออก  สร้างสิ่งหนึ่งและสลายสิ่งหนึ่ง  สลายความเห็นแก่ตัว  สลายความคิดที่เป็นใหญ่  สร้างมิตรผูกไมตรี  สร้างหัวใจที่เปิดกว้างยอมรับในตนเอง

เมื่อนั้นโลกของควันสีเทาขมุกขมัวจะจางและถูกสร้างใหม่ด้วยฝีแปรงของจิตรกรในตัวของเราเอง