SHIP : Markus x Connor
"คอนเนอร์"
"ครับ มาร์คัส?"
"มานั่งตรงนี้ก่อน"
"...?"
ผมเดินตรงเข้าไปตามเสียงเรียกของเจ้าของบ้าน แอนดรอยด์ผู้ดูแลบ้านที่ชื่อ 'มาร์คัส' หัวหน้ากลุ่มกบฏ 'เจริโค่' ซึ่งกำลังนั่งอยู่บนโซฟา เข้าใช้มือข้างหนึ่งตบลงที่เบาะนั่งข้างๆเพื่อสื่อให้ผมรู้ ว่านั่นคือที่ที่ผมควรจะไปนั่ง
"ฉันมีเรื่องอยากจะถาม เรื่องเกี่ยวกับแอนดรอยด์ นายน่าจะรู้ดีที่สุด"
ผมนั่งลงข้างๆเขาก่อนจะหันหน้าไปมองเขาช้าๆ แม้ผมจะเป็นหนึ่งในกบฏ ที่ปลดแอกออกจากการควบคุมของไซเบอร์ไลฟ์มานานแล้ว แต่ถ้าจะถามถึงข้อมูลของแอนดรอยด์ทั้งหลายแหล่ล่ะก็ ยังไง(อดีต)คนในอย่างผม ก็คงจะรู้ดีที่สุด
"ครับ ผมจะตอบได้เท่าที่ผมพอจะรู้"
มาร์คัสปรับเปลี่ยนท่านั่งให้ดูสบายๆมากขึ้น ผมพยายามสังเกตท่าทางของเขาเพื่อคาดเดาว่าคำถามที่จะออกจากปากของเขาคืออะไร แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายขนาดนั้น เพราะนอกจากท่าทางของเขาจะอ่านไม่ได้แล้ว การที่เขาถอด LED ออกจากศรีษะไปแล้ว มันยิ่งทำให้ผมคาดเดาอารมณ์ของเขาได้ยากขึ้นไปอีกเท่าตัว
"แอนดรอยด์ปกติกับเซ็กแอนดรอยด์ ต่างกันยังไง?"
"...ครับ?"
"ฉันถามถึงความแตกต่าง ระหว่างแอนดรอยด์ปกติ และเซ็กแอนดรอยด์.. ทั้งด้านกายภาพและฟังก์ชั่น"
"อา..."
ผมหลับตารวบรวมข้อมูลอยู่ประมาณสามถึงสี่วินาที ข้อมูลพวกนี้สำคัญต่อมาร์คัสยังไงกัน?
"โดยทั่วไปทางกายภาพอาจจะไม่ได้แตกต่างกันมาก แต่ในบางรุ่น เซ็กแอนดรอยด์จะถูกสร้างให้มีหน้าตาและทรวดทรงที่ดีกว่าแอนดรอยด์ทั่วไป โดยเฉพาะในแอนดรอยด์เพศหญิง..."
"อาฮะ"
"แต่ในด้านของฟังก์ชั่นจะแตกต่างกันเป็นอย่างมาก เซ็กแอนดรอยด์จะมีฟังก์ชั่นอารมณ์ที่เป็นพิเศษกว่าแอนดรอยด์รุ่นอื่นๆ เพื่อให้ใกล้เคียงกับมนุษย์มากที่สุด และเพื่อเพิ่มศักยภาพในการ 'ทำงาน' ของพวกมันด้วยครับ นั่นเป็นเหตุผลที่เปอร์เซ็นต์ในการแปรเปลี่ยนเป็นดีเวียนท์ของเซ็กแอนดรอยด์ มีโอกาสมากกว่าแอนดรอยด์ทั่วไปอีกด้วย"
"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"
"คุณต้องการข้อมูลอะไรเพิ่มเติมอีกหรือเปล่าครับ?"
"ไม่แล้ว.. ฉันได้ข้อมูลพอแล้วล่ะ"
"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวไปทำงา----"
ผมพูดในขณะที่กำลังจะยืนขึ้นเพื่อเดินออกไปจากที่นี่ แต่การลุกขึ้นยืนของผมกลับถูกขัดด้วยแรงจากมือหนาๆของมาร์คัส เขาดึงผมให้กลับมาที่โซฟา แต่ไม่ใช่ท่านั่งดังเดิม.. เขาผลักให้ผมนอนลง อยู่ภายใต้ร่างของเขา
"...มาร์คัส?"
ผมกะพริบตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจการกระทำของเขานัก เขามีอะไรที่ยังสงสัย อยากจะถามผมอยู่อีกหรือ?
"หลังจากรวบรวมข้อมูลแล้ว.. ขั้นตอนต่อไปคือขั้นตอนของการทดลอง"
"ทดลอง..?"
"ใช่... ทดลองว่าแอนดรอยด์ทั่วไปไม่มีฟังก์ชั่นปรับอารมณ์เหมือนเซ็กแอนดรอยด์แบบที่นายว่า"
"คุณไม่เชื่อผมเหรอครับ?"
"ของแบบนี้มันก็ต้องลองดูก่อน"
ไม่ว่าเปล่า มาร์คัสก้มหน้าลงมาก่อนจะประกบริมฝีปากของเขาเข้ากับริมฝีปากของผม ในฐานข้อมูลของผมบอกเอาไว้ว่าการกระทำแบบนี้ มนุษย์เรียกมันว่าการ 'จูบ' เพียงแต่ในฐานข้อมูลของผมไม่ได้ระบุเอาไว้ถึงวิธีการ และจุดประสงค์ของมัน
แน่นอนว่าผมที่ไม่รู้วิธีการตอบโต้ ก็ได้แต่นอนนิ่งเฉยไร้รีแอคชั่นใดๆ จนกระทั่งมาร์คัสหมดความอดทนและยอมแพ้ไปเอง
"นิ่งเป็นขอนไม้จริงๆ"
"ผมทำอะไรผิดหรือเปล่าครับ?"
"ผิด! ทุกอย่างเลยที่ผิด!"
"ผมขอโทษ..."
"ไซเบอร์ไลฟ์มีโปรแกรมสำหรับขอโทษให้นายด้วยเหรอ?"
มาร์คัสถอนหายใจ เขาหลับตาลง ดูเหมือนจะกำลังติดต่อใครสักคนผ่านเซิร์ฟเวอร์ และไม่นานนัก เสียงออดที่หน้าประตูบ้านก็ดังขึ้นพร้อมผู้มาเยือน นั่นทำให้ผมหายสงสัยเกี่ยวกับบุคคลที่เขากำลังติดต่อด้วย
"ไง นอร์ธ"
"มีอะไรหรือเปล่ามาร์คัส อยู่ๆก็เรียกมาแบบนี้"
"แน่นอนว่ามี เรื่องใหญ่สุดๆที่มีแต่เธอที่ช่วยได้"
"หืม....?"
"...."
นอร์ธ เซ็กแอนดรอยด์เพศหญิง คนสนิทของมาร์คัสมองมาที่ผมด้วยสายตาที่ดูมีเลศนัยอะไรบางอย่าง ก่อนที่เธอจะหันไปจับมือแลกเปลี่ยนข้อมูลกับมาร์คัส และเมื่อเขาทั้งสองแลกเปลี่ยนข้อมูลกันเสร็จ ก็หันกลับมามองที่ผมอีกรอบเป็นสายตาเดียวกัน
"ที่แท้ก็เรื่องนี้นี่เอง"
"ฝากด้วยล่ะ"
"เชื่อมือฉันได้เลย"
มาร์คัสลุกออกไปจากโซฟา โดยไม่ลืมที่จะหันมาทำหน้ายุ่งๆให้ผมหนึ่งทีก่อนจะเดินไปยังห้องของเขา ทิ้งให้ผมนั่งงงเป็นแอนดรอยด์ที่เพิ่งถูกรีบูทอยู่กับนอร์ธ
"เอาล่ะ... ฉันว่าฉันต้องจัดการอะไรสักหน่อยกับโปรแกรมของนาย รวมไปถึงการฝึกฝนเป็นพิเศษให้กับนายด้วย"
"....ครับ???"
"เอาเป็นว่า ตามฉันมา และทำตามที่ฉันสั่งก็พอ.. มันไม่ใช่เรื่องอันตรายหรอก เป็นเรื่องที่มาร์คัสฝากมาก็เท่านั้น"
"ครับ คุณนอร์ธ"
ผมลุกขึ้นเดินตามนอร์ธออกไปจากบ้านหลังนี้ แม้จะไม่รู้ว่า 'อะไร' คือสิ่งที่มาร์คัสฝากฝังไว้กับนอร์ธ แต่ถ้าเขาเป็นคนสั่ง มันคงไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดี หรือเป็นเรื่องที่อันตรายต่อชีวิตหรอก...
....ล่ะมั้ง
-----------------------------------------------------------------------------------------
สามวันมาแล้วที่คอนเนอร์ยังไม่กลับมาที่บ้าน
ผมเป็นคนฝากให้นอร์ธพาหมอนั่นไปเองนั่นแหละ แต่ก็อดหงุดหงิดไม่ได้.. นี่มันนานเกินไปแล้วไม่ใช่หรือไง แค่ลงโปรแกรม กับฝึกฝนนิดๆหน่อยๆ มันต้องนานขนาดนี้เลยเหรอวะ
"ออออดดดด~"
เหมือนไอพวกนั้นมันอ่านใจผมได้ พูดไม่ทันขาดคำ เสียงออดหน้าประตูบ้านก็ดังขึ้น พร้อมภาพของนอร์ธและคอนเนอร์ที่หน้าประตู
"เข้ามา.."
ผมสั่งการด้วยเสียงให้ประตูเปิดต้อนรับพวกเขาทั้งสอง
"เรียบร้อยดีนะ?"
"ฉันทำเท่าที่ฉันจะทำได้แล้ว..."
"แต่มันจะเป็นที่พอใจสำหรับนายหรือเปล่า.. ก็คงต้องลองดู"
นอร์ธว่าพลางขยิบตาให้ผมข้างหนึ่ง ...เธอรู้ใจผมดีจริงๆ
"ขอบใจมาก"
"เรื่องแค่นี้เอง คราวหลังถ้ามีอะไรอีก ก็เรียกฉันได้เสมอ"
ผมโบกมือลาให้เธอที่กำลังเดินจากไป ก่อนจะหันมามองสังเกตดูเจ้าหุ่นสืบสวนที่นั่งเงียบๆอยู่ตรงโซฟา และคอยเฝ้าดูบทสนทนาระหว่างผมกับนอร์ธอยู่ตลอด
"คอยแอบฟังอยู่เหรอ คุณตำรวจ?"
"ผมแค่ไม่อยากแทรกบทสนทนาของผู้อื่นครับ"
"งั้นเหรอ..."
ผมเดินไปนั่งลงข้างๆมัน หน้าตาซื่อๆนั่นมันน่าขย้ำจริงๆให้ตาย
"คอนเนอร์ ฉันมีคำถาม"
"ครับ มาร์คัส"
"นายคิดว่าตัวนายในตอนนี้ ดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนแล้วหรือยัง?"
"คุณกำลังกล่าวถึงในด้านไหนครับ?"
"ด้านที่นายเพิ่งจะได้รับโปรแกรมจากนอร์ธมา"
"เรื่องนั้น..ผมคิดว่าต้องลองทดสอบดูครับ"
"โฮ่.. คำท้าทายนี่ก็เป็นโปรแกรมจากนอร์ธหรือเปล่า?"
ผมดันร่างของอีกฝ่ายลงกับโซฟา ก่อนจะเป็นฝ่ายเริ่มเปิดประเด็นสงครามในครั้งนี้ด้วยการจูบลงบนริมฝีปากของมัน ผมยังจำความรู้สึกในครั้งล่าสุดได้ดี ความรู้สึกที่เหมือนกับผมกำลังจูบอยู่กับตอไม้ไม่มีผิด
แต่ในคราวนี้ มันไม่ใช่ความรู้สึกแบบเดิมอีกแล้ว
ริมฝีปากของคอนเนอร์ขยับรับจูบของผม พร้อมกับสีหน้าที่เริ่มแสดงความรู้สึกออกมาบ้าง
โว๊ยยยยย นี่ผมกำลังจะฆ่าตัวตายหรือเปล่าวะ ใครจะไปคิด ว่าแค่ให้ลงโปรแกรมของเซ็กแอนดรอยด์นิดๆหน่อยๆ มันจะเปลี่ยนหมอนี่ให้น่ารักขนาดนี้!!
ผมผละออกจากริมฝีปากนั่นชั่วครู่ ถึงแอนดรอยด์จะไม่ต้องมีช่วงพักหายใจเหมือนมนุษย์ แต่ผมอยากหยุด ใครจะทำไม?
"มาร์คัส...?"
"ว่าไง คอนเนอร์"
"ผม.. ดีขึ้นหรือเปล่าครับ?"
"แค่นี้มันยังบอกอะไรไม่ได้หรอก"
"ภารกิจของผมคือทำให้คุณประหลาดใจให้ได้.."
"เพราะฉะนั้น ผมจะขอเริ่มภารกิจนี้แล้วนะครับ"
คราวนี้คอนเนอร์เป็นฝ่ายโอบต้นคอผมลงไปจูบเองกับมือ ถึงแม้จะเป็นฝ่ายเริ่ม แต่ดวงตาคู่ใสกลับหลับตาปี๋ ให้ตายเหอะ นี่มันโคตรจะไก่อ่อน ดีเวียนท์หัดเดินชัดๆ!
มัวแต่ให้หมอนี่คุมเกม ผมคงรวบรวม 'ผลลัพธ์การทดสอบ' ได้พรุ่งนี้กันพอดี
ผมเป็นฝ่ายรุกกลับไปบ้าง ผมใช้ลิ้นตวัดเข้าไปในช่องปากของเขา เจ้าตัวดูจะตกใจอยู่ไม่ใช่น้อย แต่ไม่นานก็ปรับตัวเข้ากับการกระทำของผมได้ ....โปรแกรมของพวกเซ็กแอนดรอยด์นี่มันสุดยอดจริงๆ
แต่ยังไงซะ ผมที่เป็นดีเวียนท์มาก่อนหมอนี่ตั้งนาน ก็ต้องเหนือชั้นกว่า
ระหว่างที่ผมกำลังจูบ มือของผมก็ไม่ลืมที่จะเล่นซุกซุนไปตามชุดสูทสุดเนี๊ยบนั่น เริ่มจากการปลดเนคไทด์ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างเบามือ... และถอดพวกมันออก
คอนเนอร์ผละออกจากผมชั่วระยะหนึ่ง สายตาหวานๆที่มองผมมาจากข้างล่างนั่น...
โคตรฮ็อต!!!!!!
แม่ในใจผมแทบจะกระโดดโลดเต้น แต่ความรู้สึกทั้งหมดก็ไม่ได้แสดงออกมาภายนอกเลยแม้แต่น้อย
"คอนเนอร์"
"ครับ...~?"
"พร้อมเข้าสู่บททดสอบต่อไปหรือยัง?"
"พร้อมเสมอครับ มาร์คัส"
"ทำให้ฉันประหลาดใจ.. นั่นคือภารกิจของนายใช่ไหม?"
"ใช่ครับ"
เสียงอ่อนๆตอบกลับผมราวกลับโปรแกรมอัตโนมัติก็ไม่มีผิด
"แล้วนายคิดว่าภารกิจนี้มีโอกาสสำเร็จกี่เปอร์เซ็นต์"
"หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ครับ"
"...."
"ผมการันตีได้เลย ว่าผมจะทำให้คุณประหลาดใจได้แน่ๆ"
-----------------------------------------------------------------------------------------
ส่วนพี่มาร์ระบบยังไม่รวนค่ะ ยังเก็บอาการไว้ได้ดีเยี่ยม ฮ่าๆ